گدایان جواز كسب بگیرند

یک استاد دانشگاه معتقد است که باید به متکدیان، جواز تکدی‌گری داده شود تا بتوان بر اوضاع آنها نظارت بیشتری شود.

به گزارش نما، خبرگزاری آنا در این باره نوشت: استاد دانشگاه شهید بهشتی گفت: صدور شناسنامه برای متکدیان به معنای آن است که به دزد مجوز دزدی بدهیم بنابراین با صدور شناسنامه برای متکدیان به نوعی با عملکرد آنها به تکدی‌گری موافقت خود را اعلام می‌کنیم.

آسیب های اجتماعی پدیده هایی هستند که در همه جوامع دنیا وجود دارند. این نابهنجاری ها را چه بخواهیم و چه نخواهیم، چه دوست داشته باشیم و چه دوست نداشته باشیم، هستند و اگر مراقب نباشیم روند افزایشی به خود می گیرند. در این روزها خیابانهای پایتخت از وجود متکدیان متعدد با شکل ها و شمایل مختلف پر شده است.

یکی با دستان و پاهای زخمی و باند پیچی شده، دیگری بدون کفش، دیگری با بچه ای در بغل که صدایی از او در نمی آید و آن سو تر فردی که گویی دهها سال است به حمام نرفته هر یک در میدانی و خیابانی در تهران مشغول تکدی گری هستند.اخیرا از سوی معاون اجتماعی استانداری تهران طرحی مبنی بر" شناسنامه دار کردن متکدیان تهران" مطرح شد.

رئیس کمیسیون قضایی و حقوقی مجلس شورای اسلامی با اشاره به ماده 713 قانون مجازات اسلامی:«هر کس تکدی یا کلاشی را شیوه‎ی خود قرار داده باشد و از این راه امرار معاش نماید یا ولگردی نماید، به حبس از یک تا سه ماه محکوم خواهد شد.» اظهار داشت: باتوجه به اینکه قانون مجازات اسلامی تکدی گری را جرم شناخته شده و فرد متکدی را مجرم، اما همچنان در شهر ها شاهد حضور این قشر هستیم ،قوه قضاییه و نیروی انتظامی موظف به برخورد قانونی با این افراد هستند.

الهیار ملکشاهی با انتقاد از بی‎مسولیتی نهادهای مکلف به مبارزه با تکدی‎گری در شهر اظهار داشت: علی رغم اینکه تکدی‎گری جرم شناخته شده اما متکدیان بصورت پراکنده و در برابر چشم ماموران نیروی انتظامی فعالیت می‎کنند که جرم مشهود محسوب می‎شود اما متاسفانه شاهد بی‎تفاوتی ماموران نسبت به جمع‎آوری این افراد هستیم.

نماینده مردم کوهدشت" شناسنامه دار شدن متکدیان تهران " را در حال حاضر بسیار لازم دانست و تصریح کرد: با اجرای طرح شناسنامه‎دار شدن و شناسایی متکدیان می‎توان باندهای وسیع متکدیان را سازماندهی کرد و از افزایش باندهای مافیایی متکدیان جلوگیری کرد و چنانچه افرادی واقعا بی‎بضاعت و ناتوان مالی باشند به مراکز حمایتی مانند بهزیستی و کمیته امداد معرفی و تحت پوشش آن مراکز قرار بگیرند.

وی شهرداری و سازمان بهزیستی را مسئول دانست و گفت :با توجه به اینکه روند رو به رشد متکدیان در کلانشهرها ملموس است نیروی انتظامی باید این افراد را جمع آوری و به مراجع قضایی ارجاع دهد اما در نهایت این افراد باید مورد حمایت شهرداری و سازمان بهزیستی قرار بگیرند.

