سیاه بازی سیاسی غرب

دور جدید مذاکرات هسته ای ایران و 1+5 قرار است در روزهای آتی برگزار شود و طی آن طرفین بار دیگر با ارائه دیدگاههای قوی پیشنهاداتی برای برون رفت از شرایط فعلی و حل مساله تا حد ممکن ارائه نمایند.
این دور از مذاکرات با توجه به شرایط حاکم بر فضای روابط دو طرفه به نظر می رسد با تنگناها و چالش هایی مواجه باشد همچنانکه همانند دوران قبلی طرف مقابل(غرب) تلاش دارد برای حضور این مذاکرات بایستی مملو از امتیازات بالا و همراه با تهدید این گفت و گو ها را برگزار کند.
در چنین فضایی اعمال تحریم نفتی ایران از سوی اتحادیه اروپا و اعلام فشار بیشتر بر تهران در آینده در کنار اعلام نظر برخی مقامات اتحادیه اروپا وقتی مدیر کل آژانس مبنی بر هدفمند بودن مذاکرات و درخواست از تهران برای گفت و گو های سازنده بیش از آنکه بخواهد فضای گفت و گو را تلطیف نماید ، ادبیاتی از سر زیاده خواهی سیاستمداران قاره سبز با توجه به خواست های غیر مقبول و نا معقول آنها در مذاکرات قبلی است.
نکته اساسی در مذاکرات قبلی که می تواند سایه آن در دور جدید هم به چشم آید، نحوه ورود طرفین به میز مذاکرات و تمایل و اراده آنها برای حل مساله و یا حد اقل به پیش رفتن یک قدم جدی برای فرجام خوش این پرونده است که سایه سنگین آن از هم اکنون نیز قابل رویت است چرا که جمهوری اسلامی ایران بر اساس منطق معقول خود مبنی بر دستیابی صلح آمیز به فناوری هسته ای با اهداف بشر دوستانه از ادبیات فنی و تکنولوژیک که از درون این فناوری بروز می کند صحبت دارد ولی در مقابل 1+5 به ویژه کشورهای غربی به دلیل دیدگاههای انحصار طلبانه می کوشند با طرح مباحث سیاسی و حتی امنیتی تا حد ممکن روزنه های موجود برای حل این موضوع را به تاریکی بکشانند.
در چنین شرایطی حتی نقل قول باراک اوباما در نطق سالانه خود در کنگره این کشور مبنی بر امکان پذیر بودن حل دیپلماتیک موضوع هسته ای ایران نمی تواند محملی واقعی برای طرح دیدگاههای معقول از طرف آمریکایی ها باشد چرا که مجموعه عملکرد مردان سیاست در کاخ سفید رویکردهایی را به ذهن متبادر می سازد که در مجموع با همان منطق انحصار طلبانه غرب سازگاری دارد و این ژست انعطاف پذیرانه در کنار تهدیدات نظامی و امنیتی و بر سر میز بودن تمامی گزینه ها و در کنار آن انتشار اخبار جهت دار در رسانه های غربی و مانور بر خطر ناک بودن فعالیت های هسته ای ایران در خاور میانه و ملاحظه نکردن تهدیدات واقعی از سوی اسرائیل از طرف سیاستمداران کاخ سفید همگی نشان از آن دارد که مرد سیه چرده واشنگتن نیز امروز به سیاه بازی سیاسی روی آورده است چرا که آوردگاهی به نام انتخابات ریاست جمهوری در سرزمین یانکی ها بزودی رخ می نماید.
در ادامه این فرایند به نظر می رسد حال عمومی جغرافیای آتلانتیک و فرا آتلانتیک امروز چندان مناسب مذاکراتی از سر شور و شوق با هدف راهگشایی نیست چرا که ایالات متحده هم اکنون درگیر انتخاباتی است که نمایندگان حوزه دیپلماسی آن هنگام حضور در میز مذاکرات به گونه ای سخن برانند که با مذاق مردم رای دهنده سازگار باشد که چنین رویکردی نمی تواند با اهداف بلند پروازانه آمریکا همخوانی داشته باشد. همچنین اروپا نیز در سایه بحران بوده و جنبش های اجتماعی به وقوع پیوسته باعث شده حال آنان نیز نا مساعد تر از آمریکایی ها باشد و غم نان و آب نمی گذارد سیاستمداران مغرور اروپا از بالای ابرهای خودساخته ذهنی کمی پایین تر بیایند و با دیگران از سر صدق و راستی ، سخنی را آغاز کنند.
از نگاهی دیگر جمهوری اسلامی ایران با عنایت به تجربه چندین و چند ساله مذاکرات هسته ای با 1+5 که امروزه دیگر مردان سیاست در تهران را آبدیده تر از گذشته کرده است، با دستی مملو از نحوه نگاه و رویکردهای خاص طرف مقابل به میز مذاکره می روند و تلاش وافری دارند تا حداقل نقاط کور ذهنی طرف مقابل را در فضای هجمه خودساخته رسانه ای تا حد ممکن رمزگشایی کنند ولی مهمانان این مذاکرات همانند کاست های از قبل پر شده می مانند که در مذاکرات چند بار متن های تکراری را بازگو می فرمایند.
در چنین فضایی به نظر می رسد نکته حیاتی و اساسی در مذاکرات رویکرد اصلی 1+5 برای این دور از گفت و گو هاست چرا که اگر نگاه طرف مقابل مانند همیشه با شعار "مذاکره" باشد این دور از مذاکرات نیز تنها برگهایی بر آرشیو مذاکرات هسته ای خواهد افزود و نتیجه ای برای جهانیان نخواهد داشت، این در حالی است که 1+5 خود را حافظ صلح و امنیت جهان می داند ولی در عمل تا کنون نمایش قابل قبولی برای اقدام به عرصه نیاورده است که امیدواریم در دور جدید حداقل نمایشی مناسب را برای افکار عمومی به روی صحنه آورد.
منبع:نشریه شما