جنگ پنهان آمریكا علیه ایران در سوریه

به گزارش نما به نقل از فارس، پایگاه تحلیلی «ولترنت» درمقاله ای به قلم «مهدی ناظم رعایا» دراین باره نوشت: از دیدگاه کارشناسان غربی، هدف نهایی درسوریه تنها تغییر رژیم نیست، بلکه پیگیری اقداماتی است که در نهایت قرار است منجر به انزوای ایران در منطقه شود.


دشمنان ایران با اطمینان از موفقیت آمیز بودن روند مقابله با متحدان تهران در خاورمیانه یعنی سوریه، حزب الله و حماس، هم اکنون بر مهارِ حامیان ایران در عراق تمرکز کرده اند. با آشکار شدن هدف نهایی و پشت پرده برنامه ها در سوریه، گزارشات سرویس های اطلاعاتی اسرائیل حاکی از آن هستند که ایران دیگر متحدی در منطقه نخواهد داشت تا از طریق آن به حملات اسرائیل پاسخ دهد. علاوه بر این، زمان نیز برای واشنگتن به منظور تصمیم گیری دراین زمینه به سرعت درحال سپری شدن است.


* قطع رابطه سوریه با ایران به عنوان هدف اصلی مخالفان سوریِ تحت حمایت غرب محسوب می شود


از زمان آغاز درگیری ها درسوریه درسال 2011، دوستان و دشمنان این کشور متوجه این موضوع شدند که حوادث سوریه با برنامه هایی که در نهایت ایران را مورد هدف قرار خواهند داد ارتباط نزدیکی دارد. قطع رابطه سوریه با ایران و از بین بردن بلوک مقاومتی که تهران و دمشق ایجاد کرده اند به عنوان اهداف اصلیِ شبه نظامیان مخالفِ سوری که از حمایت های غرب برخوردارند محسوب می شوند. اختلافات میان تهران و دمشق موازنه استراتژیک در خاورمیانه را به سود آمریکا و اسرائیل تغییر خواهد داد.


اگر این موضوع قابل اجرا نباشد، آنگاه فلج کردن سوریه به منظور جلوگیری از فراهم ساختن هرگونه حمایت سیاسی، اقتصادی و نظامی برای ایران به عنوان هدف اصلی محسوب می شود. جلوگیری از ادامه هرگونه همکاری میان ایران و سوریه به عنوان یک هدف استراتژیک به حساب می آید. این موضوع شامل جلوگیری از ایجاد روابط بیشتر میان ایران، سوریه و عراق درزمینه انرژی و پایان دادن به همکاری های نظامی میان تهران و دمشق است.


* تمام گزینه های غرب درقبال سوریه به متوقف ساختن همکاری های استراتژیک میان تهران و دمشق ختم می شود


تغییر رژیم به عنوان تنها راه ممکن برای آمریکا و متحدانش به منظور قطع همکاری ها میان سوریه و ایران محسوب نمی شود. ایجاد بی ثباتی درسوریه و معرفی آن به عنوان کشوری شکست خورده و تجزیه یافته کلید حل این مسئله است.


درگیری های فرقه ای به عنوان پیامدِ تصادفی و اتفاقیِ بی ثباتی ها درسوریه محسوب نمی شود، بلکه این امر یک برنامه ازپیش طراحی شده توسط آمریکا و متحدانش به منظور نابودی و تجزیه این کشور است. اسناد و مدارک متعددی در اسرائیل موجود است که نشان می دهد تجزیه سوریه به بخش های کوچکتر به عنوان یکی از اهداف استراتژیک مقامات اسرائیل و سیاست گذاران آمریکا محسوب می شود.


همانند عراق، سوریه نیز به طور رسمی نیازی به تجزیه ندارد. در واقع سوریه می تواند همانند لبنان به بخش ها و مناطق کوچکتری که در طول جنگ داخلیِ این کشور تحت کنترل گروه های مختلف بود، تقسیم شود. هدف نهایی از تجزیه سوریه، جلوگیری از ایفای نقش این کشور به عنوان یک عامل تأثیرگذار است.


