پرونده ای برای رفتارهای عجیب احمدی نژاد در صحنه دیپلماسی

نخستین رفتار دیپلماتیک دولت، استقبال از بشار اسد، رئیس جمهور سوریه بود که وقتی به تهران آمد، به جای کاخ سعدآباد در خیابان منتهی به پاستور! از وی استقبال کردند.

استقبالی که البته گویا با اعتراض مقامات دیپلمات سوریه نیز مواجه شد و آنها پس از پایان سفر، طی نامه ای 7 صفحه ای مراتب اعتراض خود را به وزارت خارجه ایران در زمینه این نوع استقبال اعلام کردند. ماجرا اما گویا قصد داشت ابعاد وسیعتری پیدا کند.

*نامه هایی که هیچوقت پاسخ داده نشدند
نامه نگاری های احمدی نژاد به اقطار عالم و برای روسای جمهور کشورهای دنیا نیز گام بعدی بود که هیچگاه مشخص نشد توجیه دیپلماتیک آن چه بوده است. نامه ها و فرستادگانی که حتی گاهی به کاخ ها و ساختمان های ریاست جمهوری کشورهای اروپایی نیز راه داده نمی شدند و باز می گشتند.

احمدی نژاد در این زمینه و طی سال های 84 تا 90، تعداد 5 نامه به دو رئیس جمهور سابق و فعلی آمریکا، رئیس جمهور سابق فرانسه، پاپ و صدر اعظم آلمان نوشته است که جملگی هیچگاه با هیچ پاسخی مواجه نشدند. نامه هایی که محتوای برخی از آنها علنی شد و محتوای برخی دیگر نیز محرمانه باقی ماند.

این در حالی است که گفته می شود، او نامه های محرمانه ای را نیز در مقاطعی دیگر ارسال کرده است که البته آنها نیز بی پاسخ مانده اند. به این نامه نگاری ها البته باید رفتارهایی مثل نامه ای که احمدی نژاد برای دیه گو آرماندو مارادونا، فوتبالیست آرژانتینی و در پاسخ به هدیه او ارسال کرد را نیز افزود.

نامه ای که با این جملات شروع می شد:
"جناب آقاي ديه‌گو آرماندو مارادونا
سلام عليكم
از ابراز لطف آن جناب نسبت به ملت حق‌طلب و انقلابي ايران و اينجانب صميمانه تشكر مي‌كنم. آمريكاي لاتين سرزمين ملت‌هاي پاك، خون‌گرم، صميمي و مظلوم است كه تازيانه چند صدساله استكبار، زخم‌هاي عميقي بر پيكر او نشانده است..."

رفتارهای اینچنینی احمدی نژاد و برخی نزدیکانش در روابط بین المللی و در صحنه هایی که اصول رفتار دیپلماتیک تعیین کننده شأن یک نظام حکومتی است البته به همین جا هم ختم نشد.

*نان و پنیر و گردویی که به اردوغان خوراندند
اردیبهشت سال 89 بود که نشست سه جانبه، ایران _ ترکیه و برزیل در تهران با محوریت تبادل سوخت هسته ای برگزار شد.

روسای جمهور سه کشور یاد شده نیز در این برنامه حاضر شدند. این در حالی بود که نشست روسای جمهور و وزرای خارجه کشورهای یاد شده، بر طبق آنچه که در شبکه های تلویزیونی نمایش داده شد در یک اتاق با دیوارهای رنگ نخورده و گچ خورده برگزار شده بود.

علاوه بر این رخداد، در همان روزها از این گزارش داده شد که وزارت خارجه، به روسای جمهور یاد شده به جای صبحانه رسمی و در شأن روسای جمهور، نان و پنیر و گردو داده است.

گفته می شد که روسای جمهور دعوت شده به ایران از کیفیت پذیرایی تیم دولت در مدت اقامت در ایران نیز ناراضی بوده اند و حتی رجب طیب اردوغان نیز در هنگام حضور در ایران با سوار نشدن به اتومبیل تشریفات، اعتراض خود را به این مسئله نشان داده است.

ماجرای اهانت یک صهیونیست افراطی به احمدی نژاد در برنامه سخنرانی احمدی نژاد در یکی از اجلاس های ژنو در سال 2009 نیز نمره ضعیف دیگری در کارنامه دیپلماتیک دولت احمدی نژاد است.

