نسخه چاپی

تبیین رهنمودهای مقام معظم رهبری

نه جنگ نظامی نه مذاكره

حمیدرضا ترقی

حالا غیر از مسئله‌ی تحریم که می گویند تحریم می کنند و فلان، دو موضوع را هم مطرح می کنند؛ یکی مسئله‌ی جنگ را، یکی مسئله‌ی مذاکره را. البتّه جنگ را صریحاً نمی گویند می جنگیم امّا به خیال خودشان با اشاره و با کنایه و با این حرفها میخواهند بگویند خلاصه ممکن است جنگ راه بیفتد. شبحِ جنگ را بزرگ می کنند برای اینکه یا ملّت را بترسانند یا ترسوها را بترسانند؛ چون بالاخره ما یک مشت ترسو هم داریم دیگر اینها را بترسانند. یکی هم مسئله‌ی مذاکره که بله، ما با ایران حاضریم مذاکره کنیم. آن‌وقت این هم دیگر از آن بازی‌های پیشِ‌‌پاافتاده [است] که یکی‌شان میگوید مذاکره‌ی بی‌پیش‌شرط، یکی‌ میگوید نه، مذاکره‌ی باپیش‌شرط! اینها دیگر بازی‌های سیاسی است که واقعاً پیشِ‌پاافتاده است، به‌طور خلاصه در دو کلمه به ملّت ایران بگویم: جنگ نخواهد شد و مذاکره نخواهیم کرد؛ این حالا خلاصه‌ِی حرف بود که بدانید، همه‌ی ملّت ایران بدانند؛ امّا اینها استدلال پشت سرش هست. مقام معظم رهبری 22/5/97

رهبر معظم انقلاب اسلامی پس از بازگشت از سفر زیارتی حضرت ثامن الائمه علیه السلام وکسب فیض معنوی از وجود مقدس آن حضرت در سخنرانی خود برای ملت عزیز ایران نکات مهم و خردمندانه و عمیقی را بیان داشتند که سرشار از توکل و اقتدار و صراحت و صلابت و راهبرد برای حل مسائل کشور بود که در این یادداشت به دومقوله مهم آن در حد بضاعت خواهیم پرداخت .

الف)جنگ نظامی نخواهد شد

استدلال

چرا؟ برای خاطر اینکه جنگ دو طرف دارد: یک طرف ما هستیم، یک طرف او است؛ ما که خب جنگ را شروع نمی کنیم، ما هیچ جنگی را شروع نکرده‌ایم. افتخار جمهوری اسلامی این است که هیچ جنگی را ما شروع نکرده‌ایم؛ جنگهایی داشته‌ایم، منتها شروع‌کننده طرف مقابل بوده. وقتی‌که طرف مقابل شروع کند، ما البتّه با قدرت وارد میدان می شویم، امّا ما جنگ را شروع نمیکنیم؛ اینکه طرف ما. طرف آمریکایی و آمریکایی‌ها هم جنگ را شروع ن می کنند، برای اینکه گمان میکنم آمریکایی‌ها هم میدانند که اگر جنگی را اینجا شروع کنند، صددرصد به ضررشان تمام خواهد شد. جمهوری اسلامی و ملّت ایران آن مجموعه‌ای هستند که هرکس به آنها تعرّض بکند ممکن است ضربه بزند، امّا ضربه‌ی بزرگ‌تر را خودش خواهد خورد؛ کمااینکه تا حالا این‌جوری بوده. آمریکایی‌ها یک بار هم اینجا حمله کردند به طبس -یادتان هست- خودشان را نجس کردند، برگشتند رفتند! درست است که خیلی چیزها را ممکن است نفهمند، امّا به نظرم می‌آید این‌قدر هم چیز نیستند که این را نفهمند! جنگ نخواهد شد، مطمئنّاً. مقام معظم رهبری 22/5/97

اضافه بر دلایل فوق الذکر در کلام رهبر معظم انقلاب اسلامی به دلایل دیگر ذیل نیز می توان اشاره کرد:

1- اولین دلیل مهم وارد نشدن امریکا به جنگ نظامی با ایران شخص ترامپ رییس جمهور فعلی ایالات متحده است . اودر شرایطی به روی کار آمد که مردم امریکا از جنگ های پی در پی مستقیم امریکا وکشته شدن سربازانش در افغانستان وعراق خسته و از هزینه 7 ترلیون دلاری اش درعراق و سوریه ولبنان هیچ بهره ای نصیب آمریکا نشده بود لذا او هم مثل اوباماراه میان‌بُر یعنی فشارهای اقتصادی بر ایران را به اجرا گذاشته و بسیار امیدوار است با همراهی هم پیمانان خود بتواند بافشارحاصل از اجماع جهانی ایران را وادار به مذاکره مجدد.کندلذا اگر جنگی در بگیرد،‌به راحتی نقشه اش نقش بر آب می شود .