از سال 2006 و از زمان شکست اسرائیل در لبنان درآن سال، مقامات اسرائیلی توجه خود را به سوی همکاری های استراتژیک میان ایران و سوریه معطوف نموده اند. ایران و سوریه نسبت به برنامه های آمریکا در خاورمیانه از شرق مدیترانه تا خلیج فارس بسیار حساس هستند. همکاری های استراتژیک آنها بدون شک نقش مهمی را در شکل گیری دورنمای جغرافیای سیاسی خاورمیانه ایفا می کند.


علی رغم آنکه منتقدان دمشق براین عقیده اند که سوریه نقش اندکی را دراجرای اقدامات علیه اسرائیل ایفا می نماید، اما این کشور به عنوان متحد اصلی ایران درزمینه رویارویی با اسرائیل محسوب می شود. درواقع حمایت های نظامی و مالی برای فلسطینیان و حزب الله به منظور مقابله با اسرائیل ازطریق سوریه فراهم می شود.


از زمان آغاز بحران درسوریه، رهبران اپوزیسیون این کشور سیاست های خارجی خود را صریحاً بیان کرده اند، سیاست هایی که به خوبی منعکس کننده منافع مورد نظر آنها است. نیروهای مخالف سوری و رهبران آنها قصد دارند تا درآینده سوریه را به عنوان کشوری مخالف با ایران معرفی کنند و بدین منظور آنها از دیدگاه های فرقه ای خود مبنی بر بازگشت به سوی محور اتحاد با اعراب سنی سخن می گویند. بدون شک این اقدام به سودِ منافع آمریکا و اسرائیل است.


قطع همکاری ها میان تهران و دمشق به عنوان هدف اصلی عربستان، اردن و سایر کشورهای حوزه خلیج فارس که در دهه 80 میلادی قصد منزوی کردن تهران درطول جنگ ایران و عراق را داشتند نیز محسوب می شود. علاوه بر این، دیدگاه های فرقه ای درسوریه منعکس کننده حقایق نیستند، در واقع این دیدگاه ها بیانگر خواسته ها و تمایلاتی هستند که باعث می شوند مسلمانان با شیعه و سنی خواندن یکدیگر، اختلافات و دشمنی ها میان خود را گسترش دهند.


ازمیان رهبران اپوزیسیون سوریه که خواستار اجرای اهداف استراتژیک آمریکا هستند، «برهان غلیون»، رئیس سابق شورای ملی سوریه واقع در استانبول، درسال 2011 به روزنامه وال استریت ژورنال گفت که به محض پیروزی نیروهای مخالف سوری، همکاری های استراتژیک دمشق با تهران و حمایت های سوریه از حزب الله و حماس پایان خواهد یافت.


درعین حال، این رهبران مخالف که مورد حمایت کشورهای خارجی نیز قرار دارند، تلاش می کنند تا اختلافات میان سنی ها و شیعیان را بیش ازپیش گسترش دهند. رسانه های اصلی درکشورهای طرفدارِ تغییر رژیم در دمشق همانند آمریکا و فرانسه، به طور مداوم تأکید می کنند که رژیم فعلی سوریه یک رژیم علوی و متحد با ایران است، زیرا علوی ها به عنوان بخشی از مذهب شیعه محسوب می شوند.


در واقع دلیل اتحاد آنها، مقابله با یک تهدید مشترک و داشتن اهداف استراتژیک مشابه است. سوریه توسط یک رژیم علوی اداره نمی شود و درعین حال، تعادل موجود در دولت نیز منعکس کننده اختلافات قومی و مذهبی در جامعه سوریه نیست.


