در حسرت مواضع انقلابی

ماجرای اعدام شیخ نمر در عربستان، به عنوان یکی از روحانیون شیعه کشور عربستان در چند روز گذشته باعث حمله به سفارت کشور عربستان سعودی شد. با این که در ماجرای حمله به سفارت، رد پای حضور طرفداران یک مرجع خاص که مشهور به مرجع انگلیسی است دیده می شود؛ اما نمی توان نقش مردم و برخی جریان های سیاسی را هم در این بین نادیده گرفت. شبی که در کنترل غیرقابل باور نیروهای انتظامی و واکنش دور از انتظار نیروهای امنیتی سفارت عربستان صدمه دید.

سرعتِ کم
همراهی مردم و مسئولین نظام و مسئولین دولتی یکی از مواردی است که در کشور ما به عنوان یک نقطۀ مثبت می توان از آن یاد کرد. اما این همراهی تا آن جایی است که مردم احساس نکنند که کم‌کاری و سهل‌انگاری در مسیر اتفاق می افتد. یا این که به هر دلیلی واکنش درست،‌ صریح و به حق در مورد موضوعی داده نمی‌شود. ماجرای اعدام شیخ نمر را می توان یکی از این موارد دانست. وقتی واکنش رئیس‌جمهور کشورمان بیش از یک روز بعد از اتفاق اعدام شیخ نمر اتفاق می افتد، در حالی است که در حادثه‌ای شاید غیرمشابه و برای همدردی با مردم فرانسه در مورد حادثه تروریستی پاریس در اولین زمان بعد از حادثه پیغامی از سوی رئیس جمهور و ابراز هم دردی بود.
به نظر مي رسد شيخ نمر به عنوان يكي از روحانيون شيعه عربستان و به تعبيري رهبر شيعيان آن كشور، گزينه اي بود كه با موضع گيري محكم تر آقاي رئيس جمهور مواجه شود. ديپلماسي فعال يكي از مورادي بود كه رئيس محترم دولت تدبير و اميد از ابتداي سر كار آمدن روي آن تاكيد داشت، موضوعي كه عده اي از موافقان وي معتقدند در هيچ دوره اي مشابه آن نبوده، حال اين سوال مطرح مي شود كه جاي ايتن ديپلاماسي فعال در ماجراي شيخ نمر كجاست؟

یکی از طبعات دیگر این اقدام(سرعت كم واكنش ديپلماسي دولت) واکنش های دیگر کشورهای عربی بود که هرکدام از آن ها توانست به اندازه خود در کمرنگ کردن ماجرای اعدام شیخ نمر موثر باشد. کاهش و قطع روابط دیپلماتیک چند کشور عربی و آفریقایی، بعد از اقدام کشور عربستان، در ساعت های اول روزهای بعد از تحصن مخالفان هر کدام مانند یک بمب خبری در فضای رسانه ای توان خود را در جهت کم اهمیت و کم رنگ شدن جریان شیخ نمر به کار گرفت.
برخلاف تصور عوامانه و همیشگی که در مورد کشور عربستان و ادعاهای عقب ماندگی شان و از طرف دیگر چسباندن برچسب هایی مانند جوان و بی تجربه بودن دولتمردان این کشور، به نظر می رسد ابتکار عمل و واکنش های مناسب، عالی و بجای این کشور و دولتمردانش در برابر ماجرایی که برای سفارت عربستان در تهران اتفاق افتاد.
عربستانی که با اقدام اعدام شیخ نمر و تعداد دیگری از شیعیان و حتی نوجوانان سیزده ساله به عنوان متهم اصلی این جریان باید شناخته می شد، با واکنش دیر هنگام دولت و شاید ساده انگاری عده‌ای که به تحریک گروه های خاص به سفارتش در جمهوری اسلای آسیب رساندند. در یک بازی باخته توانست برنده از آب در بیاید و حتی واکنش های منفی را به سمت جمهوری اسلامی ایران گسیل کند.
شاید اگر واکنش‌های دولتمردان به خصوص جناب آقای رئیس جمهور کمی زودتر (از نظر زمانی چیزی مانند واکنش به کشتار مردم در پاریس توسط تروریست‌ها بود) اتفاق می افتاد، واکنش های مردمی شکل و رنگ دیگر داشت. جدا از واکنش دیر هنگام آقای رئیس جمهور محتوای پیام ایشان هم امیدواری چندانی را به مخاطب منتقل نمی کند. پیامی که آقای رئیس جمهور در مورد ماجرای شیخ نمر نوشته بود را به راحتی می توان به دو بخش مساوی(اگر نگوییم سهم سفارت خانه بیشتر از شیخِ شهید بود) تقسیم کرد.
دو بخشی که یک قسمت آن به طور کامل به اتفاق هایی که شب قبل از پیام(فردای روز اعدام شیخ نمر) در شهرهای تهران و مشهد در مورد سفارت و کنسولگری کشور عربستان اتفاق افتاده بود، پرداخت.
واكنش بعدي كه در ديپلملاسي كشور بود، صحبت هاي وزير امور خارجه كشور بود. محمد جواد ظريف در ديدار با وزير امور خارجه عراق به روابط ايران و عربستان اشاره كرد و گفت: متاسفانه همسایگان ما در عربستان سعودی در مخالفت با مذاکرات هسته‌ای همگام با اسرائیل مخالفت کردند و اقداماتی علیه مردم ما و پایین آوردن قیمت نفت انجام دادند و این در حالی است که ایران همیشه با سعه صدر با این اقدامات برخورد می‌کرد و متاسفانه این تلاش ما توسط عربستان به صورت مناسب پاسخ داده نشد و این روند تنش آفرینی باید متوقف شد. رئيس دستگاه ديپلماسي در ادامه اين نشست واكنش هاي كشورهاي عربي را جدي ندانست.
با چنين واكنش هايي از طرف رئيس دولت و رئيس دستگاه ديپلماسي كه هيچ كدام را نمي توان واكنش جدي و انقلابي دانست. واكنش هايي كه هر كدام از اين ها مي توانست باعث حفظ و تقويت وجه نظام مقدس جمهوري اسلامي بشود.
به نظر می رسد چنین سهل انگاری هایی باعث واکنش هایی می شود که طبعا ضرر آن بیشتر از نفع آن است و می تواند مانند همین نمونه بازی برده ای را که شاید نظام می توانست از آن بهره برداری های به حق و خوبی داشته باشد را از بین ببرد و به اصطلاح بسوزاند.