آیا اختلالات روانی پایه ژنتیكی دارند؟

به گزارش نما سیدجواد سیداحمدی، سرویس سلامت شفاف: بررسی داده های ژنتیک بیش از 60 هزار نفر در سرتاسر جهان، پنج اختلال روانی عمده- اوتیسم، اختلال بیش فعالی-حواس پرتی، اختلال دوقطبی، اختلال افسردگی ماژور و شیزوفرنی- در عوامل خطر ژنتیک مشترک هستند.

پژوهشگران در 19 کشور ژنوم بیش از 33000 نفر را که به یکی از این اختلالات مبتلا بودند و همچنین 28000 مورد کنترلی را بررسی کردند. آنها چهار ناحیه رمز ژنتیکی را شناسایی کردند که تغییر در این نواحی با تمام اختلالات مذکور مرتبط بود.

آنچه که از اهمیت ویژه ای برخوردار بود اختلال در دو ژن خاص بود. یکی CACNA1C، قبلاً مرتبط با اختلال دو قطبی و شیزوفرنی بود. دیگری CACNB2، جریان کلسیم در سلول های مغزی را تنظیم کرده و در کمک به ارتباط عصبها با یکدیگر نقش حیاتی دارد. پژوهشگران فرض می کنند که اخنپتلال در عملکرد کانال کلسیم می تواند مسیر اولیه ای باشد که فرد را در برابر هر یک از این پنج اختلال آسیب پذیر می سازد.

اسمولر، استاد روانپزشکی مدرسه پزشکی هاروارد و بیمارستان عمومی ماساچوست، می گوید: "اگرچه این تغییرات بخش کوچکی از مؤلفه ژنتیک این اختلالات هستند، اما این یافته ها هنوز هم به یک زیست شناسی مشترک اشاره دارند."

بروس کوتبرت، مدیر مرکز سلامت روان، ابراز امیدواری کرد که این یافته ها سرانجام تشخیص و درمان اختلالات مذکور را تسهیل کنند.

او در ادامه گفت: "ما به مکانیسم های فیزیولوژیکی واقعی دست یافته ایم که می توانند در شناخت زیست شناسی به جای حدس زدن در مورد آن سودمند باشند و اکنون نیز شروع به کار روی این مکانیسم ها کرده ایم."