وقتی با مدیر فاسد برخورد نمی‌شود...

اتفاقات جالب توجهی را طی این چند روزه پشت سر گذاشته‌ایم. عده‌ای در فدراسیون فوتبال و وزارت ورزش سعی دارند حکم صادر شده از سوی فیفا در جریان پرونده مارک ویلموتس را یک حکم ظالمانه علیه کشورمان نشان دهند و وانمود کنند که این حکم قطعی نیست و می‌توانند آن را برگردانند! اما در همین فدراسیون فوتبال و سازمان لیگ برخی پیدا می‌شوند که با دلیل، سند و مدرک حرف از ۴۵ میلیون دلار بدهکاری فوتبال ایران بابت شکایات خارجی می‌زنند.

حرف‌های صادق درودگر، عضو هیئت‌رئیسه سازمان لیگ در برنامه‌ای تلویزیونی را حتماً ببینید و مقایسه کنید با ادعای متهمان پرونده ویلموتس، ۴۵ میلیون دلار بدهی که تماماً به کل فوتبال کشور برمی‌گردد، نه خبری از ظلم به کشور است و نه تحریم‌ها در آن نقش دارند. این تنها برمی‌گردد به سوءمدیریت، دلال‌بازی و فساد حاکم بر فوتبال ایران، اما وقتی حکم صادر می‌شود آن وقت برخی پای همه چیز را وسط می‌کشند، الا اینکه بخواهند از مسببان اصلی پاسخ بخواهند.

حرف‌های صادق درودگر را بگذارید کنار خبر سفر سعادتمند، مدیرعامل استقلال به اروپا برای مذاکره با استراماچونی و شفر. سفری که وزارت‌نشینان ورزش به عنوان تصمیم‌گیرندگان اصلی در باشگاه استقلال از آن بی‌خبرند و جالب اینکه یکی از طرفین مذاکره (وینفرد شفر) هم از آن بی‌خبر است! توجه داشته باشید که شفر همین حالا منتظر صدور حکم پرونده‌اش و محکوم کردن استقلال است. از قرارداد استراماچونی هم که جدیداً خبر رسیده چیزی شبیه به قرارداد ویلموتس است. حالا سؤال اینجاست که سعادتمند به ایتالیا رفته که دقیقاً چه کاری انجام دهد؟ جلوی صدور حکم را بگیرد؟ شفر و استراماچونی را راضی کند که به آبی‌ها زمان بدهند یا ...

بدون هیچ شک و تردیدی فوتبال ایران مجبور است دیر یا زود آن ۴۵ میلیون دلاری را که درودگر گفته بپردازد. البته وادارمان خواهند کرد که مطالبات شفر و استراماچونی را هم پرداخت کنیم. اصلاً انگار قرار نیست از اتفاقات گذشته درس بگیریم. هنوز داغ پرونده ۱۷۰ میلیاردی ویلموتس تازه است و خوب می‌دانیم که با ادعا‌های مضحک متهمان در خصوص تلاش برای برگرداندن حکم مجبور هستیم مبالغ کلان دیگری هم پرداخت کنیم. هنوز درگیر این مسئله هستیم که خبر از بدهی ۴۵ میلیون دلاری می‌دهند. خبر می‌رسد که شفر و استراماچونی هم هستند و پرونده‌های بعدی هم در راه است.

اینجاست که ثابت می‌شود قرار نیست درس بگیریم، طبیعی است؛ وقتی مدیر فاسد در شهر راست‌راست راه می‌رود و یارکشی می‌کند برای اثبات بی‌گناهی خود و برخی دوستان هم تطهیرش می‌کنند باید هم منتظر پرونده‌های دیگر بود. طبیعی است، وقتی برخوردی قاطع با متخلفان صورت نمی‌گیرد و صرفاً به احضاری بسنده می‌کنند برای خالی نبودن عریضه و خواباندن سروصدا‌ها باید هم منتظر پرونده‌های دیگر بود. آن هم احضاری که در آن خبری از برخی متهمان اصلی از سفیر گرفته تا دبیر سابق فدراسیون و سرپرست تیم ملی نیست.

طبیعی است، وقتی متهمان پرونده ویلموتس با صدای بلند و وقاحت تمام اعلام می‌کنند ریالی از جیب‌شان خسارت نخواهند داد باید هم منتظر پرونده‌های دیگر بود، چون آقایان فاسد و متخلف خیال شان راحت است که پول مردم و بیت‌المال هست تا جریمه‌های چندصد میلیاردی که آن‌ها روی دست ورزش گذاشته اند را بپردازند. راستی دقت کرده‌اید که این روز‌ها بازار بورس چگونه در حال سقوط است، به هرحال بعید نیست پول مردم در این بازار به سرنوشت پول کارگران زحمتکش شستا دچار نشود. اصلاً چه دیواری کوتاه‌تر از دیوار مردم و چه خزانه‌ای دربازتر از بیت‌المال. آقایان خیال‌شان راحت است، سفر اروپایی و از این ساختمان در تهران به آن ساختمان شدن فقط بازی است و این داستان تا روزی که مدیران فاسدی، چون مدیرانی که امروز می‌بینیم، هستند ادامه دارد و این بدهی‌های میلیون دلاری و میلیون یورویی هم هست و از جیب مردم و بیت‌المال پرداخت می‌شود.

باید توجه داشت که برخورد با مفسد و متخلف باید محکم، قاطع و بازدارنده باشد، نه اینکه با خنده و ملاطفت و دادن زمان همراه و باعث وقاحت بیشتر آنان شود. یادمان باشد که فساد امروز حاکم بر فوتبال ثمره همین اهمال‌کاری‌های چند سال اخیر است.