به گزارش نمابه نقل ازباشگاه خبرنگاران، آنگ‌سان سوچی رهبر مخالفان میانمار است که به خاطر تلاش‌های خود برای آزادی و دموکراسی میانمار در جهان شهرت یافته است. وی که برنده جایزه صلح نوبل در سال ۱۹۹۲ است همواره در سخنرانی‌های مردم جهان را به صلح و آرامش دعوت می‌کند. اما با اینکه نسل‌کشی مسلمانان میانمار مدت‌هاست که در کشور بانوی صلح شدت گرفته و بد‌ترین رفتار‌ها با آن‌ها می‌شود، سوچی همواره سکوت اختیار کرده و موضعی در قبال این کشتار‌ها اتخاذ نکرده است.
سوچی مسلمانان را در کمپین صلح خود فراموش کرده است؟
سوچی که بار‌ها با مقامات آمریکایی و اتاق‌های فکر این کشور ملاقات داشته است، سال گذشته در در اولین سخنرانی خود در پارلمان میانمار خواستار حفاظت از حقوق اقلیت‌های مذهبی و قومی در میانمار شد. سوچی که هنگام سخنرانی از روی صندلی خود برخاسته و ایستاده سخنرانی می‌کرد با اشاره به روند دموکراتیک میانمار خواستار پایان دادن به همه انواع تبعیض نژادی علیه اقلیت‌های میانمار شد. سوچی که زمان زیادی از اقلیت‌ها در میانمار دفاع می‌کند به اقلیت‌های مذهبی «شان»، «کارن» و «کاچین» اشاره کرد اما اسمی از مسلمانان «روهینگیا» به زبان نیاورد.
میانماری کشوری است که بیشتر جمعیت آن را بوداییان تشکیل می‌دهند. دولت میانمار مسلمانان را که تعدادشان بیش از ۸۰۰ هزارنفر است شهروند خود ندانسته و می‌گوید که باید این کشور را ترک کنند. آنگ‌سان سوچی نیز که قصد دارد در انتخابات سال ۲۰۱۶ شرکت کند، به رای حداکثری بودایی‌ها نیاز دارد و شاید به همین دلیل است که کشتار مسلمانان کشور خود را به خاطر اهداف سیاسی خود نادیده می‌گیرد.
آنگ‌سان سوچیAung-san-suu-kyi کیست و چه رابطه‌ای با اتاق فکرهای آمریکایی دارد؟
سوچی یکی از پیشگامان مبارزه با حکومت نظامی برمه بوده که حدود ۱۵ سال را در حبس به سر برده است. وی که به «بانو» The lady معروف است به خاطر فعالیت‌های زیاد خود برای آزادی میانمار و ایجاد دموکراسی در این کشور شهرتی بین‌المللی یافته، به طوری که جوایزی نظیر جایزه صلح نوبل در سال ۱۹۹۲ را کسب کرده است.
اما نکته جالب توجه این است، فردی که در جهان با نام «بانوی صلح» مشهور است، چطور می‌تواند دربرابر نسل‌کشی مردم کشور خود بی‌توجه بوده و آن را نادیده بگیرد؟
در پی تحقیقاتی به روابط پشت پرده سوچی با اتاق‌های فکر آمریکایی پرداخته شده است که در زیر به شرح مفصل آن پرداخته می‌شود:
حامیان بانوی صلح، پیشگامان کشتار مسلمانان
سال ۲۰۰۷، انقلابی در میانمار در حال وقوع بود به نام «انقلاب زعفرانی» که طی آن بودایی‌های برمه به حمایت از آنگ‌سان سوچی به خیابان‌ها ریخته و تظاهرات‌برگزار کردند.
چه کسانی از انقلاب زعفرانی حمایت می‌کردند
همان‌طور که در انقلاب‌های عربی منطقه مشاهده شده است، سازمان‌های غربی و آمریکایی با از دست دادن دست‌نشانده‌های قبلی خود بلافاصله سعی می‌کنند تا از آب گل‌آلود ماهی گرفته و از اوضاع پیش آمده به سود خود بهره برند. در قبال انقلاب زعفرانی نیز چنین اتفاقی افتاد. جورج سوروس که انقلاب مخملی وی مشهور بوده و نقش پررنگی در انقلاب‌های رنگی در سراسر جهان بویژه آسیا دارد، یکی از حامیان جنبش بودایی‌های میانمار بود.
