حاشیه امن برای تداوم ریاست آقای رییس

به گزارش نما به نقل از نامه، خرداد ماه به پایان نرسد تکلیف دو رییس قوه مشخص خواهد، دو قوه ای که طی چند سال اخیر نمایشی از اختلاف را به نمایش گذاشته بودند. بازار گلایه، تذکر، اخطار، نامه نگاری و شکایت هم همیشه داغ داغ بود و در نهایت این مجلس نشینان بودند که همواره از در مصلحت سنجی و مصلحت گرایی از در مماشات و سکوت با دولت در می آمدند. مجلسی که در راس آن علی لاریجانی بود و دولتی که محمود احمدی نژاد سکاندار آن بود.

خردادماه اما زمانیست که ریاست دو قوه دستخوش انتخاب و رای مجدد باید قرار گیرد، در یک سو با نزدیک شدن به 7 خردادماه بهارستانی ها در دومین سال حضورشان باید هیات رییسه مجلس را انتخاب کنند و 24 خردادماه رییس دولتی دیگر باید جایگزین محمود احمدی نژاد شود. در این میان برخلاف احمدی نژاد که دوران ریاست خود بر دولت را پایان یافته می بیند، اما علی لاریجانی از شانس بالایی برای تکیه مجدد بر ریاست قوه مقننه برخوردار است. چه آنکه انتخابات هیات رییسه مجلس در حالی امسال برگزار می شود که رقیب دیرینه لاریجانی اینبار در صحنه حضور ندارد؛ غلامعلی حدادعادل!

انتخابات هیات رئیسه مجلس که در آغازین روزهای شکل‌گیری مجلس نهم تنگ و نفسگیر بود و به میدانی برای رقابت بین حدادعادل و علی لاریجانی تبدیل شده بود در سایه سنگین انتخابات ریاست جمهوری به انتخاباتی کم حاشیه و پرسکوت تبدیل شده است. فراکسیون رهروان ولایت فراکسیونی منسوب به رییس مجلس نیز میدان دار این انتخابات شده چه آنکه فراکسیون اصولگرایان با ریاست حدادعادل این روزها در تلاش های انتخاباتی رییسش در عرصه ریاست جمهوری با سکوت از کنار انتخابات هیات رییسه میگذرد گویی این فراکسیون خود را از پیش باخته رقابت با فراکسیون رهروان می‌داند و از همین رو هیچ کاندیدایی برای کرسی ریاست مجلس معرفی نکرده است و دیگر وزن کشی سیاسی آغازین سال مجلس نهم بین دو فراکسیون اکثریت و اقلیت مجلس حکمفرما نیست. فراکسیون اقلیت حتی مدعی آن است که در راستای تقویت جایگاه رییس مجلسی سعی در رای دادن به ریاست مجدد علی لاریجانی دارد.

کرسی ریاست مجلس باز هم به لاریجانی می رسد!
علی اردشیر لاریجانی؛ فرزندِ سیاستمدار آیت الله هاشم زاده آملی روزهای بی حاشیه ای را در ساختمان هرمی بهارستان می گذراند، مرد بلندپروازی که فاصله بین چهره فرهنگی بودن تا چهره سیاسی شدن را به سرعت و زودتر از برادران خود طی کرد و شاید ا زهمین رو بود که در چند انتخابات ریاست جمهوری اخیر نام او همواره به عنوان یک گزینه احتمالی مطرح می شد. لاریجانی که بعد از شکست در انتخابات ریاست جمهوری سال 84 مسیر بهارستان را در پیش گرفته بود در اولین حضور خود در مجلس در کسوت نمایندگی قم صندلی ریاست بهارستان را از آن خود کرد تا خط و نشانی جدی برای رقیبان خود و در راس آن غلامعلی حدادعادل بکشد.

ریاستی که در 4 سال مجلس هشتم با اقتدار دوام یافت و حدادعادل نتوانست به جایگاه قبلی خود بازگردد. لاریجانی اما در شرایطی باردیگر از از قم به مجلس راه یافت که بسیاری از عدم تمایل دوباره او به حضور در مجلس و تلاش برای راه یافتن به ساختمان سفید پاستور سخن می گفتند تلاشی که برخلاف سال 84، در پس آن حمایت محکم روحانیون و مراجع قم و یک دوره تجربه ریاست قوه مقننه را همراه خود داشت. لاریجانی اما اینبار نیز کاندیدای نمایندگی مجلس شد و نمایندگان قمی ها در بهارستان.

