پیشبینی امام صادق(ع) از روزگاری كه حلال تحریم می شود!

تراز: در شش آیه از قرآن کریم دو واژه لهو و لعب در کنار هم به کار رفته اند. «لَعب»، در لغت به معنای بازی است و «لهو» چیزى است که انسان را از آنچه که براى او لازم و مهم است، باز می دارد. به بیان دیگر، لهو، به معنای مشغول شدن توأم با غفلت است. از طرفی چون لعب چیزى است که نفس آدمى را به سوى خود جذب نموده و از کارهاى عقلایى و واقعى، و داراى اثر باز مى ‏دارد، شاید بشود گفت که یکى از مصادیق لهو هم خواهد بود.
در آیه ۳۲ سوره انعام می خوانیم:
«وَمَا الْحَيَاةُ الدُّنْيَا إِلاَّ لَعِبٌ وَلَهْوٌ وَلَلدَّارُ الآخِرَةُ خَيْرٌ لِّلَّذِينَ يَتَّقُونَ أَفَلاَ تَعْقِلُون.»
«و زندگی دنيا چيزی جز بازيچه و لهو نيست و پرهيزگاران را سرای آخرت بهتر است آيا به عقل نمی يابيد؟»
***
سه نکته:
* عناوین خیالی!
اگر دنيا مزرعه‏ آخرت قرار نگيرد، بازيچه مى شود و مردم مانند كودكانى كه سرگرم به اسباب بازى ‏هايى چون مال و مقام و مانند آن شده ‏اند. مثل صحنه‏ نمايش كه يكى لباس شاه مى ‏پوشد، ديگرى نقش نوكر را بازى مى ‏كند و سومى وزير مى‏ شود، ولى ساعتى بعد كه همه‏ لباسها و نقش‏ها كنار مى‏ رود، مى‏ فهمند كه همه‏ عناوين، خيالى بيش نبود! خير بودن آخرت به خاطر آن است كه هم لذت‏هايش آميخته به رنج نيست و هم زودگذر و موهوم و خيالى نيست.


** اسلام مخالف رهبانیت
البته با توجه به آيات ديگر قرآن، نبايد اين آيه را دعوت به رهبانيّت و ترك دنيا دانست. اسلام هرگز طرفدار زهد و دوری از دنیا به معنای رهبانیت نیست. بلکه هدف از اين آيات مبارزه با وابستگى و دلبستگى به مظاهر جهان ماده و فراموش كردن مقصد نهایى آن است. وگرنه آنها كه دنيا را وسيله اى براى سعادت قرار داده اند در حقيقت جستجوگران آخرتند نه دنيا در حقیقت بهترین و زیرک ترین افراد کسانی اند که دنیا را سکوی پرتاب خود کرده اند نه سکوی سقوط!



*** پیشبینی امام صادق(ع) از روزگاری که حرام حلال و حلال تحریم شده!
در روایتی طولانی از امام صادق (ع) نقل شده که حضرت فرمودند: «هر زمان دیدی حق مرده و اهلش از بین رفته‏ اند و جور و ستم همه جا را فرا گرفته و قرآن کهنه شده و چیزهایى در آن پدید آمده که در آن نیست، و دیدى که صاحب مال محترم‏تر از مؤمن است، و ربا علنى معامله مى‏ شود و کسى سرزنش نمى‏ کند، و دیدى که حرام حلال و حلال تحریم شده است، و دیدى که قمار علنى و آشکار گشته و دیدى که شراب علنا فروخته مى‏ شود و کسى از آن منع نمى ‏کند، و دیدى که به نماز بى اعتنایى مى‏‍‎شود، و دیدى که ثروتمند مال بسیارى نزدش جمع شده و از روزى که مشغول جمع آورى آن شده، زکاتش را نداده... در چنین روزگارى بر حذر باش، و براى درخواست نجات از خدابه خدا متوسل شو و بدان که مردم در چنین روزگارى غرق در سخط الهى هستند. و اگر خداى تعالى مهلتشان داده، از این کار منظورى دارد و تو منتظر تحقق آن منظور باش و کوشش کن تا خداى عزوجل تو را در وضعى ببیند که خلاف وضع مردم باشد.» (ترجمه المیزان، ج‏۵، ص ۶۵۳ تا ۶۵۸)