در هنگام سخنرانی احمدی نژاد در این اجلاس، یک صهیونیست که خود را به شکل یک دلقک آرایش کرده بود، توانست به دلایلی که هیچگاه گفته نشد خود را به مقابل جایگاه سخنرانی احمدی نژاد برساند و دماغ دلقکی خود را به سمت رئیس جمهور ما پرتاب کند.

این سوال تا همیشه باقی ماند که چگونه ممکن است که یک دلقک در هنگام سخنرانی یک رئیس جمهور بتواند به محل رسمی سخنرانی او وارد و چنین عملی را مرتکب شود و تیم حفاظت از رئیس جمهور چرا در وظیفه خود در این قبال کوتاهی کرد؟

*رفتارهایی منطبق بر شایعه ها
عده ای معتقدند برخی در حاشیه دولت احمدی نژاد تمایل دارند به هر طریق ممکن باب مذاکره با آمریکا را باز کنند.

کسی راست یا دروغ این حرف ها را دقیقا نمی داند اما حضور تعدادی از مقامات ایرانی، متکی وزیر وقت خارجه و شخص احمدی نژاد در هنگام اولین سخنرانی باراک اوباما در سازمان ملل رخدادی بود که این گمانه را تقویت کرد. آنها بر خلاف قانون نانوشته ای که همواره سران دو کشور در هنگام سخنرانی مقام کشور دیگر، جلسه را ترک می کردند، از این کار امتناع کردند و ترجیح دادند سخنرانی اوباما را از نزدیک بشنوند.

از این قبیل رخدادهای عجیب دیپلماتیک در دولت احمدی نژاد تا آن اندازه زیاد هستند که معلوم نیست تقدم و تأخر زمانی آنها دراین گزارش رعایت شده باشد. عکس یادگاری با یک نظامی آمریکایی در سفر به بغداد، رژه دختران با حرکات موزون و لباس نامناسب در هنگام سفر رئیس جمهور به یکی از کشورهای آفریقایی، دیدارهای یکی از همراهان حاشیه دار رئیس جمهور در آمریکا با برخی از عناصر مسئله دار و مشکوک و ... نیز از جمله سایر رفتارهایی هستند که معدل رفتارهای دیپلماتیک دولت احمدی نژاد را به شدت پایین آورد.

*سفر رئیس جمهور به برزیل، با پیشواز و بدرقه مقامات ایرانی!
آخرین گاف دیپلماتیک دولت دهم نیز سفر رئیس جمهور به کشور برزیل برای شرکت در اجلاس توسعه پایدار موسوم به ریو+ 20 بود. رئیس جمهور در حالی به این سفر می رفت که چندی قبل نیز یک کارمند سفارت ایرانی در در یک استخر مختلط در همین کشور مرتکب رفتارهای غلطی شد که این رفتارها حاشیه هایی را برای وزارت خارجه کشورمان رقم زد.

و اما رئیس جمهور در حالی به کشور برزیل پا گذاشت که نخستین عکس های مخابره شده حکایت از آن داشت که محمدجواد محمدی زاده، رئیس سازمان محیط زیست به جای مقامات برزیلی به استقبال احمدی نژاد در فرودگاه ریودوژانیرو رفته است. پیگیری ها نشان می داد که محافل صهیونیستی برزیل از چندی قبل از دیلما روسوف، رئیس جمهور این کشور خواسته اند که با احمدی نژاد دیدار نکند. خواسته ای که البته گویا محقق شد و روسف هرگز در این سفر و حتی در حاشیه های اجلاس توسعه نیز به دیدار احمدی نژاد نرفت.



در واقع احمدی نژاد در این سفر با پیشواز و بدرقه مقامات ایرانی، به برزیل رفت و از برزیل برگشت. و البته به این رویداد نامطلوب دیپلماتیک باید عکس یادگاری آقای رئیس جمهور با محافظان برزیلی اش را نیز افزود.

معلوم نیست که ماجرای این قبیل رفتارهای دیپماتیک محمود احمدی نژاد و یارانش به کجا ختم خواهد شد.

رفتارهایی که البته جای این سوال در کنار آنها وجود دارد که آیا می توان اعدام 18 ایرانی در کشور عربستان، زندانی شدن چند تبعه کشورمان در تایلند، سکوت وزارت خارجه در قبال بیداری اسلامی، عرض ارادت برخی مقامات دولتی به کشور عربستان با سفرهای دیپلماتیک به این کشور و غیره را نیز افزود یا به این اتفاقات صرفا در حد چند گاف دیپلماتیک نگاه کرد و سایر رفتارهای دولت را از آن جدا کرد؟!