بنا به گزارش آسیا تایمز، وزارت خارجه آمریکا در ۳۰ اکتبر سال ۲۰۰۳ در بیانیه‌ای مطبوعاتی اعلام کرد آمریکا از نهادهایی مانند بنیاد ملی دمکراسی، بنیاد جامعه باز و نهادهای مشابه که داخل و خارج منطقه برای ارتقای دمکراسی فعالیت می‌کنند حمایت می‌کند.
وزارت خارجه آمریکا همچنین رهبران اصلی مخالفان در سازمان‌های ضد دولتی میانمار را جلب کرده و آن‌ها را آموزش می‌دهد. این وزارتخانه از سال ۲۰۰۳ هر سال بیش از ۲. ۵ میلیون دلار به فعالیت‌های بنیاد ملی دمکراسی در میانمار اختصاص می‌دهد.
بودایی‌های صلح‌طلب؟ / شیطنت رسانه‌های غربی در موجه نشان دادن راهب‌های بودایی
به گزارش وب‌سایت تحلیلیlanddestroyer، خبرگزاری آسوشیتدپرس، هفته گذشته تصاویری از راهب‌های بودایی برمه را نشان داد و ادعا کرد که آن‌ها خواهان پایان خشونت‌ها علیه مسلمانان این کشور هستند. اما ترجمه دست نوشته‌ای که به همراه آن‌ها بود حاکی از موضوع دیگری دارد؛ بودایی‌ها به خیابان آمده بودند تا برای نابودی مسلمانان دعا کنند. ترجمه دست نوشته بودایی‌ها چنین است:
۱- شهر راخین را از خطرات مسلمانان نجات دهید.
۲- ارتش باید جلوی تیراندازی‌ها را بگیرد.
۳- ما نمی‌خواهیم دیگر با بنگالی‌ها زندگی کنیم.
۴- بنگالی‌های غیر قانونی را از میانمار اخراج کنید.
به گزارش خبرگزاری فرانسه، wirathu ویراتو رهبر بسیاری از کمپین‌های خیابانی سیاسی حامی آنگ سان سوچی بوده و معمولا به عنوان راهب فعال حقوق بشر از او یاد می‌شود.
در دوم سپتامبر امسال به نام حمایت از رییس‌جمهور و کمپین ضد مسلمانان به رهبری ویراتو برگزار شد. هدف این کمپین، بیرون راندان مردم مسلمان اورهینگیا بود. ویراتو یکی از پیشگامان آتش‌سوزی‌ها و قتل عام خانواده‌های مسلمانان است. او در صفحه فیس‌بوک خود از اخراج مسلمانان میانمار حمایت کرده است.
در ماه مارس، ویتارو رهبری یک راه‌پیمایی مبنی بر آزادی زندانیان سیاسی را بر عهده داشت که توسط وزارت خارجه آمریکا سرمایه‌گذاری شده بود. بر اساس گزارش خبرگزاری فرانسه، ویتارو خودش به خاطر اهانت به مسلمانان در زندان بود، تا اینکه به تازگی پس از اعلام عفو عمومی آزاد شد.
دیده‌بان حقوق بشر نیز در گزارشی مربوط به برمه می‌پذیرد که ویتارو در سال ۲۰۰۳ دست‌گیر و به ۲۵ سال زندان به خاطر نقش در قتل عام مسلمانان زندانی شد. این امر نشان می‌دهد که وی و همراهانش مجرم جرایم خشونت‌آمیز بود نه زندانی سیاسی.
یکی از سازمان‌هایی که در آن زمان از سوچی حمایت می‌کرد، سازمانYoung Monks Union بود که اکنون خشونت‌ها علیه مسلمانان را برعهده داشته و به دنبال پاک‌سازی قومی در میانمار است.
روزنامه ایندیپندنت در مقاله‌ای با عنوان «راهب‌های بودایی خواهان کنار گذاشتن جامعه مسلمانان» گفت که سازمانthe Young Monks Association آگهی‌هایی در سطح شهر پخش کرده‌اند که از مردم برمه می‌خواهند تا با مسلمانان روهینگیا همکاری نکرده و کمک‌های بشردوستانه به اردوگاه‌های روهینگا مانع شوند.
در گزارش ایندیپندنت همچنین به درخواست پاک‌سازی قومی توسط رهبران گروه۸۸ Generation Studentsنیز اشاره شده که نقش به سزایی در اعتراضات سال ۲۰۰۷ سوچی داشتند. آشین هتاراوا یک فعال بودایی که آنگ‌سان سوچی را به عنوان رهبر ویژه خود می‌داند در رخدادی در لندن اعلام کرده مسلمانان باید به سرزمین خود بازگردند.