2-بحران اقتصادی امریکا،فکر اغاز جنگ دیگری در منطقه خاورمیانه را باهزینه نظامی سرسام آور آن اجازه نمی دهد کما اینکه ترامپ با لغو کمک های خود به ناتو وگرفتن هزینه ماندنش در خاورمیانه از اعراب وجنگ تجاری ای که با اروپا و چین شروع کرده دلیل روشنی بر این ناتوانی مالی برای هزینه های جنگ است .

3-سود اقتصادی امریکا در تهدید ایران به جنگ است نه خود جنگ؛زیرا ترساندن کشورهای منطقه از قدرت سیاسی و نظامی ایران و تبدیل فعالیت های صلح آمیز هسته ای ایران به رفتارهایی خشونت آمیز و غیر قابل کنترل، به فروش بیشتر سلاحهای امریکایی در منطقه ختم می شود .

پروپاگاندای رسانه ای امریکا در ایجاد ایران هراسی در منطقه از زمان اوباما ، هدف خود را به خوبی دنبال کرد و در ماه دسامبر امریکا توانست در قرار دادی 30 میلیارد دلاری تعداد 84 جنگندهF15 را به عربستان فروخته و در قرار داد یک میلیارد و 960 میلیون دلاری دیگری سامانه موشکی جدیدی را نیز به امارات متحده عربی بفروشد.

و ترامپ با همین شیوه توانسته چند صد میلیارد دلار دیگر اسلحه و هواپیما و غیره به عربستان و دیگر کشورهای عربی بفروشد ومی تواند فرصت خوبی برای امریکا باشد که بحرانهای اقتصادی درون خود را با فروش اسلحه به کشورهای نفتی و ثرومند منطقه از سر بگذراند.که اگر جنگ شود این فرصت از دست می رود.

4-عدم امکان پیش بینی مناسب از |
نحوه ی واکنش ایران

مختصات و ویژگی های منحصر به فرد، امکان پیش بینی واکنش ایران را تا حد زیادی دور از دسترس کرده است. ترکیب جمعیتی جوان، موقعیت جغرافیایی مناسب و خاص (به جهات گوناگون از جمله گستردگی سرزمینی و وجود رشته کوهها ، دشت و کویر و دریا و...) سبک دفاعی خاص و بسیج گسترده ی نیروها، پراکندگی و حضور هسته ها و
پایگاه های مقاومت در اقصی نقاط کشور از شهری و روستایی و عشایر، خودکفایی در صنایع دفاعی، شجاعت و ابتکار عمل مسئولان ارشد و...

اگر امریکا وارد جنگی تمام عیار با ایران شود دست ایران آن چنان برای پاسخ گویی متناسب باز است که تشخیص و برآورد قرین به صحت درباره ی حجم و سرعت واکنش دفاعی ایران بسیار دشوار خواهد بود و امکان کشیده شدن شعله های نبرد تا خیابان های واشنگتن نیز دور از ذهن نخواهد بود! هر چند آمار دقیق و متقنی از ایرانیان حاضر در امریکا اعلام نمی شود اما به هر ترتیب شمار ایرانیان مقیم بیش از یک میلیون نفر است که اگر تنها چند صد نفری از آنها اراده ی انتقام جویی کنند برای اولین بار در تاریخ، امریکا در درون خاک خود با نا امنی هایی مواجه خواهد بود که هرگز آنها را تجربه نکرده و این در حالی است که سبک زندگی امریکایی به هیچ وجه طاقت کم ترین احساس ناامنی را ندارد و به سرعت اعتراض گسترده افکار عمومی را برخواهد انگیخت. (صرف نظر از ماجرای ساختگی 11 سپتامبر تا کنون امریکا درون مرزهای خود با هیچ نیرویی درگیر نبوده است.)

از سوی دیگر ایران به راحتی چه از طریق توان هوایی و موشکی و چه از طریق حامیانش در منطقه امکان ضربه زدن به پایگاههای امریکا در منطقه را داراست. موشک های ساحل به دریا ایران نیز امکان هدف قرار دادن تجهیزات دشمن را در تمامی زوایای خلیج فارس دارند.

البته امکان های دفاعی ایران تنها به این موارد هم محدود نمی شود راهکارهای ساده تری نیز در صورت اراده ی ایران وجود دارد از جمله بستن تنگه هرمز به عنوان برجسته ترین گلوگاه تامین انرژی دنیا، کافی است یکی از نفت کش های غول پیکر _که هنگام عبور از تنگه به ایران جناح می دهد_ غرق شود! (با نظر به این که تنها در محدوده ی خاصی از تنگه هرمز عمق آب برای عبور کشتی های بزرگ مناسب است.)

