حواشی مسابقه ایران-اسرائیل از زبان یك تماشاگرنما!

تاکنون برش هایی از کتاب های گران سنگ ادبیات انقلاب اسلامی مانند «لحظه های انقلاب»، «پایی که جا ماند»، «نورالدین پسر ایران» و ... را در طول سال گذشته تقدیم حضورتان کردیم.

کتاب بعدی «خاطرات عزت شاهی»‌ است که روایت عزت الله مطهری معروف به عزت شاهی از مبارزات و زندانی شدن ها و شکنجه های قبل از پیروزی انقلاب اسلامی است. تحقیق و تدوین این کتاب توسط محسن مومنی انجام گرفته و سوره مهر آن را به چاپ رسانده است.

بخش اول "برشهایی از کتاب خاطرات عزت شاهی" که اختصاص دارد به حواشی مسابقه فوتبال بین ایران و اسرائیل را بخوانید.

*

همه بازی ها انجام شده بود. آخرین بازی، بازی تیم ملی ایران با اسرائیل بود. برای این روز ما یک سری پلاکارد که با دو چوب افراشته می شد درست کردیم و در کنار کلیسایی که نزدیکی امجدیه بود گذاشتیم و مردم را برای برداشتن پلاکاردها تحریک و تشویق می کردیم. متن پلاکاردها در محکومیت اسرائیل و دولت ایران و حمایت از مردم فلسطین بود و در شعارهایی هم که سر داده می شد حساب مردم را از دولت ایران جدا می کرد. در آن زمان نخست وزیر اسرائیل خانم گلدامایر بود و در مقابل اسرائیل، فردی که مبارزات مردمی را هدایت می کرد آقای یاسر عرفات بود. شعارها هم علیه گلدامایر و به دفاع از عرفات بود. در آن روز تیمسار طاهری فرمانده کماندوها خود به استادیوم آمده بود. هنگامی که بازی به پایان رسید و اوضاع شلوغ شد، یکی از دوستان ما با چوب محکم زد به سر طاهری و در جمعیت گم شد. طاهری و مامورین خشمگین اطرافش به خاطر ازدحام جمعیت، ‌ضارب اصلی را نیافتند و یک نفر دیگر را گرفتند و همان جا کتکش زدند و به داخل اتومبیل انداختند و بردند. طاهری که نزد زیردستانش خجالت زده شده بود چون مار زخمی به دور خود می پیچید. او خیلی خشن و وحشی بود. در سال 51 وی توسط مفیدی ترور شد. این مسابقه برای رژیم اهمیت زیادی داشت و نمی خواست که پس از پایان مسابقه، اجتماع و یا تظاهراتی صورت بگیرد. لذا پیشاپیش اتوبوسهای دو طبقه شرکت واحد را برای نقل و انتقال سریع تماشاچیان تهیه و در مقابل امجدیه متوقف کرده بود. بچه ها با پرت کردن حواس پلیس و رانندگان، بیشتر اتوبوسها را پنچر کردند.

... در آن بازی ما خیلی دلمان می خواست که اسرائیل ببرد تا احساسات مردم جریحه دار شود و بتوانیم از آن به سود اهداف خود و علیه رژیم استفاده کنیم. در نیمه اول بازی، ایران یک هیچ جلو بود و در نیمه دوم اسرائیل آن را جبران کرد و یک یک مساوی شدند. نتیجه کار به وقت اضافه کشیده شد که ایران توانست گل برتری را درون دروازه حریف بنشاند. این گل، شادی و هلهله مردم را به همراه داشت و این دل خواه ما نبود. اگر اسرائیل در این بازی می برد کار ما آسان تر می شد و به راحتی می توانستیم از احساسات مردم علیه اسرائیل و رژیم شاه استفاده کنیم. با این حال مایوس نشدیم و به اهداف و برنامه های خود امیدوار بودیم.