نسخه چاپی

مهندس سیدمصطفی میرسلیم در گفتگو با نما برسی كرد:

بحران ناشی از بی‌تدبیری در صنعت خودروی كشور/محصول اقتصادی و اجتماعی صنعت خودروسازی به نفع كشور نیست

عکس خبري -بحران ناشي از بي‌تدبيري در صنعت خودروي كشور

صنعت خودروسازی با شدت بیشتر به تولید خودروهای شخصی بی‌كیفیت ادامه داده است! در سال‌های اخیر به طور متوسط سالی یك میلیون خودرو به ناوگان كشور افزوده شده بدون آنكه امكان توسعۀ شبكۀ حمل‌ونقل شهری و جاده‌ای متناسب با آن به وجود آمده باشد

«سیدمصطفی میرسلیم» عضو مجمع تشخیص مصلحت نظام به بی‌تدبیری در حوزه صنعت پرداخت و تصریح کرد: با توجه به وابستگی شدید صنعت خودروسازی به خارج از کشور (فرانسه و کره جنوبی و چین) محصول اقتصادی و اجتماعی صنعت خودروسازی را نمی‌توان به نفع کشور قلمداد کرد.
با توجه به آغاز سفرهای نوروزی و لزوم پیگیری علل حوادثی که ممکن است کام مردم را تلخ کند در گفتگو با مهندس سیدمصطفی میرسلیم نامزد دوازدهمین دوره ریاست جمهوری به بررسی علل این نوع حوادث بخصوص وضعیت ایمنی خودرو ها و جاده ها پرداختیم.
 گفتگوی مهندس سیدمصطفی میرسلیم با پایگاه خبری و تحلیلی نما را در ادامه می‌خوانید:


 آیا صنعت خودرو سازی کشور برای اصلاح تولیدات خود و اولویت دادن به ترابری عمومی اقدامی کرده است؟

صنعت خودرو سازی با شدت بیشتر به تولید خودروهای شخصی بی کیفیت ادامه داده است! در سالهای اخیر به طور متوسط سالی یک میلیون خودرو به ناوگان کشور افزوده شده بدون آن که امکان توسعۀ شبکۀ حمل و نقل شهری و جاده ای متناسب با آن بوجود آمده باشد؛ در نتیجه سرعت متوسط جابجایی ها هر سال کاهش یافته و در شهرهای بزرگ به کمتر از پانزده کیلومتر در ساعت رسیده و در جاده ها در ایام تعطیل به راه بندانهای عذاب دهنده و طاقت فرسا منجر شده است.


آیا می توانیم این صنعت و محصول آن را امروز در جهت پیشرفت کشور و تحقق چشم انداز تلقی کنیم؟

 صنعتی که رشد خود را از لحاظ اقتصادی مرهون حمایتهای بی حساب دولت از یک طرف و تعلق روانی افراد به در اختیار داشتن مرکب شخصی از سوی دیگر است چه افتخاری برای کشور دارد؟ با توجه به وابستگی شدید صنعت خودرو سازی به خارج از کشور( فرانسه و کره جنوبی و چین) محصول اقتصادی و اجتماعی صنعت خودروسازی را نمی توان به نفع کشور قلمداد کرد.
 
 همین سؤال دربارۀ توسعۀ شبکۀ راه آهن کشور و تقویت ناوگان آن در شانزده سال گذشته ، مطرح می شود.

طبیعتاً وقتی بیشترین سرمایه گذاری صرف توسعۀ جاده ها شده ، توسعۀ راه آهن کاملا تحت شعاع آن قرارگرفته است در حالی که گسترش راه آهن وابستگی اسارت بار ما را به خودرو شخصی و تا حدود زیادی، وابستگی خفت بار امروز ما را به ترابری هوایی ، آن هم به صورتی کاملا منطقی، می توانست کاهش دهد. صنعت وابسته به راه آهن نیز سرنوشت درخشان تری ندارد چه در بخش قوای محرکه و چه در مورد ساخت واگنها.


 از لحاظ آمایش سرزمین آیا اصلاحات لازم در کشور آغاز شده است؟

در زمینۀ آمایش سرزمین نیز که آثار بسیار مهمی باید دربرداشته باشد، نه تنها اصلاحی برای ایجاد تعادل صورت نگرفته ، که شاهد تمرکز تهدیدآمیزجمعیت در تهران و حومۀ آن  به گونه ای که هر نوع سرمایه گذاری اساسی را در سایر شهرهای کوچک تقریبا به لحاظ اقتصادی غیر قابل توجیه می کند، نزدیک به یک پنجم جمعیت کشور در تهران و حومۀ آن مستقر شده که بسیاری از آنها از سایر شهرها و روستاها مهاجرت کرده اند
و طبیعتا متمایلند برای تعطیلات با تحمل مشقت فراوان از آن خارج شوند.


 در شرائط کنونی نیمی از کشور خالی از جمعیت و متروک و جولانگاه اشرار شده ؛ تا کی این عدم تعادل می تواند ادامه یابد؟
  آری ! دولت ناگزیر است برای حفظ امنیت سرزمین و جلوگیری از جرائم امنیتی و اقتصادی مبالغ هنگفتی را هرسال هزینه کند. بعلاوه ایمنی جاده های ما وضع مطلوبی ندارد و سالها است که تا آنجا که به یاد دارم خسارتهای جانی ناشی از حوادث رانندگی در کشور ما در دنیا رتبۀ اول دارد: فایدۀ وسائل حمل و نقل شخصی بسیار محدود و خسارتهای آن هنگفت است؛ اگر آمار تلفات را بدقت بررسی کنیم متوجه می شویم که پس از پایان جنگ تحمیلی تا کنون تلفات جانی ناشی از ترابری جاده ای بیش از چهار برابر شهدای جنگ بوده است. این وسیلۀ قتالۀ عجیبی است که ما برای خود ایجاد کرده ایم!
 
 آیا وضع محیط زیست از نابسامانی سفرها و ترابری و به طور کلی گردشگری متأثر شده است؟
 یکی از خسارتهای مهم نابسامانی هایی که ذکر کردید متوجه محیط زیست و منابع طبیعی است: از جنگلهای شمال کمتر از ده درصد باقی مانده و آنچه باقی مانده نیز با توجه به دفن زباله های شهری و بی توجهی بسیاری از گردشگران ، در شرف اضمحلال است. آلودگی بحرخزر بویژه در بخشهای ساحلی آن که مورد استقبال انبوه مردم است ، وضع بحرانی دارد؛ اساسا نوار ساحلی شمال کشور ظرفیت پذیرش متمرکز بیش از40 میلیون گردشگر را ندارد و لذا بتدریج گرفتار تخریب شدید محیط زیستی شده است که جبران آن حتی در میان مدت میسر نیست. خلاصه بگویم:شایسته است قدری به دستاوردهای خود بیندیشیم و برای آیندۀ خود در عمل ، و نه در شعار، تدبیر داشته باشیم.



- از پاسخهای شما متشکریم.

۱۳۹۶/۱/۱

اخبار مرتبط
نظرات کاربران
نام :
پست الکترونیک:
نظر شما:
کد امنیتی:
 

آخرین اخبار...