صیانت از ارزشهای انقلاب اسلامی

دو «فریضه امر به معروف و نهی از منکر» از واجبات عملی دین مبین اسلام محسوب میگردد و در قرآن کریم در کنار فریضه نماز و زکات وارد شده و فلاح و رستگاری و اقتدار نظام اسلامی را در گرو اجرای این دو فریضه مهم و کلیدی اعلام میدارد.
در اصل هشتم قانون اساسی جمهوری اسلامی دعوت به خیر، امر به معروف و نهی از منکر وظیفهای همگانی و متقابل بر عهده مردم نسبت به یکدیگر، دولت نسبت به مردم و مردم نسبت به دولت تاکید شده است.
صیانت از معروفها و پیکار با منکرها، از وظایف شرعی و عقلی انسانها و نشان دهنده زنده بودن نظام اسلامی است و به عبارت دیگر ترک امر به معروف و نهی از منکر به مفهوم بی توجهی به سرنوشت جامعه و آسیبپذیر ساختن آن در برابر خطرهای تهدید کننده است.
ترویج زیباییها و ارزشها و برخورد با زشتیها و آسیبها، زندگی اجتماعی را از ثبات و آرامش برخوردار میگرداند و اغتشاش و بی نظمی و هرج و مرج را قابل کنترل خواهد نمود و فضای جامعه را از همدلی و نشاط و شادابی برخوردار میکند.
انسان فطرتنیکی و بدی را میشناسد و آن را با عمق وجود خود درک میکند و ذاتامتمایل به خوبیها و دوری از زشتیهاست و همچنین عقل انسان پاک کننده بدیها و امر کننده خوبیهاست. البته در صورتی که فطرت عقل آسیب دیده نباشد و آلودگی نداشته باشد تا بتواند قدرت تمییز داشته از صراط مستقیم خارج نگردد.
فراخواندن انسانها به ارزشهای سعادت بخش و سازنده و هشدار دادن آنها نسبت به منکرها و هدایت به تقویت معروفها نخستین بار توسط خداوند متعال انجام یافته و از سجده فرشتگان در مقابل انسان آغاز گردیده و در آیات قرآن کریم این امر و نهی مشهود است.
اجرای فریضه امر به معروف و نهی از منکر به دلیل ماهیت آن میتواند با تنشها و عکسالعملهایی مواجه گردد.
امام علی(ع) بر همین نکته تاکید دارند که «خداوند به کسی که در مال و جانش سهمی برای خدا نباشد نیاز ندارد.»
آنجایی که ترک امر به معروف و نهی از منکر موجب نابودی احکام الهی میگردد و دین خدا را در معرض نابودی یا عقاید مسلمانان را در آستانه تزلزل قرار میدهد ضروری است حتی به قیمت تحمل ضرر، این فریضه مهم ترک نشود. پذیرفتن احتمال خطر و تحمل سختیها از الزامات امر به معروف و نهی از منکر است.
دشمنان و بداندیشان در دنیای امروز، دو فریضه امر به معروف و نهی از منکر را که مورد توافق امت اسلامی است از ابعاد گوناگون مورد تهاجم قرار دادهاند.
گاهی به بهانه اختلاف قرائت از عقاید اسلامی، زیربنای هر گونه دفاع از معروف و نبرد با منکر را مورد هجوم قرار میدهند. روزی به بهانه تسامح و تساهل، بی غیرتی دینی و بی تفاوتی را ترویج و تبلیغ میکنند.
یک روز بنام روشن فکری و مبارزه با خشونت، بسوی خشنترین دولتهای استعمارگر و سلطهگر جهان دستدوستی و همزیستی میگشایند و این دو فریضه را ضد آزادی و اعمال خشونت تبلیغ میکنند.
برخی از افرادی که مشروعیت مقامشان در دفاع از معروف و نبرد با منکر است هیچ وظیفهای در این میدان برای خود نمیشناسند و از معروف و منکر یکسان دفاع و حمایت میکنند و برای رعایت عدالتی که خود میفهمند به علی(ع) و معاویه یکسان ادای احترام میکنند.
