نگاه به شرق برای ایران ضرورت است

سیدجلال ساداتیان کاردار اسبق ایران در انگلیس در گفتگو با خبرنگار نما، با اشاره به اینکه چرا اروپایی ها در «برجام» به وعده های خود عمل نکردند؟، گفت: در حال حاضر غربی‌ها در مقابل ما هستند، به این معنا که آمریکا از برجام به صورت غیرقانونی خارج شد و اروپایی‌ها نیز از ترس واشنگتن جرات اجرای تعهدات خود را ندارند.
وی با بیان اینکه وقتی اروپایی‌ها از ترس آمریکا واکنشی نشان ندادند، ایران به سمت تعلیق تعهدات خود در برجام رفت،اظهار داشت: البته اروپایی‌ها ابتدا فکر می‌کردند که اقدامات کشورمان چندان کارایی ندارد اما گام چهارم آنها را به تکاپو انداخت.
کارشناس مسائل سیاست خارجی اظهار داشت: اروپایی‌ها در زمان برداشته شدن گام‌های اول تا سوم تنها به ارائه پیشنهاداتی پرداختند. قبل از آن نیز اروپایی‌ها به حدی سخیفانه عمل کردند که تنها تلاش آنها ارائه «اینستکس» بود.
ساداتیان با تاکید بر ناکارامدی اینستکس،تصریح کرد: این مکانیزم به این حالت بود که اعلام می‌کرد ایران نفت خود را بفروشد و پول آن را در داخل این سیستم مالی قرار دهد و آنها در مقابل دارو و غذا به ایران بدهند.
وی افزود: ارائه اینستکس از سوی اروپایی‌ها هم اهانت بود و همچنین چیزی نبود که آنها در قالب برجام پذیرفته بودند. این موضوع نشان دهنده آن بود که اروپایی‌ها بیشتر جانب آمریکا را می‌گیرند.
کارشناس مسائل سیاست خارجی همچنین درباره نگاه و توجه ایران به شرق،اظهار داشت: ایران به هر صورت گرایش به سمت روسیه و چین را در قالب رویکرد نگاه به شرق نشان می‌دهد تا بتواند توازن رابطه سیاسی در عرصه بین‌الملل ایجاد کند.
ساداتیان در عین حال تاکید کرد: پیام ایران این است که امنیت این منطقه باید توسط تمامی کشورهای حاضر در خود این منطقه تامین شود.
وی با بیان اینکه ابتکار صلح هرمز برای این است که تمامی کشورهای منطقه در صلح و امنیت باشند و همه در حفظ آرامش منطقه سهیم باشند،اظهار داشت: البته باید به این نکته اذعان داشت که این پیام همیشگی جمهوری اسلامی بوده و تنها منحصر به این طرح نیست، اما حالا این پیام به شکلی دیگر برای صلح و دوستی میان کشورهای منطقه بیان می‌شود.
کاردار اسبق ایران در انگلیس در عین حال با بیان اینکه دیپلماسی نیز متکی بر قدرت به پیش می‌رود،گفت: عواملی چون قدرت نظامی، اقتصادی، فرهنگی و پشتییبانی مردمی عناصر تشکیل دهنده قدرت کشورها هستند و دیپلماسی با توسل به این قدرت است که در عرصه بین‌الملل به پیش رفته و دست دیپلمات‌ها را برای مذاکره باز نگاه می‌دارد.