حزب علی

در ميانه زندگي مدرن كه روزمرگي و ماشيني شدن همه چيز ما را از تفكر به اعمالمان باز مي دارد، شايد كمتر فرصتي پديد آيد تا به آنچه از بن دندان معتقديم نگاهي مجدد داشته باشيم و خود را با معيارهاي خويش بسنجيم. به عنوان نمونه ما خود را پيرو اميرالمومنين عليه السلام مي ناميم. پيرو به معناي كسي است كه در عمل از الگوي خويش تبعيت مي نمايد و نه آنكه تنها در كلام بدان اكتفا نمايد. اما بسياري از ما در جشن ميلاد ائمه اطهار تنها به شادي كردن و در عزاي آنها تنها به گريستن اكتفا مي نماييم و كمتر به دنبال افزايش دانش خويش از سيره آنها و تطبيق رفتار خويش بر اساس اين الگوهاي الهي هستيم. كه اگر چنين بوديم نماي جامعه شيعي ما بايد بسيار متفاوت از امروز بود.يكي از روشهاي رفتاري امام علي عليه السلام كه در آستانه سالروز ميلاد پرسرورشان هستيم، كادرسازي و تربيت شاگرداني بود كه براي اداره حكومت اسلامي مورد نياز بود. به عنوان نمونه مي توان به برخي اصحاب ايشان كه به حكومت شهرهاي بلاد اسلامي منصوب شدند اشاره كرد.
چهره هايي همچون سلمان فارسي، محمد بن ابي بكر و مالك اشتر نخعي كه حضرت پيش از مسئوليت، آنها را آزموده و مسئوليت هاي گوناگون بدانها داده بود و سرانجام با طوماري از آموزه هاي اجرايي آنها را رهنمون ساخت. يكي از مشهورترين اين متون نامه حضرت به مالك اشتر نخعي است كه اصول مختلف كشورداري را در آن آموخته و از اقتصاد تا حقوق بشر را تبيين ساخته است تا آنجا كه اين نامه پس از قرنها نيز اقبالي جهاني يافته و به عنوان سند سازمان ملل ثبت گرديده است.شيعه واقعي بايد در چنين ساحت هاي اجتماعي نيز مقلد امام خويش باشد و با داشتن برنامه اي بلند مدت و آينده نگري، نيروهاي كارآمد براي اداره جامعه در بخش هاي گوناگون را تربيت نمايد. يكي از افسوس هاي اين دوره انتخابات اين است كه چرا بسياري از چهره هاي موجود در رقابت (فارغ از جناح بندي ها) همانها هستند كه هشت سال پيش رقابت را رقم زدند ؛ كساني كه قطعا امروز توان و نشاط 8 سال قبل را ندارند. چهره هاي جديدي نيز كه پاي در عرصه گذاشتند اغلب فاقد آموزش هاي سازمان يافته براي اداره كشور هستند و دستشان از داشتن برنامه اي عملياتي و راهبردي تهي است. بانك اطلاعاتي از مديران داراي گفتمان مشترك ندارند و ... نتيجه آن مي شود كه آزمون و خطا در كارنامه مديران ما بسيار ديده مي شود.اين در حالي است كه در بسياری از ديگر كشورها مديران ارشد در يك فرآيند مشخص به رشد رسيده و با پشتوانه حزبي داراي تيم و برنامه به عرصه مي آيند. اما متاسفانه ضرورت چنين امري هنوز در جامعه ما احساس نگشته است.اگر تاريخ صدر اسلام را بار ديگر مرور نماييم؛ خواهيم يافت كه واژگاني همچون "حزب علي” و نيز رفتار حضرت در ايجاد سازمانهايي با اهداف مشخص مانند "شرطة الخمیس” و ... در سير اجتماعي امروز ما مهجور است. براي بسط گفتمان اميرالمومنين در اين عرصه ميلادش را مغتنم شماريم.