تحقق فرایض دینی از جمله دو اصل امر به معروف و نهی از منکر در جامعه اسلامی داشتن «امنیت» است و بخش عمدهای از امنیت از راه جهاد با دشمنان داخلی و خارجی و عدم تبعیت از آنها محقق میشود.
رنجش خاطر برخی از اشخاص، طبقات، جناحها و گروهها و افرادی که دارای امتیاز ویژه و خاص دارند و در بین مردم شناخته شدهاند از اجرای این دو فریضه گاهی منجر به خروج از دایره حکومت اسلامی میگردد و بنای ناسازگاری سر میدهند.
چنانچه عوامل حکومتی و مردم در برابر این منکر آشکار سکوت کنند و آن را اصلاح نکنند هر دو گروه لایق عقاب از سوی خداوند خواهند بود.
هدایت امام علی(ع) بر آنست که ارزش اجرای امر به معروف و نهی از منکر حفظ بنیاد دین است و آثار سازنده آن به مراتب از پیامدهای منفی بیشتر است و رضایت مردم بدون حفظ ارزشهای اسلامی، امر باطل و هدف از تشکیل جامعه دینی را تأمین نمیکند.
ترک کنندگان فریضه امر به معروف و نهی از منکر نوعی از همرنگی تدریجی با جناح منکر را میپذیرند. رضایت به گناه و یا ترک واجب نیز موجب همسویی شخص راضی با منکر گرایان یا ترک کنندگان واجبات میشود.
سکوت جامعه در برابر گناه به تدریج، منکر را امری عادی جلوه میدهد تا آنجایی که به مرور حساسیتها از بین میرود و موجب حساسیتزدایی از منکرات میگردد بدین معنی که جامعه در مقابل بروز مظاهر منکرات آستانه حساسیتش تغییر میکند و هیچ گونه عکسالعملی از خود نشان نمیدهد و اگر فردی یا عدهای هم بخواهند با منکر برخورد کنند مورد تهاجم قرار میگیرند که نمونههای آن را تا سر حد شهادت شاهد بودهایم در نتیجه مردم در برابر انواع منکرات و فسادهای اقتصادی، اجتماعی، سیاسی، فرهنگی، خانوادگی و... حساسیتی از خود بروز نمیدهند و خود را ملزم به برخورد نمیبینند.
متأسفانه استحاله و دگرگونسازی ارزشهای انقلاب اسلامی و تغییر آستانه حساسیتها نسبت به منکرات در مسئولین و مردم در دنیای امروز از پیچیدگیهای خاصی برای متروکه کردن ارزشها در عمل و نهایت فراموش و زدودن آن از قلبها برخوردار است.
گسترش روحیه دنیاطلبی، عدم حمایت از حق، اشتباه در تشخیص حق از باطل، وسوسههای شیطانی، تحریف قرائت از دین، ایجاد تفرقه و عدم همگرایی در مردم، جدایی مردم از اوامر ولایت، مجالست و مؤانست با سلطهگران و متجاوزین، ایجاد حاشیه امن برای فسادگران، سوء استفاده از موقعیتها و رانتخواریها، نفوذ در مراکز تصمیمسازی و تصمیمگیری، تغییر در باورها، تغییر در محاسبات مسئولین، تهاجم به نیروها و مبانی انقلاب، مخدوش نمودن اقتدار و وادار نمودن به تمکین مسئولین و مردم، موجب میگردد معروفها و منکرها از جایگاه اصلی خود خارج و اصول و ارزشهای انقلاب اسلامی و نظام اسلامی استحاله گردد.
هر یک از آحاد جامعه وظیفه دارند برای هر گونه پلیدیها و منکرات پرچم اصلاح را برافرازند و مظاهر فساد را به مظاهر پاکی و دینی تبدیل کنند و اگر کسی به این مسئولیت شرعی و عقلی خود عمل نکند، در حقیقت موجودیت اجتماعی خود را معدوم و در حد جسدی به روح در آمده است.
اخلاص در عمل و انگیزه الهی، پایبندی به ارزشها و مفید بودن به عمل در احکام الهی، واجبات و مستحبات، و پرهیز از مکروهات و محرمات، شناخت و آگاهی از شرایط زمانی و مکانی و علم و معرفت نسبت به معروفها و منکرات از شرایط آمرین به معروف و ناهیان از منکر است.