این حربه منافع تمامی کشورهای توسعه یافته را به خطر می اندازد و به همین دلایل هم آنها نه تنها انگیزه ای برای همراهی در این تقابل را ندارند که امریکا را نیز از آن پرهیز می دهند و این در حالی است که امریکا عادت به این دارد که در حملات نظامی خود شرکای جرم بسیاری داشته باشد چنان که در عراق 26 کشور نیروی نظامی وارد کردند.

5-ما اجازه حمله به آمریکا نمیدهیم

ما اقداماتی در بازدارندگی کرده ایم که نمی گذاریم آمریکا حمله کند. کما اینکه در دوران ریاست جمهوری بوش، او سه باز هواپیماهایش را روی باند آورد که به ایران حمله کند، ولی هوشیاری نیروهای مسلح ایران و تست موشک های جدید در خلیج فارس که می توانست ناوهای امریکا را از بین ببرد و همچنین افشاگری های گسترده ای که بعد از حمله به عراق صورت گرفت، مانع حمله آمریکا شد.امروز هم با مانورهای پی درپی رزمی در ایران به آمریکائی فهمانده ایم که حمله نظامی به ایران چه هزینه سنگینی برای او خواهد داشت .

مذاکره نمی کنیم

دلایل ممنوعیت مذاکره با آمریکا

الف) شیوه ی مذاکره آمریکائیها

اوّلاً مذاکره در عرف سیاسی به‌معنای نشستن و حرف زدن و احوالپرسی کردن که نیست، مذاکره یعنی دادوستد، یعنی بنشینید دو طرفِ میز؛ شما یک چیزی بدهید، یک چیزی بگیرید؛ معنای مذاکره‌ی سیاسی این است. خب، آمریکایی‌ها چون متّکی هستند به قدرت نظامی و قدرت پولی و قدرت رسانه‌ای وقتی‌که با یک طرفی میخواهند مذاکره کنند، اهداف اصلی خودشان را قبلاً برای خودشان مشخّص می کنند؛ حالا بعضی از آن اهداف را به زبان هم می‌آورند، بعضی را هم نمیگویند؛ در اثنای کار مرتّب دبّه می کنند، مرتّب اضافه می کنند، مرتّب چانه میزنند، امّا اهداف اصلی برای خودشان مشخّص است؛ این یک.

دوّم، از این اهداف اصلی یک قدم عقب نمی‌نشینند. بله، اهداف فرعی و چیزهای بی خودیِ کم‌ارزش را در حاشیه گاهی می‌آورند و از آنها صرفِ‌نظر می کنند که بظاهر یک نوع عقب‌نشینی است، امّا از مقصود اصلی و اهداف اصلی‌شان مطلقاً عقب‌نشینی ن می کنند، امتیاز اصلاً نمی دهند.

سوّم، از طرفِ مقابلِ مذاکره امتیاز نقد میخواهند، از او وعده قبول ن می کنند؛ میگویند ما اطمینان نداریم، امتیاز نقد از او مطالبه می کنند؛ کمااینکه ما در برجام این را تجربه کردیم، در جاهای دیگر هم [تجربه شد]. الان هم که دارند با کره‌ی شمالی مذاکره می کنند همین‌جور است؛ امتیاز نقد می خواهند از آن طرف. اگر چنانچه طرف مقابل از دادن امتیاز نقد امتناع بکند، هوچی گری تبلیغاتی و رسانه‌ای و هیاهو در سطح دنیا راه می‌اندازند که بله، اینها مذاکره ن می کنند، اینها به میز مذاکره باید برگردند، اینها چنین می کنند. یک هیاهوی عظیمی که معمولاً طرف مقابل کم می‌آورد در مقابل این هیاهو؛ معمولاً طرف مقابل منفعل میشود، دچار انفعال میشود؛ در مقابل این جنجال و هوچیگری و هیاهویی که اینها می کنند، معمولاً کم می‌آورند، منفعل میشوند.

و مرحله‌ی چهارم، خودش به جای اینکه در مقابل آنچه از او نقد میگیرد چیز نقدی به او بدهد، مثل هر معامله‌ای که شما پول میگیرید و جنس باید بدهید، جنس نمیدهد؛ نقد را میگیرد، در مقابلش وعده میدهد، امّا وعده‌های قرص‌ومحکم: مطمئن باشید، تردید نکنید، شک نکنید؛ با وعده دل طرف مقابل را خوش میکند و طرف مقابل [هم] میبیند دارد وعده میدهد با این قرصی و با این محکمی.

مرحله‌ِی آخر؛ بعد که قضیّه تمام شد و کارش گذشت، زیر همین وعده هم میزند، این وعده‌ی قرص‌ومحکم را هم مثل باد هوا فراموش میکند! روش مذاکره‌ی آمریکایی‌ها این است.

