دفتر ضدایرانی در تهران

روز گذشته خبری فضای رسانه‌های داخلی و خارجی را درنوردید. خبر این بود که ظریف در دیدار با موگرینی، مسئول سیاست خارجی اتحادیه اروپا اعلام کرد: «آماده‌سازی اقدامات لازم اداری برای باز شدن دفتر اتحادیه اروپا در حال انجام است.»
در سفر کاترین اشتون، مسئول سابق سیاست خارجی اتحادیه اروپا در سال ۹۲، دیدارهایی به صورت مخفیانه با برخی از فتنه‌گران صورت گرفت. اشتون در آن زمان که برخی‌ها سعی داشتند این دخالت آشکار در امور داخلی ایران را پنهان کنند، گفت: «کسی نباید تعجب کند که در سفر من تمرکز زیادی بر موضوع حقوق بشر بود و با فعالان زن درباره شرایط زنان در ایران گفت‌وگو کردم.»
گفتنی است، چندی پیش نیز یک هیئت اروپایی در سفر به تهران به راحتی با جمعی از فعالان فتنه دیدار و جایزه ساخاروف را به دو تن از آنان اهدا کرد!
این شرح حال مربوط به زمانی است که اتحادیه اروپایی در ایران دفتر رسمی نداشت؛ اما هنگامی که دفتر این اتحادیه در ایران گشوده شود، باید راهبردهای مصوب این اتحادیه در ۲۰۱۴ سرلوحه کار قرار گیرد.
کمیته روابط خارجی پارلمان اروپا در سال ۹۳ قطعنامه‌ای را درباره راهبرد اتحادیه اروپا در قبال ایران به تصویب رساند و خواستار راه‌اندازی دفتر اتحادیه اروپا در ایران شد. بخش‌هایی از بند‌های ضدایرانی این اتحادیه، میزان خصومت و برنامه‌های آنها برای مقابله با ایران اسلامی پس از ورود رسمی آنها را نشان می‌دهد.
مهم‌ترین قسمت این قطعنامه به امور حقوق بشری مربوط می‌شود که بیشترین بندها (۸ بند) را به خود اختصاص داده است. این قطعنامه بر موارد زیر متمرکز است: ۱- شروع گفت‌وگوها در زمینه حقوق بشر با نیروهای قضایی و امنیتی؛ ۲- اجازه ورود فوری و بدون قیدوشرط گزارشـگران حقـوق بشر به ایـران؛ ۳- تعلیـق مجـازات محاربان، قاچاقچـیان و محکومان به اعدام در دادگاه‌ها؛ ۴- دسترسی هیئت‌های اعزامی پارلمان اروپا به ایران برای دیدار با مخالفان سیاسی، فعالان جامعه مدنی و زندانیان سیاسی؛ ۵- اصلاح قوانین جزایی؛ ۶- گفت‌وگوی ایران و اتحادیه اروپا درباره حقوق زنان... .