طرفداران حقوق بشر علیه سوچی
به گزارش ایندیپندنت، گروه‌های حقوق بشری از سکوت آنگ‌سان سوچی بسیار ناراحت هستند. یکی از وزاری انگلیس در مصاحبه با ایندیپندنت گفت: صادقانه بگویم، من از او انتظار دارم تا رهبری اخلاق‌مدار باشد و تمام مردم کشور خود را در نظر بگیرد، اما این گونه نیست.
آنا روبرتز، مدیر اجرایی کمپین برمه در انگلیس با ابراز تاسف بیان می‌کند: واقعا تاسف‌بار است، او در موقعیت بدی قرار دارد، اما مردم از این موضوع ناراحت هستند که با آن‌ها صادق نیست.
برد آدمز، مدیر دیده‌بان حقوق بشر در آسیا با انتقاد شدید از موضع سوچی می‌گوید: او فرصت‌های زیادی را از دست داد تا بتواند در این موضوع دخالت کند و مسئله فیصله یابد. او می‌توانست کاری انجام دهد اما نداد.
به گفته آمال دو چیکرا از موسسه حقوق برابر در لندن خطاب به سوچی: «شما از همه چیز خبر دارید. واقعا تاسف‌بار است و در نهایت این سکوت شما می‌تواند منجر به فجایع جبران‌ناپذیری شود.
پشت پرده سوچی و اتاق‌های فکر آمریکایی چیست؟ / آمریکا دنبال چه چیزی در برمه است؟
آنگ‌سان سوچی در سپتامبر سال جاری به آمریکا سفر کرد و مورد استقبال گرم مقامات آمریکایی و همچنین موسساتی قرار گرفت که همواره در ایجاد انقان‌هایی که از وی حمایت می‌کنند، مانند پروپاگانداهای محلی مانند مجله اتی مانند بنیاد جامعه باز جورج سوروس، موسسه ملی اعطای دموکراسی و شورای آتلانتیک که همگی سابقه درخشانی در مداخله در امور کشورهای مستقل و گرفتن ماهی از آب‌های گل‌آلود دارند.
در طی سفر سوچی به آمریکا این موسسات از وی دعوت به عمل آورده و جایزه‌های فراوانی به بانوی صلح اعطا کردند.
با توجه به گزارشی که کمپین آزادی برمه در انگلیس منتشر کرده است، مستند شده است که سوچی و سازمان‌هایی که از وی حمایت می‌کنند، مانند پروپاگانداهای محلی مانند مجله New Era Journal، the Irrawaddy، and the Democratic Voice of Burma (DVB) radioمیلیون‌ها دلار از موسسه ملی اعطای دموکراسی، موسسه Open Society Instituteجورج سوروس معروف و وزارت خارجه آمریکا دریافت کرده‌اند.
مووسه بنیاد باز جورج سوروس
جورج سوروس، یکی از معماران اصلی انقلاب‌های رنگی در جهان در میانمار فعال است. سوروس سال گذشته به میانمار سفر و با آنگ‌سان سوچی ملاقات کرد. همچنین وی در همان سفر دفتر بنیاد باز را نیز در این کشور راه‌اندازی کرد.
موسسه ملی اعطای دموکراسی The National Endowment for Democracy
یکی از موسساتی که به سوچی نشان لیاقات اعطا کرد موسسه ملی دموکراسی است. این موسسه از گروه‌های به اصطلاح مخالف در کشورهای مختلف حمایت کرده و آن‌ها را تامین سرمایه می‌کند، مثلا در لیبی، مصر و حتی در سوریه نیز فعال است.
فرستاده اینگروه در امور سوریه رضوان زیاده مدیر مرکز مطالعات استراتژیک و سیاسی سوریه در واشینگتن بوده و به عنوان یکی از سخن‌گوهای شورای ملی سوریه می‌باشد که اصلیترین گروه مخالف دولت سوریه بوده که بسیار به دنبال مداخله خارجی در این کشور است.
در هیئت مدیره موسسه ملی اعطای دموکراسی جان بونJohn Bohnاست که گفته می‌شود فعالیت‌های گسترده‌ای در چین داشته و با حمایت مخالفان چین به دنبال تغییر سیاست‌های چین است.