در ادامه مجید ابهری، آسیب‌شناس اجتماعی با اشاره به اینکه در طول سال ها مطالعات و تحقیقات بسیاری در این زمینه داشته است گفت :«گدایان حوزه و محدوده جغرافیایی دارند. این‌ها بین خودشان به «گ. ت. ت» معروفند یعنی گدایان تهران و توابع! توسط 7-8 نفر سرکردگان هدایت می‌شوند و گریمورهای ماهری دارند تا حدی که آدم به راحتی باور می‌کند که این گدا کور است.» تکدی‌گری در ایران، پدیده‌ای نوین و نوظهور نیست. پدیده‌ای است که به تاریخ این مرز و بوم قدمت دارد اما به دلایل اجتماعی و سیاسی فراز و نشیب‌های زیادی داشته است.

این استاد دانشگاه شهید بهشتی راهکار حل این ماجرا را مدیریت آنها توسط نهادی مانند شهرداری دانست ؛ «با ورود مهاجرین بیگانه نمی‌توان به صورت ریشه‌ای این مسائل را حل کرد. جمع‌آوری، طبقه‌بندی و ساماندهی متکدیان و عودت دادن مهاجرین به کشورهای خود و مهاجرین داخلی به شهرهایشان بعد از بازپروری، آموزش‌های فنی و حرفه‌ای و دادن شغل اولین گام برای مقابله با تکدی‌گری‌محسوب می‌شود.

وی با انتقاد از شناسنامه‎‏دار کرد متکدیان تهران اظهار داشت:صدور شناسنامه برای متکدیان به معنای آنست که به دزد مجوز دزدی بدهیم بنابراین با صدور شناسنامه برای متکدیان به نوعی با عملکرد آنها به تکدی‎گری موافقت خود را اعلام می‎کنیم و این کار کاملا اشتباه و غیرکارشناسی است چرا که فقط متکدیان را جری و قبیح می‌کند.

ابهری یادآور شد: مقابله با ایجاد ترحم از طرف گدایانی که واقعا مشکل حادی ندارند از راه آموزش و اطلاع رسانی نهادهای مسئول گام بعدی است. نهادهای مسئول بدون محکوم کردن همدیگر به کم‌کاری باید نهاد اصلی و متولی این کار را تعریف کرده و همه به کمک آن متولی و مسئول بروند. بهترین نهاد و سازمان برای مقابله با این باند‌های گدایی شهرداری است. سازمان بهزیستی به خاطر تنوع وظایف و عدم تقویت در مقابله با گدایی باید وظیفه‌اش را به شهرداری بسپارد و با همکاری ناجا و قوه قضائیه ستادی را تشکیل بدهند و برای مقابله با تکدی‌گری حرکتی جهادی انجام بدهند. صد البته نهادهای غیردولتی(سمن‌ها) و سازمان‌های خیریه هم باید در اجرای این رسالت اجتماعی به این نهاد یاری برسانند.

شاید بعضی علت این رفتار افراد جامعه و گسترش فرهنگ تکدی‌گری را مهربانی و عطوفت مردم بدانند اما باید گفت که مهربانی احساسی و بدون منطق مطمئنا چیز خوبی نیست. این خوب نیست عده‌ای را که در ظاهر بسیار بدبخت هستند ولی در باطن بسیار وضعشان خوب است و اعتماد را از مردم می گیرند، پولدارتر کنیم و فقیران آبرومند در جامعه زیاد باشد.

مسئولان شهر و سازمان هایی چون استانداری، بهزیستی، شهرداری، نیروی انتظامی که هر کدام به طریقی در حل این معضل تاثیرگذارند و باید به این مسئله توجه ویژه ای مبذول دارند و به سادگی از مقابل اش نگذرند. چرا که تبعات ناشی از ترویج تکدی گری می تواند هزینه های بسیار سنگین تر از گرفتن مبلغی از جیب افراد توسط متکدیان باشد. ابهام در این که به طور دقیق چه سازمانی را باید مسئول رسیدگی به وضعیت این قشر دانست، موجب بروز مشکلاتی شده است و به طور شفاف مشخص نیست کوتاهی از ناحیه ی کدام یک از این سازمان هاست.

شناسنامه‌دار شدن متکدیان تهران طرح مبهم و نامشخصی است که هنوز مشخص نیست آیا این طرح غیر کارشناسی و غیر عملی در سال 92 اجرایی می شود یا خیر؟