چرا فاطمه فاطمه شد

حجت الاسلام والمسلمین معزی- در ایام شهادت حضرت صدیقه طاهره سلام الله علیها بنت رسول مکرم اسلام هستیم. بررسی ابعاد شخصیتی این بانوی گرامی می تواند یک امر واجب و فریضه برای شیعیان باشد به جهت آن که هر شیعه به دنبال الگو و برداشت نکات سازنده در راه رشد است. جایگاه حضرت زهرا (س) را این گونه بدانیم که در زیارت نامه ایشان برای جایگاه حضرت این عبارت را داردکه «و لقاء ام الائمه» یعنی مادر امامان است و امامان هم پیشوایان یک جامعه رو به جلو و پیشرو هستند که قدرت انسان سازی دارند و انسان موجودی است که ابعاد و جهات متعددی دارد و واقعیت انسان این است که اگر به همه یابعاد و جهات آن درست نگاه نشود و تربیت نشود، حرکت آن متوازن نخواهد بود و حرکت غیر متوازن هم به رشد سرانجام ندارد. لذا باید حضرت زهرا (س) را اینگونه ببینیم که بنیان و پایگاهی برای این تفکر و این رشد است و اگر مقام حضرت زهرا (س) را فقط در بعد احساسات تقلیل دهیم شاید خیلی شبیه و نظیر پیدا کند. قطعه ای را خدمت شما عرض کنم که مرحوم رحمانی همدانی (ره) در کتاب فاطمه الزهرا بطن دو قلب مصطفی وقتی اوصاف حضرت زهرا (س) را می خواهد بیان کند می گوید که بعضی ها می گویند که حضرت زهرا (س) همسر خوبی بود و خوب شوهر داری می کرد، خیلی ها پیدا می شوند که شوهرداری را خوب انجام می دهند یا می گویندحضرت زهرا مادر خوبی بوده است و خوب فرزندانشان را تربیت کرده است. مادر خوب هم در تاریخ پیدا می شود. می گویند دختر خوب وممتازی بوده است و نگاه درستی داشته است، همه این اوصافی که می گویید حضرت زهرا (س) این فضائل را دارد، نه به ذهن من می رسد که فاطمه زهرا (س) آنقدر ارجو قرب دارند که در روایت داریم وقتی روز محشر ایشان وارد صحنه محشر می شودانبیاو اولیا به پای او می ایستند و این نه تنها به بعد احساسات و چون دختر پیامبر بوده است، خیر. حضرت زهرا (س) دارای جایگاهی است که این جایگاه باید با دقت به آن نگاه و بررسی شود و آن نگاه این است که ابعاد مختلف و متعددی دارد. ابعاد انسانی دارد، ابعاد روحانی دارد، ابعاد اجتماعی، فرهنگیو سیاسی دارد. نمی توانیم زندگی حضرت زهرا را تقسیم کنیم که این قطعه اش سیاست، این قطعه اش اقتصاد و این قطعه فرهنگ است. چرا که در همه ی قطعات حضرت زهرا (س) بروز و ظهور و نگاه های متعددو رفتارهای متعدد دارد. در بروز اقتصادی، زندگی اقتصادی را بخواهیم ببینیم به عنوان یک زن بروز دارد. ولی واقعیت این است که حضرت زهرا (س) مادر یک تمدن و یک فرهنگ است و این فرهنگ، فرهنگی است که نشئه ی دنیا و آخرت را باهم دارد. و نشئه ی دنیوی این فرهنگ انسان سازی است و انسان حاضر در تمامی صحنه ها است. دین اسلام، دینی است که برای حضور در همه ی صحنه ها طراحی شده است و چون انسان اجتماعی است برای حضور او هم حرف زده شده است. حضرت زهرا (س) مادر چنین فرهنگی است و دختر بنیانگزار چنین فرهنگی و همسر نشر دهنده ی چنین فرهنگی است. پس در تمامی این نشئه ها و وجهات حضرت زهرا (س) حضور و معنی دارد. این که بگوییم حضرت زهرا (س) به سن دنیویی در جوانی باشد، جوان نمی تواند اثر گذار باشد؛ این را نمی شود فهمید، چون در معانی و در معارف کمیت ها مهم نیست کیفیت ها مهم است. چنانچه عیسی مسیح علی نبینا و آله علیه السلام در گهواره سخن گفت و نوزاد بود و چون می خواست معجزه الهی شود و خرق عادت شود و از آن جایگاهی که توقع انسان نبود ابلاغ پیام می کند «قال انی عبدالله ءاتنی الکتاب و جعلنی نبیاً»(آیه 30 سوره مریم )( گفت : بی تردید من بنده خدایم که به من کتاب عطا کرده است و مرا پیغمبر قرار داده است ) من بنده خدا هستم و نبی هستم و بعد شروع می کند. لذا حضرت زهرا (س) یک بروزی در سن دنیوی کم دارد و محیط بروز دنیوی کم دارد اما معانی زیاد دارد.
عرض من این است که حضرت زهرا (س) نشئه و حضور سیاسی و تأثیر گذار در معادلات دنیوی فرهنگ سازی با تفکر شیعی، یک قطعه بسیار بالایی در این ساختار تفکر شیعه هست به جهت آن که بنیان ما قرآن می فرماید: »فی بیوت اذن الله أن ترفع و یذکر فیها اسمه و تسبیح له» ( آیه 36 سوره نور)(این نور در خانه هایی است که خدا اذن داده رفعت می یابد و نامش در آن ذکر شود همواره در آن خانه ها صبح و شام تسبیح می گویند). خانه های نورانی، خانه هایی که ذکر خدا و یاد خدا است. بنیان همه یاین خانه ها مادر و تفکر پرورش دهنده است. حضرت زهرا در این جایگاه هست. لذا اگر هر حرکتی در جهت رشد تفکر شیعی بخواهد بنیان نهاده شود و در آن دقت شود، حضرت زهرا جزء مسببین و ایجادکنندگان آن است.