از مافیا بیشتر از حریفان می‌ترسم

به گزارش نما به نقل از مشرق، چندی پیش وقتی در مسابقات چین ناک‌اوت شده بود سروصدای زیادی به پا کرد. خودش هم از این جو ایجاد شده ابراز گلایه می‌کند. از بد روزگار او در وزنی مبارزه می‌کند که مدعیان جهانی آن از آسیا هستند. این یعنی یک بدشانسی بزرگ در اینچئون. احسان البته آن‌قدر اعتماد به نفس دارد که تنها برای خوش‌رنگ‌ترین مدال خود را آماده کند؛ برای مدال طلا.

تا بازی‌های آسیایی فرصت زیادی باقی نمانده است. از شرایطی که دارید راضی هستید؟

من همیشه از لحاظ بدنی قبل از مسابقات اینچنینی چه المپیک و چه بازی‌های آسیایی از نظر بدنی خوب بوده‌ام. مربی بدنسازی که داشتم از لحاظ بدنی خیلی خوب کار کرده‌ و همیشه آماده بوده‌ام. به لحاظ بدنی هیچ‌وقت مشکلی نداشته‌ام. این اواخر مقداری مشکل فنی داشتم و باید کارهایی را در زمینه فنی انجام می‌دادم. بعد از مسابقاتی که در چین داشتم تنها به مسائل فنی فکر کرده‌ام. هم‌اکنون فکر می‌کنم در بهترین شرایط ممکن قرار داریم. ما سفرها و اردوهایی که می‌رفته‌ایم را انجام داده‌ایم و تا این لحظه همه چیز برای تیم ملی خوب پیش رفته است.

همیشه این موضوع در بین کارشناسان مطرح بوده که چرا روزبهانی این‌قدر با گارد باز مبارزه می‌کند؟

بله، موضوع همین بوده. همه این را می‌دانند که من با گارد باز مبارزه می‌کنم. البته این را هم بگویم که این‌طوری راحت‌تر بوده‌ام. در کل با این گاردی که دارم در دفاع بهتر کار می‌کنم تا این‌که بخواهم گارد خودم را عوض کنم.

اما شما هیچ‌وقت یک بوکسور دفاعی نبوده‌اید.

همیشه تهاجمی بوده‌ام. به قول بوکسورها من همیشه «فایتر» بودم. ولی این اواخر شیوه خودم را عوض کرده‌ام. این که گفتم روی نقاط ضعف خودم کار کردم برای همین بوده. می‌خواستم شیوه خودم را تغییر بدهم. باید روی ضد حملات هم کار کنم. در بدلکاری زیاد کار نکرده بودم، ولی حالا این کار را انجام می‌دهم.

تجربه بیشتر از دو سال حضور در دنیای نیمه‌حرفه‌ای بوکس چقدر در تغییر ذهنیت شما تاثیرگذار بوده؟

خیلی زیاد. من دو سال و نیم در دنیای نیمه‌حرفه‌ای بوکس حضور داشتم. با قهرمان‌های جهان کار کردم. این بزرگ‌ترین تجربه است. امسال باز هم از من خواسته‌اند برای آنها مبارزه کنم. این‌که قزاقستان این همه بوکسور در سطح اول دنیا دارد ولی باز هم مرا می‌خواهد یک افتخار برای خودم و بوکس ایران است.

اختلاف سطح تمرین تیم آستانا با داخل ایران برای شما دشوار نیست؟

نه، مشکلی ندارم. همه چیز خوب است. من فعلا چند وقتی است اینجا تمرین می‌کنم. بعد از بازی‌های آسیایی هم به قزاقستان می‌روم. خدا را شکر که در این چند وقت که اینجا تمرین کردم اوضاع خوبی در تمرین داشته‌ایم.

در واقع بعد از ناک‌اوت شدن در آن مسابقه مجبور شدید به ایران برگردید؟

من یک موضوع را بگویم. در این مدت که در مسابقات WFB که همان مسابقات لیگ جهانی بوکس است و سطح بالایی دارد دو بار ناک‌اوت شدم ولی پنج بار حریفان نامداری را ناک اوت کردم. در تمام این مدت که ناک‌اوت کردم هیچ وقت رسانه‌ای نشد. اما این اتفاق چین برایم خیلی جالب بود که به آن پرداختند. من در بازی اول خودم با روسیه سربه‌سر شدم و مصدوم بودم. اول گفتند که در مبارزه بعدی روی رینگ نروم، ولی داخل رینگ رفتم. راند اول راهم بردم. در راند دوم جلو بودم که یک ضربه به سرم خورد و نتوانستم به مسابقه ادامه بدهم. این اتفاق را خیلی بزرگ کردند. این در مسابقات بوکس کاملا طبیعی است، ولی انگار یک اتفاق ویژه رخ داده بود!

شاید برای این بوده که بعد از المپیک نگاه مردم به احسان روزبهانی عوض شده و همه از شما فقط برد می‌خواهند.

