با اجازه بزرگترها..پیر شدیم

به گزارش نما به نقل از فرهنگ نیوز، سن ازدواج یکی از شاخص های مهم برای ارزیابی میزان سلامت و بهداشت جسمی محسوب می شود. در کشور ما که هنجارهای دینی نزد عموم مردم از مطلوبیت خاصی برخوردار است و جوانان بخش غالب جمعیتی را تشکیل می دهند، این ارزیابی در حوزه اخلاق اجتماعی و روحیه جمعی نیز مطرح می شود و دامنه تاثیر آن سن ازدواج را به حوزه های رفتاری و فرهنگی هویتی نسل جوان می کشاند.
بررسی سن ازدواج جوانان ایرانی در چند دهه اخیر، روندی صعودی را نشان می دهد در حالی که سن ازدواج در سال ۱۳۵۴ حدود ۲۵ سالگی بود پس از چند دهه افزایش(بجز سال ۱۳۶۵) در سال های اخیر برای پسران ۲۸ و دختران ۲۴ رسیده است. البته آمار های متفاوتی در این باره ارائه می شود و طبق اعلام مرکز پژوهش های مجلس شورای اسلامی، سن ازدواج برای پسران ۲۹ و دختران ۲۸ است. این اعداد و ارقام هرچه باشد از بالا بودن نامعقول سن تاهل خبر می دهد که بالطبع از جنبه های مختلف و به صورت پر دامنه به آسیب زایی در جامعه عرف پسند و هنجار طلب ما می پردازد. بررسی دلایل افزایش سن ازدواج و عوارض ناشی از آن که به مراتب گسترده محسوب می شود و ارائه برخی راهکارهای احتمالی برای بهبود وضعیت، موضوع خبری است که در ادامه به آن اشاره می کنیم.
در جوامع امروزی سن زدواج از سن بلوغ فاصله گرفته است و اغلب این فاصله معقول پنداشته می شود. قدرت و تاثیر رسانه ها، نگرش جوامع جنسیتی با استفاده از ابزاری به نام تبلیغ، شکاف بزرگی را در رفتارهای شخصیتی امروزی ایجاد کرده است.
باالطبع در چنین شرایطی،آسیب ها بیش از پیش است،نه می توان مطابق راهکارهای دینی،سن ازدواج را به دوران بلوغ نزدیک کرد و نه شرایط فرهنگی و اجتماعی دنیای معاصر اجازه می دهد جامعه در شرایط سالم افزایش سن ازدواج را کاهش دهد.
دراین باره خویشتن داری تنها گزینه پیش روست، که بازهم به دلیل شرایط فرهنگی روز و رقابتهای اجتماعی و فشارهای وارده تاثیرش، کمی تعدیل می شود. خویشتنداری فرمان خداوند متعال برای فردی است که به هر دلیلی توانایی ازدواج ندارد اما راهکار عمومی، برای اداره جامعه دینی محسوب نمی شود.
نزدیک شدن سن ازدواج به مرزهای سوم زندگی، پیامدهای رفتاری و روانی وحشتناکی برای جامعه و افراد امروزی به دنبال دارد.ارضای نیاز جنسی، یکی از اهداف اولیه و انگیزه های قوی ازدواج است. در صورت ازدواج از طریق درست ارضاء غرایز جنسی در خدمت فرد و جامعه انسانی قرار می گیرد و در غیر اینصورت به افزایش بی بندوباری، بزهکاری و عصبیت اجتماعی می انجامد.چنین گرایش های نتیجه تجربه های نادرست جنسی عدم مهار نیروی گسیخته شهوانی و نیز خیال پردازی های شهوانی پیش از ازدواج محسوب می شود و افزایش فاصله بلوغ تا تاهل ریشه دارد.
بین افزایش سن ازدواج و کاهش سن جرم در یک جامعه رابطه معنا داری وجود دارد که در کوتاه مدت آشکار می شود.انواع مختلف فحشا،بی بندوباری، تجاوز به عنف و...با افزایش سن ازدواج رابطه مستقیم دارند. علاوه بر آن جنایت، قتل، نزاع های خیابانی و خانوادگی، دزدی، اوباشگری، مزاحمت، روابط نا متعارف و خشن، فرار از خانه و ..نیز با افزایش سن تاهل بیشتر می شوند.
افزایش امنیت درونی، بازیابی شخصیتی و حتی رفع برخی مشکلات ذهنی و روانی ارزش هایی هستند که در کنار بلوغ فردی و اجتماعی، افزایش مهارت، انگیزه و تولید ثروت می توان آنها را جزوپیامدهای ازدواج به موقع دانست.
الگوهای رفتار معاصر به دنبال رفاه است، آن را جزئی ضروری از زندگی می داند و از این طریق توقع مادی بیشتری ایجاد می کند که بالطبع دستیابی به آن امری زمانبر محسوب می شود. تحول الگوهای دختران که ادامه تحصیل و کسب شان تحصیلی،شغلی و اجتماعی را تشویق می کند و ازدواج را مانع دستیابی به آنان می پندارند در افزایش سن ازدواج در نظر و عمل تاثیری چشمگیر دارد. بی اعتمادی نسبت به جنس مخالف، وسواس بیش از اندازه در انتخاب همسر و فراهم بودن زمینه ارضای نامشروع عوامل دیگری هستند که در تاهل تاخیر ایجاد می کنند، الگو پذیری از جوامع غربی نشان از تمایل بیش از اندازه جوانان در استقلال دوران تجرد است. جوان تمایل دارد، استقلال مالی دارای خانه باشد و آزادانه دوران تجرد را امتحان کند.آسیب دیگر عرف است که دارای قدرت بسیار در جوانانی است که تمایلات احساسی و خلاهای شخصیتی دارند. علاوه بر عوامل ذکر شده آسیب شناسان اجتماعی مشکلات مالی را مهم ترین عامل در افزایش سن ازدواج می دانند. درحقیقت افزایش سن ازدواج در جامعه ما با دلایل اقتصادی نظیر تامین معیشت خانواده آینده، اشتغال و مسکن ارتباط قوی دارد.
راهکارهایی همچون حمایت های نهادهای دولتی، بیمه های مالی از جوانان در آستانه ازدواج، قرار گیری متاهلان در اولویت برخی خدمات شغلی، تسهیلات مسکن، بخشی از فعالیت هایی است که می تواند این راه را هموار کند، ولی کافی نیست اما ضروریست.