كریم باقری؛ آقا تختی فوتبالی ها

شاید همگی جوگیر شده باشیم. شاید به شیوه آنچه در طالع مان آمده دوست داریم مدام توی چشم باشیم و حرف مان بیاید وسط که فلانی چقدر آدم خوبی است. البته برای این خوب بودن گاهی راحت تر می شود قضاوت کرد. قضاوتی از سر عاطفه و حس نوع دوستی که هر قصی القلبی را راضی می کند به نام ما هم صفت «خوب» را بچسباند.


این روزها خوب بودن را می شود حداقل برای چند روز خرید و با اهدای مبلغی به بازماندگان زلزله خیلی راحت به صفحه اول روزنامه ها رسید اما این وسط هیچ کس به این خرید با نگاه منفی نمی نگرد و همه دوست دارند از ته دل برای کار درست فلان نهاد یا به همان ستاره سینما و فوتبال کف بزنند و تحسین اش کنند.


آری این روزها خوب بودن اصلا کار سختی نیست اما در میان این همه خوبی و دل پاک که می بینیم جلو آمده اند و به احتمال فراوان به رخ کشیدن خوبی شان هدف شان نیست برخی افراد گل درشت تر و برجسته تر خوبی می کنند.
دوشنبه شب وقتی کریم باقری روی آنتن شبکه سه آمد و دقایقی کوتاه با عادل فردوسی پور همکلام شد دل مان لرزید. او که در تمام یکی دو ماه اخیر سکوت پیشه کرده بود و فقط با حضوردر جام ستاره ها به نوعی حضوری سمبلیک در بین اهالی فوتبال داشت در فرصتی کوتاه خوب حرف می زد و حرف های خوبی هم می زد.


هیچ وقت ندیده بودیم که آقای شماره شش اینقدر خوب کلمات راپشت هم بچیند و حرف دلش را در مدتی کوتاه به مخاطب و مجری تیزهوش برنامه پربیننده تلویزیون برساند. حرف های کریم البته همان قدر که سلیس و روان بود به دل می نشست چرا که از دل برمی آمد.
انگار برای او همان زمان دو دقیقه ای کافی بود و البته خودش نیز به این نکته تاکید می کرد که نمی خواهد زیاد صحبت کند و حرف خاصی ندارد اما در واقع باقری از فرصتش نهایت بهره را برد و با کلامش دل فوتبالی ها را حداقل به اندازه 6.4 ریشتر لرزاند.


کریم باقری را همه اهالی فوتبال با ساده اندیشی، صراحت کلام و صداقتش می شناسند و این صداقت دوشنبه شب بیشتر از همیشه در کلام او تابلو می نمود تا جایی که کل اهالی فوتبال را تحت تاثیر قرار دهد و همه طبق آنچه وظیفه ملی خود می دانند آستین بالا زنند و آجری از روی آجرهای ویرانه های آذربایجان بردارند.


دوشنبه شب کریم باقری و حرف هایش نقش بسیار پررنگی در بیدار کردن اهالی فوتبال برای پیشی گرفتن از تمام اقشار جامعه در کمک به هموطن زجر کشیده داشت اما کار آقای ستاره به همین سخنرانی قرا ختم نشد.


کار آقاکریم تازه از صبح روز سه شنبه آغاز شده و او نفر اول صفی طولانی بود که می خواستند بدون فکرکردن به اینکه حرکتشان چه بازتابی در رسانه و پچ پچه های مردم دارد خوب بودن را به درستی به تصویر بکشند. شماره شش رویایی قرمزها شده بود صندوق کمک های اهالی فوتبال. صندوقی امین ومعتمد که در خانه نماند و سیار بود تا کارش را به بهترین شکل ممکن انجام دهد.


باقری با حضور در بازار طلافروش های تهران دست به حرکت بزرگی زد. شاید برای شخصیتی مثل کریم که خدا همه جوره به او عزت داده شرم و حیا می توانست مانع از این باشد که برای پول گرفتن از این و آن دست پیش هر کسی دراز کند اما کریم با همان لبخند همیشگی و عزت نفسی که زبانزد فوتبالی هاست راحت تر از حد تصور به یاری همزبان هایش شتافت و وجهی دیگر از شخصیت خوب خود را به منصه ظهور گذاشت.


حضور آقا کریم در تمرین پرسپولیس تماشایی و بی نظیر بود. بازگشت او به درفشی فر صحنه های بدیعی را خلق کرد و حلقه بازیکنان به دور او زمینه کنجکاوی پرتغالی ها را فراهم آورد که از خودشان بپرسند: «مگر این آقا کیست که همه اینقدر دوستش دارند؟»


تصویر به آغوش کشیده شدن باقری توسط امیر حسین فشنگچی تمام این علاقه را بخوبی به ذهن مخاطب می رساند که باقری هر روز بیشتر از روز قبل محبوب تر می شود و این محبوبیت را با صداقتش به چنگ می آورد. دراین صورت می توان امیدوار بود هیچ اتفاقی نمی تواند از این محبوبیت بکاهد بلکه هر روز که می گذرد باید منتظر ارتقای جایگاه او در قلب مردم و اهالی فوتبال ماند و به این شخصیت برجسته راحت تر از قبل عنوان «اسطوره» را اطلاق کرد.


کار کریم هنوز تمام نشده؛ او به غیر ازحضور درتمرین تیم ها و جمع آوری کمک های مالی، همچنین حضور در بازار تهران حالا در تبریز فاز جدیدی از تبلور انسانیت در بین اهالی فوتبال را عینیت می بخشد. امروز کریم در بازار دیار خودش تبریز دست به کار شده و در نهایت با حضور در مناطق ویران شده تسلای درد همزبان های درد کشیده خویش خواهد بود.


تمام این اتفاقات البته نه برای خود کریم بلکه سر فوتبال را بالا می آورد تا نگاه ها به این رشته پرهیاهو و مردانش دوخته شود. درست در روزهایی که با درخشش رشته های ورزشی در المپیک و مدال آوری ورزشکارانی که یک دهم فوتبالیست های متوسط لیگ برتری پول نمی گیرند، هجمه منتقدان علیه فوتبال و فوتبالیست جماعت شدت می گرفت و هر روز حلقه محاصره برای آنها تنگ تر می شد به راستی کریم فریادرس ومنجی جامعه فوتبال شد. حالا فوتبال ایران باید به داشتن چنین محصول ناب و بی غل و غشی ببالد. آقا کریم حالا آقا تختی فوتبالی هاست و برای این مقایسه آنقدر فکت و روایت تاریخی وجود دارد که هر فوتبالیستی با بردن نام او سینه ستبر کند و بگوید: «من هم فوتبالیستم».