* منافع اسرائیل درسوریه


سوریه برای اسرائیل به منزله ی ایران است. علی رغم آنکه تل آویو به مسائل داخلی سوریه توجه چندانی ندارد، اما تحلیل گران در اسرائیل معتقدند که این کشور به منظور رویارویی با ایران باید درامور سوریه مداخله کند. لزوم مشارکت اسرائیل، آمریکا و ناتو درامور سوریه درسال 2012 شکل گرفت. درگذشته نیز اسرائیل تلاش می کرد تا با متحد کردن آمریکا، انگلیس، فرانسه، ترکیه، عربستان، قطر، اردن، ائتلاف 14 مارسِ لبنان و سایر کشورهای تحت حمایت ناتو، کنترل امور لیبی را دردست بگیرد.


لازم به ذکراست که بخشی از گزارشات محرمانه ارسال شده توسط «ریوا باهالا»، تحلیل گر برجسته امورامنیتی درموسسه «استراتفور» برای رئیس خود یعنی «جورج فریدمن» درباره جلسه برگزارشده در پنتاگون درسال 2011 میان مقامات آمریکا، انگلیس و فرانسه در رابطه با مسئله سوریه، در اینترنت منتشر شد.


طبق این گزارشات، آمریکا و متحدانش نیروهای ویژه خود را درسال 2011 به منظور ایجاد بی ثباتی در سوریه به این کشور اعزام نمودند، در واقع شمار نیروهای مخالف سوری در آن زمان قابل توجه نبود. روزنامه «دیلی استار» که توسط خانواده رفیق حریری در لبنان اداره می شود و یکی از حامیان تغییر رژیم در سوریه است، در آن زمان گزارش داد که سیزده مأمور مخفی فرانسوی که درحال اجرای عملیات هایی در شهر حمص بودند توسط ارتش سوریه دستگیر شدند.


وزارت امورخارجه فرانسه به جای اطلاع رسانی درباره مأموران دستگیرشده فرانسوی، اظهارداشت که نمی تواند هیچ موضوعی را دراین زمینه تأیید نماید. درواقع این اظهارنظر نوعی اعتراف به گناه محسوب می شود. چند روز پیش از دستگیری مأموران فرانسوی، شبکه «المنار» اعلام کرد که ارتش سوریه تسلیحات و تجهیزات نظامی از قبیل نارنجک، دوربین های دید درشب و دستگاه های ارتباطیِ ساخت اسرائیل را از مأموران مخفی قطری که در منطقه بابا عمرو در شهر حمص دستگیر شده اند، کشف و ضبط کرده است.


چندی بعد، یکی از مقامات ارشد آمریکا اظهارداشت که موساد و سازمان سیا درحال اجرای عملیات هایی درخاک سوریه هستند. یک ماه بعد، دولت اسرائیل خواستار مداخله نظامی درامور سوریه با همکاری آمریکا و متحدانش به منظور ایجاد بی ثباتی دراین کشورشد.


رسانه های اسرائیلی نیز گزارش دادند که شهروندان اسرائیلی به منظور مقابله با رژیم اسد وارد سوریه شده اند. معمولاً درگذشته، اسرائیلی هایی که وارد لبنان یا سوریه می شدند از جانب مقامات اسرائیل تحت پیگرد قانونی قرار می‌گرفتند، اما رسانه های اسرائیلی به این مسئله هیچ اشاره ای نکردند.


لازم به ذکراست که فلسطینی های مخالف با اسرائیل که درسوریه زندگی می کنند نیز مورد هدف قرا رمی‌گیرند، همان گونه که فلسطینی های ساکنِ عراق پس از جمله آمریکا به این کشور درسال 2003 مورد هدف قرار گرفتند.