ب)- تجربه مذاکره با آمریکا

1- مذاکره بر فرجام ، برجام نمونه‌ی واضح این تجربه است.

2-درباره‌ی مسائل گوناگون، هر دولتی که با این دولت مذاکره کند، [او] مشکل درست می کند؛ مگر اینکه هم جهت باشند، مثل انگلیس. [البتّه] به انگلیس هم زور میگویند؛ آمریکایی‌ها حتّی به انگلیس هم زور میگویند، به اروپایی‌ها هم زور می گویند، امّا آنها حالا به یک جهاتی اشتراکاتی دارند، با همدیگر تعامل می کنند، کار می کنند. با هرکسی که مذاکره میکند، وضعش این‌جوری است. مقام معظم رهبری 22/5/97

3-تجربه مذاکره آمریکا با کره شمالی

4- تجربه مذاکره لیبی با آمریکا در رابطه با فعالیتهای هسته ای قذافی

5-تجربه مذاکره آمریکااین کشور در سال 1979 قرارداد کمپ دیوید را امضا کرد و از آن زمان تحت حمایت‌های آمریکا قرار گرفت. ابتدا انور سادات و پس از او مبارک، وظیفه‌ی حفاظت از امنیت رژیم صهیونیستی را برعهده گرفتند. بر این اساس، آمریکا سالانه 1.3 بیلیون دلار کمک بلاعوض به مصر پرداخت می‌کرد و تجهیز نیروهای مسلح مصر را نیز برعهده داشت.ولی در هنگام سرنگونی مبارک دیدید با او چه کردند؟

مجموعه این تجربیات این حقیقت را روشن میکند که:

هر ملتی به آمریکا اعتماد کرد، ضربه خورد؛ حتی آن کسانی که دوست آمریکا بودند.» (رهبر معظم انقلاب، 13 آبان 92)

همه بدانند -هم سیاستمداران ما و دیپلمات‌های ما، هم جوانهای پُرانگیزه‌ی ما، هم دانشجویان رشته‌های سیاسی ما، هم فعّالان میدان سیاست، همه بدانند- مذاکره با رژیم زورگو و پُرتوقّعی مثل آمریکا، وسیله‌ای برای رفع دشمنی نیست؛ مذاکره، وسیله‌ای برای رفع دشمنیِ آمریکا نیست بلکه مذاکره، ابزاری در دست او برای اعمال دشمنی است. ببینید؛ این یک فرمول قطعی است که هم تجربه‌های ما آن را تأیید میکند، هم ملاحظات گوناگون سیاسی آن را تأکید میکند. بعضی میگویند مذاکره کنیم تا دشمنی کم بشود؛ نه، مذاکره دشمنی را کم نمی کند، مذاکره یک وسیله‌ای به او میدهد تا اعمالِ دشمنیِ بیشتری بکند. لذاست که مذاکره نمی کنیم و ممنوع است؛ همه هم بدانند.22/5/97

اشتباه بودن مجوز مذاکره

مذاکره‌ی با آمریکا را امام هم ممنوع اعلام کردند به‌خاطر همین جهت؛ بنده هم ممنوع اعلام کردم. امام فرمودند تا وقتی آمریکا آدم نشود، ما مذاکره نمیکنیم. آدم نشود یعنی چه؟ یعنی تا وقتی‌که از اسرائیل حمایت میکند، از نیروهای شرّآفرین منطقه حمایت میکند؛ ما هم همین را میگوییم. حالا اگر چنانچه یک‌وقتی هم بر فرض محال قرار بود دولت جمهوری اسلامی با رژیم آمریکا مذاکره هم بکند، با این دولت کنونی آمریکا هرگز مذاکره نمی کنند مقام معظم رهبری 22/5/97

رهبر معظم انقلاب اسلامی دردیداراخیرشان با اقشار مردم جمله ای را فرمودند که به علت حذف آن از خبر بخش های بعدی جنجالی بپا کرد ؛ جمله این بود : درقضیه ی برجام ، بنده اشتباه کردم اجازه دادم که وزیر خارجه با آنها صحبت کند ، ضرر کردیم . 24/5/97

البته این اعتراف به اشتباه از فروتنی و تواضع و اخلاص رهبری است والا کسانی مرتکب اشتباه شدندکه ایشان را درمحذوریت قرار دادند و اگر خدا می خواست برجام به فرجام برسد می رسید ولی خدا کراهت داشت ازاینکه برجام به فرجام برسد. لذا «اشتباه کردم»معظم له یعنی : مردم ، خواص ، و مریض دلانی که از من اجازه تخلف از اصول امام را خواستند اشتباه کردند .

۱۳۹۷/۶/۵

اخبار مرتبط
نظرات کاربران
نام :
پست الکترونیک:
نظر شما:
کد امنیتی:
 

آخرین اخبار...