به گزارش نما، روزنامه کیهان در ستون ویژه های خود نوشت:
سایت ملی مذهبی: اصلاح‌طلبان درک سیاسی ندارند
تحلیلگران گروه‌های مختلف اپوزیسیون به جای توهین به شعور مردم ایران، صادقانه اعتراف کنند که درباره پیش‌بینی تحریم انتخابات اشتباه کرده بودند.
این مطلب را یکی از عناصر ضد انقلاب مقیم خارج به نام «محسن-ن» مورد تأکید قرار داد و در وب‌سایت ملی- مذهبی نوشت: «گروه‌های مخالف سال 88 می‌گفتند تقلب شده و شاید هیچگاه در گذشته، در فاصله دو انتخابات، تا این حد از طرف رسانههای فارسی‌زبان بویژه در خارج از کشور درباره انتخابات گذشته و انتخابات پیش‌رو سخن به میان آورده نشده و هرگز جریانات سیاسی تا این حد به گمانه‌زنی درباره انتخابات نپرداخته‌اند.
در چهار سال اخیر انبوهی از مباحثات، گفتگوها و مصاحبه‌ها و گزارشات در ارتباط با انتخابات ریاست جمهوری در ایران از رسانههای مختلف فارسی‌زبان پخش شد. به ویژه در هفته‌ها و روزهای پیش از انتخابات تجزیه و تحلیل جامعه و مردم ایران به اوج خود رسید.
بسیاری از جریانات سیاسی و رسانههای خارج از کشور، علناً یا تلویحاً، انتخابات را تحریم کردند و از مردم خواستند که در انتخابات پیش‌رو شرکت نکنند، عمدتاً با این استدلال که جمهوری اسلامی فرد مورد نظر خود برای ریاست جمهوری را از پیش در نظر گرفته و رأی مردم تأثیری در نتیجه انتخابات نخواهد داشت.
با این حساب پیش‌بینی تحریم‌کنندگان انتخابات عمدتاً این بود که مشارکت مردم در این انتخابات بسیار پایین خواهد بود و انصافاً با توجه به انتخابات گذشته گمان نمی‌رفت که انتخابات از شور و هیجان زیادی برخوردار شود. اما در عمل نشان داده شد که کمتر انتخاباتی در ایران به اندازه این انتخابات پرهیجان بود.»
وی ادامه می‌دهد: «گروه بزرگی از تحلیلگران مخالف که به خاطر امکان تقلب در انتخابات و یا دلایلی از این دست از مردم خواستند تا در انتخابات پیش‌رو شرکت نکنند انتظار می‌رفت در تحلیل‌های خود و یا مبانی تحلیل‌های خود تجدید نظر کنند و در فرصت مناسب توضیحی عقلانی و استدلالی در باب عدم موفقیتشان در تحلیل خواستهای جامعه و مردم ایران ارائه بدهند.
این کوچکترین کاری است که می‌توانند برای جلب اعتماد مخاطبان و یا ترمیم بی‌اعتمادی ناشی از تحلیل‌های امروز خود انجام دهند. اینکه یک جریان یا فرد سیاسی در تحلیل جامعه خود در مقاطعی ناموفق باشد امر بسیار غریبی نیست اما اینکه با وجود عجز و خطای فاحش در شناخت جامعه اصرار بر توجیه پیش‌بینی غلط خود داشته باشد بسیار عجیب است و می‌تواند در ذهن مخاطبان بی‌صداقتی تلقی شود.»
این مخالف خارج‌نشین در ادامه می‌نویسد: «همین تحلیلگران می‌گفتند روحانی شانس پیروزی ندارد و نامزد حاکمیت مشخص است اما حال که نام آقای روحانی از صندوق بیرون آمده این بزرگواران تحلیلگر نشان داده‌اند که ابداً بازنده‌های خوبی نیستند. یک روز می‌گویند که اصلاً هدف حاکمیت از ابتدا این بوده که روحانی را از صندوق دربیاورد و همه برنامه‌ها و مناظره‌های انتخاباتی نمایشی بوده است.
