محمدمهدی اسلامی - ۱۶ آبان، وقتی ترامپ در پالم‌بیچ فلوریدا مقابل طرفدارانش و رسانه‌ها قرار گرفت تا برای پیروزی در انتخابات سخنرانی کند، اعضای خانواده‌اش را هم به روی سن آورد.
از جمله آنها پسر ارشدش دونالد جان ترامپ دوم و نیز بزرگترین نوه پسریش دونالد جان ترامپ سوم بودند که در نام نخستین، نام میانی و نام واپسین با ترامپ تشابه نام کامل دارند و ناگزیر برای تمایز میان آنها مانند امپراتورهای روم از اعداد کمک گرفته می‌شود: «Donald John Trump III». این دو نفر از سال ۲۰۱۶ در تصاویر انتخاباتی او حضور داشته‌اند اما این دوره نقشی پررنگ‌تر دارند.
شاید ظاهر پرداختن به بعضی خبرها زرد باشد، اما اگر نشانه‌شناسی را بر مبنای مکتب فردیناند دو سوسور «علمی برای مطالعه نقش نشانه‌ها به عنوان بخشی از زندگی اجتماعی» قبول کنیم که «معنا یا احساسات عمدی و غیرعمدی» را به مفسر نشانه منتقل می‌کند، نمی‌توان از برابر این پرسش گذشت که آیا این نوع نامگذاری و نیز برخی مطالب در سایت‌های غیرجدی درباره احتمال ریاست جمهوری دونالد جان ترامپ سوم در آینده، درباره رویکرد کسی که شعارش «Make America Great Again» است، پیامی مخفی از نوع باورها و نگرش‌های او و اطرافیانش ندارد؟
البته هنر نشانه‌شناسی اجتماعی بیشتر طرح سوال است تا رسیدن به جواب. اما وقتی خبر نقش پررنگ ترامپ دوم در انتخابات اخیر و از جمله برگزیدن جی‌دی ونس به عنوان معاون اول را شنیدم، یاد ماجرای امپراتوری روم در زمان گوردیان اول افتادم که هنگام نشستن بر تخت، به علت کهولت سن به‌طور مشترک با پسرش گوردیان دوم حکمرانی کرد و با شنیدن خبر مرگ پسرش در جنگ، خود را حلق آویز کرد. چند سال بعد هم گوردیان سوم بر تخت نشست اما او نیز پایان جذابی نداشت و در جنگ با ایران در نزدیک شهر فلوجه (که امروزه بخشی از خاک عراق است) پس از یک شکست بزرگ به دست سپاه ایران کشته شد و *تکرار نام* جدش مشکلی از او حل نکرد.
