چرا تجمعات مسالمت آمیز كشاورزان اصفهانی به آشوب كشیده شد؟

مدنی- در روزهای گذشته کشاورزان اصفهانی با برپا کردن چادر در بستر خشک شده ی زاینده رود خواستار رسیدگی مسئولان به حل مشکلاتشان در خصوص کم آبی و تعیین تکلیف وضعیت کشت پاییزه بودند و مسئولان هم در همان ساعات اولیه به این تجمعات واکنش نشان داده و اعلام کردند که حل مشکلات کشاورزان در اولویت کارهای دولت قرار دارد. در این تجمعات که 16 روز به طول انجامید اجازه سر دادن شعار‌های انحرافی به واسطه هوشمندی و تدبیر معترضان داده نشد تا آنجا که کشاورزان برای جلوگیری هر گونه سوء استفاده ی دشمنان کمیته انتظامات را تشکیل دادند تا هیچ گونه اقدام هنجارشکنانه‌ای در این تجمعات انجام نشود که تا شامگاه پنج شنبه هم واقعا نشد.
در روز 4 شنبه بود کشاورزان اصفهانی در توافق با مسئولان استانی خبر از پایان تجمعات خود دادند اما در شرایطی که کشاورزان تصمیم گرفتند که اعتراض‌ها پایان یابد و خواسته‌هایشان در یک بستر مناسب پیگیری شود،عده دیگری وارد صحنه اعتراضات شدند.در تصاویر و فیلم های منتشر شده در اینترنت کاملا مشخص است که نوع اعتراضات بسیار متفاوت از تجمعات ارام روزهای گذشته ی کشاورزان است. روشن کردن آتش در معابر اطراف، پرتاب کردن سنگ به پلیس و به آتش کشیدن اموال عمومی از جمله کارهای این افراد بود که با مداخله ی پلیس پایان یافت اما باید دید که امنیتی شدن تجمع و رادیکال شدن فضای اصفهان به سود و به ضرر چه کسانی است؟
اگر به رسانه های ضد انقلاب نگاهی بی اندازیم متوجه خواهیم شد که تجمع مسالمت‌آمیز کشاورزان اصفهانی با بی اعتنایی این رسانه ها همراه بوده است و با بی تفاوتی از کنار آن عبور کرده اند اما به محض اینکه عده ای به خیابان ها ریختند و اموال عمومی را به آتش کشیدند سوت و کف و هورای رسانه‌های معاند به هوا رفت.
واقعیت این است که مطالبات به حق، با آشوب از مسیر صحیح خود منحرف شده و در درجه اول، حق مردم معترض ضایع می‌شود، پر واضح است که به طور مشخص بدخواهان نظام و انقلاب و کسانی که کارآمدی این سیستم را در رفع مشکلات مردم به زیان خود می‌دانند از امنیتی شدن این مطالبات خوشحال هستند. باید دقت داشت که این آشوبها در شرایطی رخ می دهد که کشور به شروع مجدد مذاکرات نزدیک می شود بنابراین فعالیت منافقین داخلی و خارجی برای به دست گرفتن دست برتر در مذاکرات، شدت گرفته و می‌خواهند به بهانه کم‌آبی و یا موضوعاتی ازاین‌دست، سلسله نارضایتی و آشوب های اجتماعاتی را در داخل کشور فعال کنند، آنها می خواهند که اختلافات قومی و استانی در راستای تداوم مشکلات مردم و تداوم نارضایتی افزایش پیدا کند تا بستر سوءاستفاده برای آنها فراهم بماند. کشورهای غربی و امپراتوری‌های رسانه‌ای وابسته به آن‌ها به «آشوب» در داخل کشور نیاز دارند تا بتوانند در مذاکرات آن را به‌عنوان شاخصی از اثرگذاری تحریم‌ها معرفی کرده و سپس از آن به‌عنوان یک برگ چانه‌زنی برای تداوم جنگ اقتصادی علیه ملت ایران استفاده کنند. یک روال قابل‌بررسی در چنین تجمعاتی این بوده که گروه‌های آشوب‌طلب بلافاصله به آن‌ها ورود می‌کنند و با سردادن شعارهای ساختارشکنانه و توسل به روش‌های خشونت‌آمیز سعی می‌کنند خواسته‌های مردم را از مسیر اصلی خود منحرف کرده و آن را جریانی ضدنظام جلوه دهند، اما این اتفاقی است که علی‌رغم اجرای سیاست های آنان رخ نداده است