آیا دیپلماسی،انقلابی توانسته منافع ملی را تأمین كند یا دیپلماسی فعلی كه نتیجه آن برجام بود؟!

علی خرم، از چهره‌های اصلاح‌طلب که بارها در مدح و ثنای برجام و مذاکره با غرب در روزنامه‌های «اصلاح‌طلب» مطلب نوشته و حتی درباره ضرورت مذاکره با دیوانه‌ای چون ترامپ در زمینه‌هایی، مانند مسائل موشکی توصیه‌هایی داشته است، در تازه‌ترین یادداشت خود در روزنامه «همدلی» در اظهاراتی تأمل‌برانگیز نوشته است: «در کشور ما از سال ۵۷ در پرتو انقلاب تصوراتی شکل گرفت که می‌توان گفت اشتباه بوده است. البته این تصورات به عقیده برخی انقلابیون درست به نظر می‌رسید. این در حالی است که بخش عمده‌ای از سیاست خارجی تخصصی است و یک فن ‌و علم محسوب می‌شود؛ ابتدای انقلاب کسانی که در این ۴۰ سال در رابطه با سیاست خارجی اظهارنظر کرده و سعی کرده‌اند سیاست خارجی را دنبال خود هدایت کنند، عموماً کسانی نبوده که با تجربه و علم جهانی روی موضوع کار کرده باشند تا بخواهند برای منافع و امنیت ملی کشور نظر بدهند. عموماً اهداف انقلابی و اید‌ئولوژیک را در نظر گرفته و بر مبنای همان عمل کرده‌اند.» حال باید از این تحلیلگر و متخصص روابط بین‌الملل پرسید، آیا دیپلماسی، رویکرد انقلابی و همان تفکری که در پرتو انقلاب اسلامی شکل گرفته بیشتر توانسته است منافع ملی ما را تأمین کرده و کشور را پیش ببرد یا رویکرد به نظر وی تخصصی که نتیجه آن برجام و قدم زدن با وزیر خارجه آمریکا بود؟! نتیجه رفتن به مسیر توصیه شده از جانب دوستان و هم‌فکران «خرم» و انعقاد برجام و منتظر اروپا شدن برای تأمین منافع ایران پس از خروج آمریکا از برجام کدام یک از منافع کشور را تأمین و کدام تحریم، مشکل و خطر را از کشور دور کرده که موجب شده است چنین در جایگاه طلبکاری و همه چیز دانی بایستند؟!