همراه با دختری جستجوگر

فهیمه اسماعیلی- شاید باید گفت نویسنده‌های زن در روزگار فعلی دست پُرتری به نسبت نویسندگان مرد دارند و از این رو است که بسیاری از داستان‌های زنان حرف‌های بیشتری برای خواننده دارد. آناهیتا آروان سال جاری با رمان «بگذار تروا بسوزد» توانست نویسنده شایسته تقدیر در جایزه پروین اعتصامی شود. در روبه‌رو شدن با اثر این نویسنده جمله‌ای که در ابتدای این متن آمد را می‌توان به وضوح دید. تجربه‌هایی که در این اثر در شخصیت اصلی قصه و حتی شخصیت‌های فرعی می‌توان دید ناشی از توانایی‌ها و تجربه‌های زیسته نویسنده دارد که آنها را در شخصیت‌هایش بازتابنده است.

این نویسنده شخصیتی می‌سازد که دغدغه‌هایی دارد و در جستجوی عشق است. این موضوع سبب می‌شود که خواننده بخواهد سر از پایان ماجرای شخصیت «فروغ» در بیاورد. این موضوع را باید در کنار ضرباهنگ و ریتم قصه دید. ریتمی که خواننده را راضی نگه می‌دارد. ریتم این اثر نه تند است نه کُند، بلکه سرعتی متناسب با اتفاقات دارد و نیازی نیست خواننده به چند صفحه قبل بازگردد تا بتواند اتفاقات را مرور کند از این حیث باید گفت نویسنده در خلق ضرباهنگ این اثر موفق عمل کرده است.

«بگذار تروا بسوزد» با چاشنی عشق مزه‌دار شده است. عشقی نافرجام که شخصیت اصلی در جستجوی یافتن آن و وصل به معضوق در تلاش است و انتخاب‌هایی سخت را پیش روی خود می‌بیند. نویسنده در شخصیت‌پردازی موفق ظاهر شده و توانسته عشق و موارد دیگر را در هم ببافد و بافتاری متناسب و یکدست را پیش روی خواننده قرار دهد.

آناهیتا آروان در «بگذار تروا بسوزد» دست به پیچیده‌گویی نزده بلکه به جای پیچاندن و گیج کردن خواننده او را سرراست سر موضوع اصلی برده است در صورتی که اگر می‌خواست پیچده و مطول بنویسد احتمالا اثری حجیم می‌توانست خلق کند. این موضوع نشان دهنده این است که قصه گفتن برای نویسنده این رمان اولویت دارد و ترجیح داده به جای بازی‌های ساختاری و یا زبان‌آوری در داستان، قصه محکمی تعریف کند تا خواننده از خواندن آن لذت ببرد.

رمان «بگذار تروا بسوزد» اثر آناهیتا آروان را باید اثری دانست که خواننده از روبه‌رو شدن با آن راضی می‌شود. اثری که خواننده را وارد دنیای دختری عشاق پیشه می‌کند که ویژگی‌های شخصیتی او جذابیت کار را بالاتر می‌برد. شخصیت «فروغ» در رمان «بگذار تروا بسوزد» در جستجو است و برای این جستجو کردن حاضر است گاهی پا روی برخی عرف‌های خانوادگی بگذارد و همین سبب می‌شود خواننده کنجکاو باشد تا سر از کار او در بیاورد.