دیپلماسی دولت در نشست سران كشورهای اسلامی، منفعلانه و خفت بار بود

جعفر قنادباشی در گفتگو با پایگاه اطلاع رسانی نما ، در خصوص نشست سران کشورهای عضو سازمان همکاری های اسلامی و بیانیه ضد ایرانی که در این نشست صادر شد گفت: این نشست، فرصت بسیار خوبی بود تا ما بتوانیم چندین کار مهم را انجام بدهیم و برخی نیازهای ضروری مربوط به عرصه دیپلماتیک را به دست بیاوریم، اما متأسفانه این فرصت را به طور کامل از دست دادیم. به خاطر اینکه دستگاه وزارت خارجه و سفارتخانه های ما در کشورهای اسلامی و همچنین در قالب کشورهای غیرمتعهد، به خوبی فعالیت نکردند و نه تنها باعث شد که ما این فرصت را از دست بدهیم، بلکه موجب فراهم شدن فرصت برای دشمنان ما علی الخصوص عربستان سعودی شد و این اتفاق، امری غیر قابل گذشت است.

وی با شاره به هجمه های غرب علیه ایران و جبهه مقاومت در منطقه، از کانال عربستان صعودی و رژیم صیهونیستی اظهار داشت: با توجه این موضوعات ما باید خودمان را از قبل برای این نشست آماده می کردیم. در عرصه دیپلماسی ما یک دیپلماسی فعال داریم، یک دیپلماسی انفعالی. دیپلماسی فعال این است که شما از قبل، افعالی را که می خواهید انجام بدهید، با توجه به اهداف خود ترسیم می کنید. آنوقت شما فعل انجام می دهید و دشمن را به انفعال وادار می کنید. یعنی دشمن هر کاری که در برابر اقدامات شما برای رسیدن به مقاصد خود انجام بدهد، در حالت انفعال انجام داده است.

قنادباشی با بیان اینکه ما در این نشست نه تنها دیپلماسی فعال را به کار نگرفتیم بلکه دیپلماسی انفعالی را دیرهنگام و در لحظات آخر اعمال کردیم، تصریح کرد: مطابق دیپلماسی انفعالی، طرف مقابل کنش هایی را انجام می دهد و ما واکنش انجام می دهیم. اینکه آقای رئیس جمهور انگشت اشاره خود را به سمت آقای اردوغان می گیرد، این شاید در ظاهر تهاجمی به نظر برسد، اما در واقع اینگونه نیست. زیرا این حرکت زمانی صورت می گیرد که ایشان از تصویب بیانیه پایانی علیه ما، اطلاع پیدا کرده بود. یعنی ایشان یک عمل انفعالی انجام دادند. متاسفانه دیپلماسی دولت یازدهم هیچگاه تهاجمی نبوده و چون تهاجمی نیست، همیشه کنش های انفعالی از آن سر می زند. آنچه که در این اجلاس حاصل شد برای دیپلماسی ما، بسیار خفت بار بود

کارشناس مسائل غرب آسیا با انتقاد از عدم زمینه سازی دستگاه دیپلماسی برای این نشست، گفت: از سه سال پیش معلوم بود که قرار است این اجلاس در استانبول برگزار بشود. ما ظرف این سه سال، یا حداقل از سال گذشته می توانستیم روی این کشورها کار کنیم. می دانید که عربستان با دلار وارد این اجلاس شده بود؛ ما انواع و اقسام مراودات را با کشورهای اسلامی داریم و می توانستیم با این کشورها و یا حداقل با کشورهای همسایه مثل افغانسان، پاکستان، ترکمنستان، آذربایجان و... که کشورهای اسلامی هم هستند هماهنگی های لازم را انجام می دادیم. این هماهنگی ها باعث می شد زمانی که ما جلسه را ترک کردیم، حداقل یک کشور دیگر هم جلسه را ترک می کرد. اینکه حتی یک کشور هم این کار را نکرد و فقط ما بودیم که نشست را ترک کردیم، برای دیپلماسی ما بسیار خفت بار بود.

قنادباشی با اشاره به ظرفیت های برون مرزی جمهوری اسلامی و محبوبیت ایران میان ملت های منطقه، از عدم فعال کردن این ظرفیت ها و نیز ظرفیت رسانه های برون مرزی توسط دستگاه دیپلماسی دولت انتقاد کرد و تصریح کرد: با توجه به این ظرفیت ها و نیز کشورهای عدم تعهد، که ما هنوز رئیس عدم تعهد هستیم، می توانستیم از این ظرفیت ها استفاده کنیم تا حداقل 10 کشور به همراه ما جلسه را ترک می کردند. اما متأسفانه هیچکدام از این کارها صورت نگرفت.


وی با بیان اینکه وزارت خارجه ما باور کرده بود که برجام باعث شده تا موقعیت ما نزد آمریکایی ها و وابستگان آمریکا در منطقه بهتر بشود، خاطرنشان کرد: روشن شد که اینگونه نیست و اینکه در برخی مطبوعات نوشته می شود که آمریکا ایران را بر عربستان ترجیح می دهد، این یک دروغ بزرگ است، لذا دولت باید یک نوع واقع نگری بین الملی بدست بیاورد. این اجلاس بیشترین شادی را برای آمریکایی ها فراهم کرد، زیرا اینگونه وانمواد می کنند که ایران در بین دوستان و هم کیشان خود هم تنهاست. بنابراین در 37 سال پس از انقلاب، هیچ اجلاس بین الملی شبیه این اجلاس، برای ما خفت بار رقم نخورده است.



کارشناس مسائل بین المللی، با اشاره به تحکم آمیز نشان دادن رفتار روحانی با اردوغان از سوی روزنامه های اصلاح طلب گفت: این انگشت نشان دادن، به معنای شکست کامل و به معنای انقعال است. کسانی که تحلیل می کنند، باید تحلیل واقع بینانه انجام بدهند. انگشت آقای روحانی و تحکمی که آنها از آن حرف می زنند، در چه شرایطی بوده است؟ در شرایطی بوده که کار از کار گذشته است؛ یعنی بیانیه پایانی آماده شده بود و ایشان از آن مطلع بودند و به عنوان اعتراض، انگشت خود را نشان داده است. اعتراض هم به این معنا است که فعلی صورت گرفته و ایشان دارد منفعلانه به آن واکنش نشان می دهد. در حالی که دیگر کاری از آقای اردواغان هم ساخته نبود. آقای روحانی باید انگشت اشاره خود را از یکسال قبل به سمت مدیران وزارت خارجه می گرفت تا خود را برای این اجلاس آماده می کردند.