انتخابات هیات رییسه مجلس در اولین سال رقابت چندان برای لاریجانی آرام و سهل نبود، تخریب ها و جوسازی های شکل گرفته علیه او که بعضا او را در ردیف ساکتین فتنه قرار می داد و نزدیک شدن پایداری های مجلس و نواصولگرایان ایثارگرایانی و رهپویانی به هم، رسیدن به کرسی ریاست مجلس را برای او دشوار کرده بود. لاریجانی اما در اولین گام از حضورش فراکسیون رهروان ولایت را با همراهی تعداد زیادی از نمایندگان تشکیل داد تا اینبار تشکیلاتی محکم در مجلس را همراه خود سازد. و در نهایت به پشتوانه حمایت همین فراکسیون نیز توانست در رقابت با غلامعلی حدادعادل و فراکسیون اصولگرایان که ریاستش با حداد بود با رایی بالا ریاست خود بر مجلس را در دور نهم نیز تثبیت کند.

موضع گیری های قاطع و قانونگرایانه لاریجانی در برابر دولت از او چهره ای موجه و مقبول در نزد نمایندگان ساخته بود چه آنجا که در برابر هر قانون گریزی صریحا وارد فاز اخطار به دولت می شد، چه آن وقت هایی که پیشگام تعامل بین قوا بود و چه حتی در روز یکشنبه سیاه مجلس که علی رغم افشاگری های احمدی نژاد علیه فردی از نزدیکانش موضع گیری قاطعی را از خود نشان داد. لاریجانی حال با تکیه بر همین داشته ها بار دیگر پا به میدان رقابت ریاست مجلسی گذاشته است با این تفاوت که اینبار دیگر رقیبی را با خود نمی بیند، رییس ادیب مجلس هفتم حال خود را مرد میدان ریاست جمهوری دیده و عطای ریاست مجلسی را به لقایش بخشیده است و گویی خسته از رقابت با لاریجانی به رقابت با دیگر برادران اصولگرایش روی آورده است.

رقابت از رییس مجلس به نواب رییس رسید!
در حالی که لاریجانی تنها گزینه ریاست مجلس تا این لحظه است و فراکسیون اصولگرایان نیز رسما اعلام کرده است که گزینه ای برای ریاست مجلس ندارد و از لاریجانی حمایت خواهد کرد، رقابت بین دو فراکسیون اکثریت و اقلیت مجلس از کرسی ریاست به نواب رییس و دیگر صندلی های هیات رییسه است. محمدرضا باهنر و محمدحسن ابوترابی فرد که برخلاف رییس مجلس تا همین چند روز پیش از نامزدهای حاضر در صحنه انتخابات ریاست جمهوری بودند، هر دو از میدان بیرون رفتند تا اینبار هم نواب رییسی مجلس میدانی برای زورآزمایی آنان باشد.

نامه درخواست هفته پیش نمایندگان مجلس و درخواست آنها از ابوترابی فرد، نایب رییس روحانی مجلس مبنی بر ماندگاری در مجلس و کمک به روند کاری مجلس و انصراف از کاندیداتوری ریاست جمهوری شانس بالایی را برای او رقم زده است تا آنجا که بعید به نظر نمی رسد نایب رییسی اول با حمایت فراکسیون اصولگرایان و رهروان مجلس اینبار هم از آن او باشد تا رقیب دیرینه اش محمدرضا باهنر.

محمدرضا باهنر مرد لابی های مجلس، برخلاف ابوترابی فرد از وضعیت چندان مناسبی برخوردار نیست و تذکرات پی در پی نمایندگان به روند اداره مجلس از سوی وی طی چند ماه اخیر وضعیت دشوارتری ر ا در مقایسه با ابوترابی فرد برای او رقم زده است و زمزمه هایی مبی بر احتمال رای ندادن مجلس به نایب رییسی باهنر در روزهای گذشته به گوش می رسد، با این وجود فراکسیون رهروان ولایت در آخرین جلسه روز گذشته خود هر دو چهره را به عنوان گزینه های خود برای نواب رییسی پیشنهاد داد. پیشتر نیز حبیب برومند از اعضای فراکسیون رهروان درباره تعیین تکلیف اعضای هیات رییسه مجلس گفته بود «طبق نظر اعضا ریاست مجلس آقای لاریجانی خواهد بود و نواب نیز همچنان آقای ابوترابی و آقای باهنر هستند؛ البته ممکن است تغییراتی در سایر اعضای هیات رییسه ایجاد شود.» اشاره این عضو فراکسیون حامیان لاریجانی به احتمال تغییر در برخی از اعضای هیات رییسه، احتمال تجدیدنظر نمایندگان درباره رای دادن به محمد دهقانی را هم دوباره مطرح کرده است.

صندلی ریاست مجلس اینبار قرار است بی دردسر به لاریجانی برسد اما پایه های صندلی کدام یک از اعضای هیات رییسه متزلزل خواهد شد. امروز نتیجه مشخص می شود.