* تلاش ها به منظور منزوی کردن ایران


«رافائل فرانکِل»، روزنامه نگار آمریکایی، طی مقاله ای منتشرشده در فصلنامه واشنگتن، دیدگاه های سیاست گذارانِ آمریکا درقبال سوریه را آشکار ساخت. وی اظهارداشت که به دلیل گسترش بهارعربی در منطقه، حمله آمریکا و اسرائیل به ایران دیگر پاسخ قاطعِ این کشور و متحدانش را در منطقه به دنبال نخواهد داشت. فرانکل معتقداست که به دلیل ناآرامی ها درسوریه، این فرصت برای آمریکا و اسرائیل ایجاد شده است تا بدون نگرانی از گسترش یک جنگ منطقه ای توسط سوریه، حزب الله و حماس، به ایران حمله کنند.


درواقع تفکرات و دیدگاه های فرانکِل همگام با دیدگاه ها و برنامه های ناتو و اسرائیل است و مقاله وی درسال 2012 به مقر ناتو در بروکسل ارسال شد تا در آنجا مورد ارزیابی قرار گیرد. با این حال، اسرائیل اخیراً گزارشات اطلاعاتی خود دراین زمینه را منتشر کرده است.


روزنامه اسرائیلی معاریو ادعا کرد که طبق گزارش اطلاعاتی منتشرشده توسط وزارت امور خارجه اسرائیل، سوریه و حزب الله قادر نیستند که به نمایندگی از ایران با اسرائیل مقابله کنند. پس از انتشار این گزارش، یکی از مقامات اسرائیل اظهارداشت: «توانایی ایران درزمینه واکنش به حملات اسرائیل کاهش یافته است».


بسیاری از خبرگزاری ها، روزنامه ها و تحلیل گرانِ مخالف با ایران و سوریه ازجمله «دیلی تلگراف»، از گزارش اسرائیل درباره ایران و متحدانش در منطقه حمایت کردند. «رابرت تایت» و «دامین مَک اِلروی»، دو تَن از افرادی که این گزارش را تأیید کردند، با ترسیم چگونگی تضعیف متحدان اصلی ایران در خاورمیانه، به اهمیت یافته های این گزارش اشاره نمودند.


طبق این گزارش اسرائیل، سوریه آنقدر درگیر مسائل داخلیِ کشور است که دیگر فرصت نمی کند از متحد استراتژیک خود یعنی ایران در جنگ احتمالی با اسرائیل پشتیبانی نماید. اسرائیلی ها معتقدند که درصورت حمایت های حزب الله از ایران در جنگ آینده، ارتش این کشور از طریق نیروی زمینی خود عملیات های گسترده ای را علیه لبنان اجرا خواهد کرد.


نقش دولت جدید مصر به رهبری مرسی درحمایت از اهداف آمریکا نیز در گزارش اسرائیل این گونه ذکرشده است: «وزارت امورخارجه اسرائیل پیش بینی می کند که مصر از حملات راکتی حماس به نوار غزه در حمایت از ایران، جلوگیری خواهد کرد».


این موضوع باعث ایجاد این دیدگاه می شود که دولت مرسی به عنوان یک میانجی درزمینه برقراری صلح میان تل آویو و نوار غزه محسوب شده که از حمایت های فلسطینی ها از ایران درطول جنگ احتمالی با اسرائیل جلوگیری می کند. به عبارت دیگر، تلاش های میانجی گرایانه مصر به عنوان عاملی برای جلوگیری از حمایت های حماس از ایران محسوب می شود.


اقدامات اخیر دولت مرسی درزمینه ایجاد یک تعامل سیاسی با حزب الله به عنوان یک استراتژی مشابه با آنچه که در قبال غزه اتخاذ شده است به حساب می آید اما در این مورد، هدف کاهشِ همکاری ها میان ایران و متحد لبنانی این کشور است.


همچنین درخواست هایی به منظور اتخاذ سیاست هایی در رابطه با متوقف ساختن روابطِ حزب الله با متحدان مسیحی خود در لبنان نیز وجود دارد. «صندوق ژرمن مارشال» معتقد است که مسیحیان لبنانی که از حزب الله، سوریه و ایران طرفداری می کنند، نیازمند یک گزینه سیاسی جایگزین دراین زمینه هستند. به عبارت دیگر، این مسیحیان لبنانی بر این عقیده اند که ایران در نهایت کنترل کل خاورمیانه را در دست خواهد گرفت، اما از نظر غرب، این دیدگاهِ آنها نیازمند تغییر است.