شورای آتلانتیک
این شورای طراح اصلی رویکرد گسترش ناتو به سمت شرق خصوصا تقویت روابط کاخ سفید با کشورهای مشترک المنافع می‌باشد.
از برنامه اصلی شورا پس از سقوط کمونیسم، ترویج اقتصاد بازار آزاد بوده است به طوری که بیشتر سیاست‌های اقتصاد جهانی در شورای آتلانتیک تدوین و طراحی شده است.
این شورا در راهبرد آمریکا در قرن بیست ویکم مشارکت جدی داشت به گونه‌ای که عمده سیاست‌های اقتصادی در این راهبرد توسط بخش‌های اقتصادی آن طراحی گردید. همچنین گفته می‌شود سیاست‌های کلان ناتو توسط این شورا تدوین می‌شود و حتی در خصوص عملیات‌ها و تعیین فرماندهان آن در شورا تصمیم گیری می‌شود.
همچنین گفته می‌شود یکی از طراحان اصلی حمله آمریکا به عراق و افغانستان شورای آتلانتیک بوده است. در حال حاضر بیشتر سیاست‌های اقتصادی جهان غرب خصوصاً در آسیا و خاورمیانه توسط شورای آتلانتیک طرح ریزی می‌شود. از اعضای هیئت مدیره این موسسه می‌توان از هنری کسینجر، کولین پاول و کاندولیزا رایس نام برد.
این همان شورایی است که برنامه حمله نظامی به لیبی را طرح ریزی کرد. همچنین یکی از بزرگ‌ترین حامیان و سرمایه‌گذران عملیات‌های ناتو نیز می‌باشد.
میانمار و ثروت هنگفت طبیعی
میانمار منابع طبیعی ثروتمندی داشته و از لحاظ استراتژیکی برای چین اهمیت خاصی دارد. از اینرو هدف مناسبی برای اسپانسرهای مالی موسسه ملی اعطای دموکراسی و شورای آتلانتیک است. به گفته، وب‌سایتlanddestroyer، سوچی در واقع دانسته یا ندانسته مکم به ایجاد موسسات سرمایه‌گذاری آمریکایی در میانمار می‌کند تا نظامی سیاسی در خدمت غرب و منافع چنین شرکت‌های ایجاد کند.
ساحل میانمار دسترسی دریایی به یکی از بزرگ‌ترین آبراه‌های راهبردی جهان یعنی تنگه مالاکا را ممکن می‌کند.
این تنگه محل عبور کشتی میان مالزی و اندونزی است. پنتاگون از بعد از ۱۱ سپتامبر تلاش می‌کرده تا به بهانه دفاع در برابر حملات تروریستی به این منطقه وارد شده و آن را نظامی کند.
تنگه مالاکا اقیانوس‌های هند و آرام را هم به هم متصل می‌کند و کوتاه‌ترین مسیر دریایی میان خلیج فارس و چین است. بیش از ۸۰ درصد از واردات نفتی چین با تانکر از این تنگه حمل‌ونقل می‌شود.
نکته ظریف دیگر کانال فیلیپس در تنگه سنگاپور است که عرض کمی دارد. هر روز اما بیش از ۱۲ میلیون بشکه نفت با ابرتانکر‌ها از این تنگه عبور می‌کند که اکثر آن‌ها به بازار چین، پرشتاب‌ترین بازار دنیا، وارد می‌شود. اگر این تنگه بسته شود، تانکرهای نفت باید راهی طولانی برای رسیدن به مقصد طی کنند.
هر سال بیش از ۵۰ هزار کشتی از تنگه مالاکا عبور می‌کند. کسی که بر این آب‌ها کنترل داشته باشد درحقیقت گلوگاه عبور انرژی به چین را در دست خواهد داشت. چین بعد از تحولات عراق و حضور آمریکا در این کشور و تسلط بر چاه‌های نفت منطقه، حضور خود را در میانمار تقویت کرده است تا مانع از دستیابی آمریکا به تنگه مالاکا شود.
کشور میانمار نفت و گاز هم تولید می‌کند که البته این تولید از سال ۱۸۷۱ و بعد از تأسیس شرکت نفت رانگون توسط انگلیسی‌ها شروع شد. در سال ۲۰۰۲ شرکت‌های نفتی آمریکا مانند تگزاکو و پریمایر اویل، که پیش از این در حوزه‌های نفت و گاز میانمار حضور داشتند به‌دلیل فشارهای داخلی و منطقه‌ای از این کشور خارج شدند و به جای آن‌ها پتروناس مالزی وارد شد.
