آغاز گمانه زنی ها در خصوص آرایش انتخابات 92

مسائل مربوط به انتخابات رياست جمهوري يازدهم به اندازه اي شفاف شده كه برخي از تحليلگران محافل مطبوعاتي به خود اجازه داده اند تا به جاي گمانه زني در خصوص نامزدهاي احتمالي انتخابات آينده، به تصويرسازي از صحنه رقابت هاي سياسي بپردازند كه تحت عنوان آرايش سياسي انتخابات 92 بر صفحه اول روزنامه هاي كشورمان نقش بست.در همين رابطه روزنامه «ابتكار» در سرمقاله روز نخست هفته اش كه به موضوع «انتخابات 92 و ابهامات پيش رو» اختصاص داشت، از وجود ابهام، ترديد و سردرگمي در عرصه سياسي سخن گفت و در عين حال با اشاره به اعلام انصراف عارف از كانديداتوري نوشت: «اگر اين خبر صحت داشته باشد، خود دليل مهمي است بر اينكه اصلاح طلبان بنا دارند به شرط تحقق شرايط مدنظرشان با تمام انرژي و داشته هاي خود وارد كارزار شوند و اگر چنين امكاني براي شان فراهم نشود، آنگاه ترجيح شان عدم شركت با تابلوي اصلاح طلبي است.»

يك روز بعد، روزنامه مغرب تيتر «احياي آبادگران» را در كنار تصويري از مهدي چمران قرار داد و با ادعاي ورود آبادگران به عرصه رقابت ها نوشت: «درست يا غلط، مهدي چمران را بسياري پدر جريان اصولگرايي مي دانند. نه از آن جهت كه اين جريان با او متولد شده باشد بلكه از اين منظر كه حيات سياسي به اغما رفته جناح راست پس از پيروزي هاي اصلاح طلبان، به تدبير و رهبري چمران به زندگي بازگردانده شد.»«ملت ما» در همين روز «آرايش احتمالي انتخابات رياست جمهوري» را با حروف درشتي ذيل تصاويري از صالحي، هاشمي، ناطق، جليلي، پورمحمدي، حدادعادل، لاريجاني، ولايتي، متكي، قاليباف، رضايي و عارف قرار داد و با اشاره به اسامي افرادي نظير؛ غلامحسين الهام، محسن مهرعليزاده، محمدعلي نجفي، حسن غفوري فرد، محمدرضا باهنر، حبيب الله بيطرف، كمال خرازي، حميدرضا حاجي بابايي، علي نيكزاد، اسفنديار رحيم مشائي، اسحاق جهانگيري، يحيي آل اسحاق، حسن روحاني، عبدالله نوري، علي سعيدلو، مصطفي كواكبيان، محمد رويانيان، محمد شريعتمداري، احمد توكلي، كامران باقري لنكراني و سيدحسن خميني، نوشت: براي «ورود به دهه چهارم انقلاب، نياز به فردي كاردان و مدير براي خروج از موقعيت فعلي كشور به ويژه عرصه اقتصادي احساس مي شود؛ فردي كه اهل عمل در كنار شعار باشد و از حواشي بپرهيزد. اين مهم باعث شده است كه از حالا تنور انتخابات داغ شده و بازار حدس و گمان ها درباره كانديداهاي احتمالي گرم شود.»

«آفتاب يزد» يك روز بعد (دوشنبه سوم مهر) تيتر اول خود را به آرايش انتخابات اختصاص داده و تحت عنوان «رقباي اصولگراي احمدي نژادي ها» مي نويسد: «انتخابات رياست جمهوري در دو دهه اخير فرمول واحدي داشته است. يك عنصر مدافع كه معمولاً دولت پيشين است و يك عنصر مهاجم. اين بار مدافع، احمدي نژاد است ولي مهاجم موثر كيست؟»

اين روزنامه در پاسخ به اين پرسش كه «چه كسي رخت نقد دولت را پوشيده و يا به اندام او برازنده خواهد بود؟» به بررسي ويژگي هاي شخصيتي نامزدهايي چون ولايتي و متكي، ناطق و لاريجاني و حدادعادل و مصطفي پورمحمدي پرداخته و اين آخري را مستعدترين فرد براي نقد دولت دهم دانسته است. هرچند كه ديگران نيز انگيزه كافي براي اين كار را دارند، اما ادبيات امثال ولايتي و متكي كه بيشتر ديپلماتيك است و ترديد در ورود ناطق و لاريجاني به پورمحمدي اميد بيشتري داده و دسترسي وي به اطلاعات لازم در سازمان بازرسي نيز موقعيت بهتري به وي بخشيده است.«ابتكار» همين پاسخ را در همين روز در پاسخ به اين سوال كه «حريف احمدي نژادي ها در راند يازدهم كيست؟» درج كرد و در مقدمه آن نوشت: «اين دوره اگرچه رئيس جمهور احمدي نژاد از نظر قانوني نمي تواند خود نامزد انتخابات باشد، اما خبرهاي رسيده حاكي از آن است كه مجموعه دولتي ها در انتخابات آينده در پي حفظ سكان رياست جمهوري در دست يكي از افراد نزديك به احمدي نژاد است. بنابراين دولت تنها يك ناظر بي طرف در اين مسابقه نيست. نه از آن جهت كه ممكن است در بازي دخالت كند و نتيجه را به نفع خود بزند بلكه از آن جهت كه در جريان اين مسابقه، هدف حملات رقبا قرار خواهد گرفت و هم بايد از دروازه خود دفاع كند و هم بتواند به دروازه حريف گل بزند و پيروز ميدان شود.»

«مردم سالاري» و همبستگي هم در اين روز تيترهايي زدند كه به آرايش انتخابات اشاره داشت. اولي عدم ائتلاف اصلاح طلبان با اصولگرايان را براي چندمين بار مورد تأكيد قرار داد و دومي به نقل از يك فعال سياسي اصلاح طلب نوشت: «ائتلاف خاتمي و هاشمي و ناطق نوري مي تواند شرايط خوبي براي كشور ايجاد كند.»«ابتكار» هم كه در روز اول هفته مدعي ابهام در صحنه سياسي بود؛ در روز آخر هفته در ذيل تيتر اول خود با قاطعيت از «ترافيك در مسير پاستور» سخن گفت و در خصوص ائتلافات احتمالي جريان هاي مختلف در انتخابات آتي نوشت: «5 الي 8 نامزد در انتخابات پيش رو حضور داشته باشند. در اين ميان احتمالاتي وجود دارد كه چه بسا تعداد كانديداهاي نهايي را كمتر كند. اين احتمال در صورت ائتلاف طيف هاي مختلف با همديگر حاصل مي شود. مثلاً اصلاح طلبان و بخش هايي از اصولگرايان به سمت طرح دولت وحدت ملي بروند. در اين صورت گزينه واحد اين طيف ها ناطق نوري يا ولايتي خواهد بود و گزينه هاي ديگري همچون خاتمي، هاشمي، عارف، جهانگيري، روحاني و نجفي خودبه خود از ليست كانديداها حذف مي شوند. دولتي ها و جبهه پايداري هم اگر اختلافات خود را فاكتور بگيرند و بر روي اشتراكات شان تمركز كنند ممكن است گزينه مورد حمايت اين دو طيف هم كسي مثل باقري لنكراني، غلامحسين الهام و يا حتي كسي مثل مهدي چمران باشد. حداد عادل هم از چنين شانسي برخوردار است كه گزينه واحد پايداري ها، دولتي ها و ايثارگران و جمعيت رهپويان باشد.»حسين عبداللهى فر