* اقدامات آمریکا و متحدانش به منظور تضعیف هم پیمانانِ ایران در منطقه موفقیت آمیز خواهد بود؟


درگیری ها درسوریه صرفاً به عنوان موضوع مورد علاقه اسرائیل محسوب نمی شود. احزاب و گروه های ذینفع دیگری نیز وجود دارند که خواهان تجزیه سوریه به بخش هایی کوچکترهستند. نام آمریکا و کشورهای مستبد حوزه خلیج فارس درمیان اسامی این گروه های ذینفع به چشم می خورد و ناتو نیز همواره در پشت پرده این مسائل حضور دارد.


مداخله ناتو در امور سوریه به عنوان بخشی از استراتژی آمریکا درزمینه استفاده از اتحاد نظامی به منظور سلطه بر خاورمیانه محسوب می شود. این موضوع دلیل استقرار سامانه موشکی پاتریوت در نزدیکی مرز ترکیه با سوریه را به خوبی شرح می دهد. طرح «ابتکار همکاری استانبول» و مجمع «گفتگوهای مدیترانه ای ناتو» نیز به عنوان عناصری همگام با این سیاست ها محسوب می شوند.


ناتو درحال تقویت خود به منظور رویارویی با جنگ های نامتقارن بوده و اجرای عملیات های اطلاعاتی را در اولویت برنامه های خود قرار داده است. استراتژیست های ناتو درحال بررسی فعالیت های کردها، عراق، حزب الله، سوریه، ایران و فلسطینیان هستند. درصورت آغاز یک جنگ تمام عیار، ناتو خود را برای اجرای عملیات نظامی درسوریه و ایران آماده کرده است.


درآینده شاهد بی ثباتی های گسترده تری در عراق خواهیم بود. پس از پایان درگیری ها درسوریه، توجه کشورهای مخالف با رژیم بشاراسد به سوی عراق معطوف خواهد شد. این کشورها هم اکنون نیز اقداماتی را به منظور دامن زدن به اختلافات سیاسی و فرقه ای موجود در عراق دنبال می کنند. ترکیه، عربستان و قطر نقش مهمی را دراین زمینه ایفا می نمایند.


حقیقتی که دراین زمینه وجود دارد این است که فرقه گرایی های کردها منجربه تشدید اختلافات موجود میان مسلمانان شیعه و سنی در عراق می شود، اختلافاتی که توسط واشنگتن و از زمان حمله آمریکا و انگلیس به این کشور درسال 2003 ایجاد شده است.


به نظر می رسد که بسیاری از سیاستمداران اسرائیلی بر این عقیده اند که اسرائیل از توانایی شکست «بلوک مقاومت» برخوردار است. در واقع موضوع مورد بحث، موفقیت یا عدم موفقیت اسرائیل دراین زمینه است. اما سوریه هنوز سرپا ایستاده است و درصورت تضعیف حماس توسط مصر، جهاد اسلامی فلسطین و سایر جنبش های فلسطینی از ایران حمایت خواهند کرد.


هنوز متحدان ایران در عراق حضور دارند و سوریه نیز به عنوان تنها راه دسترسی ایران به حزب الله محسوب نمی شود. کاملاً واضح است که محاصره سوریه به عنوان جبهه ای از یک جنگ پنهان و چند بُعدی علیه ایران محسوب می شود. با توجه به این مسائل، مردم باید در ارزیابی های خود از اظهارات مقامات واشنگتن در زمینه نگرانی های آمریکا در رابطه با مردم سوریه و برقراری دموکراسی در این کشور تجدید نظر کنند.