دست‌های پیدا و پنهان واشنگتن و تل‌آویو در ناآرامی‎های ایران

به گزارش نما، «الکساندر کنیازف» کارشناس سیاسی و امنیتی روس به طرح دیدگاه‌های خود در خصوص ناآرامی‌های اخیر در ایران پرداخت.

اخبار سیاسی- در این یادداشت آمده است: ناآرامی‌های اخیر در ایران هرچند توسط دستگاه‌های تبلیغاتی کشورهای غربی بسیار گسترده و سراسری معرفی شد، اما در اصل با وجود پراکندگی جغرافیایی، ابعاد محدودی داشت.

این‌بار نیز هماند گذشته رسانه‌های وابسته به آمریکا و متحدانش از این اتفاقات تعریف «حرکت توده‌ها برای سرنگونی رژیم» را بیرون کشیدند.

ضمن ارزیابی ناآرامی‌های اخیر ایران نباید نسبت به تحرکات مشابه در کشورهای همسایه، از جمله عراق و لبنان و همچنین گرجستان، فرانسه، بولیوی و هنگ کنگ بی توجه بود.

ناظران غربی سعی می‌کنند تصویر «بهار عربی 2» را در رسانه‌های جمعی شکل دهند اما به استثنای عراق و لبنان، به جهان عرب متعلق دانستن باقی کشورها (به ویژه فرانسه) بسیار خنده دار خواهد بود.
«زبیگنیو برژینسکی» مشاور پیشین امنیت ملی آمریکا و یکی از استراتژیست‌های مطرح دنیای غرب نوشته بود که «نیروی محرکه برای تغییر بر روی زمین جنبش‌های سراسری اقشار فرودست خواهد بود که در همه جا منجر به پیروزی دموکراسی و الگوی غربی خواهد شد».

فعلا در هیچ کجا چنین اتفاقی نیفتاده و در میان اتباع همه کشورها عدالت خواهی اجتماعی رو به افزایش است و چنانچه دولت‌ها کارآمدی لازم را نداشته باشند، چنین فرایندی زمینه برای اعتراضات گسترده را فراهم خواهد کرد.

اما در رابطه به ایران باید گفت که طی سال‌های اخیر شرکت کنندگان این دست ناآرامی‌ها عمدتا افرادی بودند که به هیچ وجه نماینده مردم نبوده بلکه به دستور مراکز خارجی وارد اقدام شدند.

دخالت خارجی در امور داخلی ایران و به خصوص در سازمان دهی این گونه اتفاقات امری است کاملا شناخته شده و این واقعیت نیز غیر قابل انکار است که این دست سناریوهایی که در اتاق‌های فکر غربی تهیه می‌شوند، برای حامیانشان دیگر بهره وری لازم را ندارد.

در چارچوب این سناریوها، طی 4 دهه است که پیرامون ایران بدون وقفه یک جنگ اطلاعاتی کلاسیک دنبال می‌شود.

ناآرامی‌های کوچک، بسیار بزرگ و سراسری معرفی و حتی ویدیوکلیپ‌هایی از «محل اعتراضات» جعل می‌شوند.

پرخاشگری، توسل به زور، آتش سوزی و غیره توسط رسانه‌های غربی آنگونه به نمایش گذاشته می‌شود که در حقیقت یک نفر نا آگاه فکر می‌کند که وضعیت ایران واقعا بحرانی شده است اما کسانی که با فوت فن تبلیغات غربی‌ها آشنایی دارند، قادر به رویت پشت پرده وقایع می‌باشند.

در حقیقت گستردگی و اهمیت هرگونه حرکت جمعی را تعداد شرکت کنندگان و انگیزه‌های آنان تعیین نمی‌کند، بلکه نکته اصلی وجود منشأ داخلی یا حمایت‌های مالی و فکری خارجی است زیرا اهمیت و اثربخشی حرکت‌های جمعی از طریق ارتباطات جمعی تأمین می‌شود و از این نظر یکی از دقیق ترین و مؤثرترین اقدامات دولت ایران محدود کردن اینترنت و تماس‌های تلفنی بود.

تحلیل پوشش خبری اتفاقات اخیر ایران نشان می‌دهد که تحلیلگران و رسانه‌های غربی و متحدانشان سعی کردند تا به صورت حداکثری به خواسته‌های معترضان رنگ و بوی سیاسی و ایدئولوژیکی دهند.

یعنی خیلی راحت فراموش کردند که اگر تعدادی از مردم به خیابان‌ها آمدند، انگیزه اصلی آنها وجود مشکلات اجتماعی و اقتصادی بوده است.

در عین حال این نکته را نیز نادیده می‌گیرند که افزایش قیمت بنزین در ایران که بهانه‌ای برای ناآرامی‌ها است، هنوز هم از پائین ترین قیمت‌ها در سطح دنیا شناخته می‌شود.

ضمنا افزایش قیمت بنزین در ایران شبیه شرایط فرانسه می‌باشد که در پی وضع مالیات بر سوخت حرکت «جلیقه زردها» شکل گرفت، اما هیچ کسی در غرب از احتمال وقوع انقلاب جدید فرانسه صحبت نمی‌کند.

بدون شک هیچ اقدام خارجی بدون وجود پشتیبانی در داخل کشور به نتیجه نخواهد رسید.

زمینه مورد نظر آمریکا و غرب برای پشتیبانی از اقداماتشان در داخل ایران فراهم نبوده و غالبا دارای جنبه بیرونی - یعنی تشدید تحریم‌ها می‌باشد.

با این وجود به عنوان فردی که سال‌ها بر تحولات ایران ناظر می‌باشم می‌توانم بگویم که سطح گرایش اجتماعی دولت ایران بسیار بسیار بالاتر از هر کشوری در فضای پساشوروی و بیشتر کشورهای جهان می‌باشد.

جای تاسف این است که تصور میلیون‌ها بیننده در نقاط مختلف دنیا از ایران توسط گزارش‌های تلویزیونی یا مطالب مغرضانه غربی‌ها در فضای مجازی شکل می‌گیرد.

بدون تردید در ناآرامی‌های اخیر ایران سرویس‌های اطلاعاتی کشورهای مختلف به ویژه آمریکا، رژیم صهیونیستی، عربستان سعودی و انگلستان دست داشتند.

نکته نگران‌کننده این است که سرویس‌های اطلاعاتی عوامل تروریستی را در اقداماتی نظیر تظاهرات یا راهپیمایی جا می‌زنند تا مسیر حرکت را تغییر دهند.

این تروریست‌ها در کشورهای همسایه ایران دارای پایگاه‌های خود بوده و تحت کنترل آمریکایی‌ها و برخی از دیگر کشورهای غربی و منطقه‌ای قرار دارند.

اما نقطه قوت وحدت داخلی ایران است.

همه جناح‌ها و گروه‌های سیاسی، قومی و مذهبی ایران با وجود اعتقاد و پایبندی به اصل کثرت گرایی، در مسائل اصولی و ارزشی دارای مواضع و منافع مشترک می‌باشند که این مهم تلاش‌ها و سرمایه گذاری‌های هنگفت دشمنان جمهوری اسلامی برای ایجاد بی ثباتی در کشور را نقش بر آب خواهد کرد.