بی‌تردید یکی از مهم‌ترین و اصلی‌ترین حوزه‌هایی که باید در جامعه اسلامی مورد توجه قرار گیرد، حوزه آموزش‌وپرورش است؛ موفقیت در این حوزه به معنای تربیت نیروهای انسانی مؤمن و موفقی است که به زودی مسئولیت امور در کشور را به دست خواهند گرفت و تنها در صورتی که انسان‌هایی مؤمن و متقی بر اساس علم، منطق، آینده‌نگری و... عمل کنند، آینده درخشان برای کشور تضمین خواهد شد. از همین روست که رهبر معظم انقلاب و بسیاری از کارشناسان و خبرگان کشور نگران مسئله تربیت نسل‌های آینده، آموزش‌وپرورش و آنچه در مدارس کشور می‌گذرد، هستند و بارها بر تدوین سند چشم‌انداز در این زمینه تأکید کرده‌اند. نگرانی‌ای که به تدوین سند تحول در آموزش‌وپرورش منجر شد؛ سندی که با همفکری متخصصان و مسئولان کشور در رده‌های مختلف و با توجه به نیازها و ضرورت کشور تدوین شده است.
اما با وجود این سند در کشور و تأکید و توصیه صاحب‌نظران درباره ضرورت تحقق این سند چشم‌انداز، به ناگاه شاهد آن هستیم که در دولت یازدهم از سند آموزشی۲۰۳۰ که تحت مدیریت یونسکو تدوین و تهیه شده است، رونمایی می‌شود و تلاش‌های مختلفی برای تبدیل این سند به مرجع تصمیم‌گیری و مبنای سیاست‌گذاری در آموزش‌وپرورش صورت می‌پذیرد.
موضوعی که سؤالات فراوانی را پیش روی مردم و کارشناسان و خبرگان کشور قرار داده است، مبنی بر اینکه آیا سندی که یک نهاد بین‌المللی تدوین کرده، قرابتی با فرهنگ اسلامی جامعه ایران دارد؟ آیا برنامه و سازوکاری برای ترویج معارف اسلامی، اشاعه مفاهیم قرآن کریم، تعلیم اخلاق اسلامی و احکام الهی و... در آن گنجانده شده است که دولت محترم در حال جایگزین کردن سند تحولی است که بر اساس آداب و رسوم مردم مسلمان ایران اسلامی و تربیت فرزندان این آب و خاک و با توجه به همه هنجارها، باورها، اعتقادات و آرمان‌های مردم ایران ترسیم و ساماندهی شده است؟!
نسخه یونسكو برای فرزندان ایران؟
بی‌تردید یكی از مهم‌ترین و اصلی‌ترین حوزه‌هایی كه باید در جامعه اسلامی مورد توجه قرار گیرد، حوزه آموزش‌وپرورش است؛ موفقیت در این حوزه به معنای تربیت نیروهای انسانی مؤمن و موفقی است كه به زودی مسئولیت امور در كشور را به دست خواهند گرفت و تنها در صورتی كه انسان‌هایی مؤمن و متقی بر اساس علم، منطق، آینده‌نگری و... عمل كنند، آینده درخشان برای كشور تضمین خواهد شد.
۱۳۹۵/۱۲/۲۳