مردم به من لطف دارند، ولی بوکس همین است دیگر. بوکس یک ورزش سنگین است. یک روز ضربه می‌زنی و یک روز هم می‌خوری. اینها همه جزو طبیعت بوکس است.

شما نزدیک به سه سال در قزاقستان حضور داشتید. قرار گرفتن در جمع بهترین‌های دنیا چه تجربیات تازه‌ای به‌دنبال داشت؟

اول این‌که با بوکسورهای بزرگی آشنا شدم. در مسابقات زیادی در این مدت شرکت کردم. فقط در سال اولی که به تیم آستانا رفته بودم یادم هست تیم ایران حتی یک سفر هم نداشت، ولی من شش مسابقه در سطح اول دنیا داشتم. بهترین مربیان اوکراینی و قزاقستانی بالای سرم هستند. همه چیز در حد عالی است؛ تمرینات، امکانات و خیلی چیزهای دیگر. کاملا یک دنیای دیگر است. از نظر مالی هم شرایط قابل مقایسه نیست. در ایران برای بوکس که پولی نمی‌دهند. من قراردادم طوری بود که برای هر ماه 7000 دلار ثابت دریافت می‌کنم. به ازای هر برد هم 5000 دلار می‌دهند. آنها برای بوکسور خیلی ارزش قائل هستند و حتی وقتی می‌بازیم هم هزار دلار دریافت می‌کنیم. هر سال قراردادم ده ماهه است.

از این‌که یک ایرانی در بین بوکسورهای مطرح قزاق خودش را تثبیت کرده تعجب نمی‌کنند؟

چرا. اتفاقا یک مربی کروات داریم که دو تا شاگرد دارد. یکی در سنگین‌وزن و دیگری هم در وزن من که ذخیره‌ام هست. این مربی کروات همیشه می‌گفت: احسان، تو یک سورپرایز برای ایران هستی! بچه‌های تیم هم مرا کاملا پذیرفته بودند. با همه آنها دوست هستم. یک چیز دیگر هم بگویم. شرایط آنجا با امکاناتی که ما داریم اصلا قابل مقایسه نیست. آنها از یک عالم دیگر هستند.

چرا بعد از روزبهانی دیگر نتوانستیم لژیونر داشته باشیم؟

ما بوکسورهای خیلی خوبی داریم. بچه‌ها واقعا لیاقت این را دارند که در تیم‌های حرفه‌ای بازی کنند. باید یک مقدار دیگر تلاش خود را بیشتر کنند. من خیلی تلاش کردم که دو تا از بوکسورهای ایرانی را به قزاقستان ببرم، ولی متاسفانه این اتفاق رخ نداد. یک مقدار ورود به جمع حرفه‌ای‌ها سخت است. شب و روز تمرین و مسابقه دارند. کار واقعا دشوار است ولی نباید ناامید بود.

جالب این‌که شما در بازی‌های آسیایی هم با حریفی از قزاقستان مبارزه خواهید کرد که به نظر اصلی‌ترین رقیب شماست.

من بعد از این‌که در المپیک شکست خوردم دو بار دیگر با حریف خودم مبارزه کردم. یک بار بردم و یک بار هم بازنده شدم. در آن مرتبه که واگذار کردم تیم ما بازی را برده بود که یک مشت خوردم، مربی‌ام حوله را بالا گرفت تا ادامه ندهم. من اصلا نمی‌خواستم این اتفاق رخ بدهد. خیلی عصبانی شدم، حتی با مربی‌ام درگیری پیدا کردم. امیدوارم که در بازی‌های اینچئون مثلا المپیک حق‌خوری نکنند. حریف قزاق خیلی بوکسور خوبی است، ولی من نگران مافیا هستم. قزاق‌ها مافیای بوکس هستند. آنها داور و همه چیز را توی مشت خودشان دارند. علاوه بر این حریف قزاق یک بوکسور کره‌ای و یک ازبک هم هستند. من همیشه گفته‌ام که در مسابقات جهانی راحت‌تر از آسیایی بوکس می‌کنم. همه این رقیبان من عنوان‌دار جهان هستند. در مسابقات جهانی همه در دو سمت جدول پخش می‌شوند. اینجا همه مدعیان جهانی کنار هم قرار دارند.

با این حساب چقدر روی مدال اینچئون حساب باز کرده‌اید؟

من فقط برای خوش‌رنگ‌ترین مدال مبارزه می‌کنم. تمام تلاش خودم را می‌کنم. اول برای آبروی خودم، دوم برای تیم و سوم برای پرچم. نباید از هیچ چیزی کم بگذاریم.

داستان پیوستن شما به یک تیم حرفه‌ای به کجا رسیده است؟

امسال جواز حضور در مسابقات حرفه‌ایATB را پیدا کرده‌ام. هنوز تیم خودم را مشخص نکرده‌ام. قزاقستان هست و یک پیشنهاد از آلمان دارم. تیم آلمانی هنوز تردید دارد که با من قرارداد ببندد یا نه. همه چیز بعد از بازی‌های آسیایی مشخص می‌شود.