روز دیگر در توجیه خطای تحلیلشان می‌گویند که شورای نگهبان فقط صلاحیت هشت تن را در میان صدها داوطلب تأیید کرده است و فراموش می‌کنند که پیش‌بینی‌های اینان با آگاهی به تسویه شورای نگهبان و درست پیش از انتخابات و با فرض وجود همین هشت نفر در صحنه انتخابات ارائه شده است. بار دیگر که قافیه تنگ می‌آید اعلام می‌کنند که آقای روحانی حالا هم که انتخاب شده کاری از پیش نخواهد برد.
یک توجیه دیگر هم که بسیار بعید است کمکی به درستی پیش‌بینی‌های ایشان بکند وجود آن 28درصد است که در انتخابات رأی نداده‌اند. ایشان اصرار دارند تمام این افراد را به کیسه تحلیل خود واریز کنند. این در حالی است که مشارکت هفتاد و دو درصد در انتخابات ریاست جمهوری حتی در پیشرفته‌ترین دموکراسی‌ها رقم بالایی به حساب می‌آید و در جمهوری اسلامی هم از اولین رفراندوم که بگذریم این نرخ مشارکت نسبتاً بالایی است.»
«محسن-ن» در پایان خاطرنشان می‌کند: «از این دوستان انتظار می‌رود که با رأی و نظر مردم و با عدم پاسخگویی مردم به خواست خودشان مبنی بر تحریم انتخابات به شیوه دیگری برخورد کنند. سؤال این است که آیا این نوع جرزنی‌های این تحلیلگران سیاست در ایران، با این استدلال‌های رندانه توهین به شعور مردم نیست؟ آیا بهتر نیست ایشان به دنبال دلایل عجز خود از تحلیل جامعه ایران باشند تا توجیه اشتباه محاسبات فاحش‌شان؟»
واشنگتن پست: روحانی کاملاً متعهد به جمهوری اسلامی است
«حسن روحانی شخصیتی وابسته به نظام جمهوری اسلامی است و یادداشت‌های او از پایبندی‌اش به اهداف این نظام در زمینه برنامه هسته‌ای حکایت می‌کند».
ری‌تکیه ضمن تحلیلی در واشنگتن پست نوشت: مقامات غربی که تلاش می‌کنند بدانند در دوره ریاست جمهوری حسن روحانی با چه نوع مدیریتی در ایران مواجه خواهند بود، یادداشت‌های دقیق وی در سال 2011 می‌تواند اطلاعات زیادی را درباره روش مدیریتی‌اش در جمهوری اسلامی آشکار کند.
کتابی که در ایران و تنها به زبان فارسی منتشر شده، در دوره‌ای به رشته تحریر درآمده است که روحانی در سمت مذاکره کننده ارشد سیاست‌های هسته‌ای جمهوری اسلامی خدمت می‌کرد. آنچه که از مطالب کتاب برمی‌آید، روحانی شخصیتی کاملاً متعهد به جمهوری اسلامی و آمال هسته‌ای آن است که برای حفظ هر چه بیشتر منافع ایران، غرب را فریب خواهد داد.
ری‌تکیه همچنین در بخش دیگری از این تحلیل خاطرنشان کرد: صرف‌نظر از برخی حامیان سیاسی که روحانی در میان اصلاح‌طلبان دارد، او یک اصلاح‌طلب نیست. به ندرت دیده شده است که آزادی سیاسی از اولویت‌های او باشد- اواخر دهه 90 میلادی، وقتی خاتمی و متحدانش به دنبال توسعه سیاسی بود، هیچ اهمیتی به این تلاش‌ها نمی‌داد- با این حال، برخلاف بسیاری شخصیت‌های متعصب روحانی به جناح میانه‌روتر نظام تعلق دارد.
دیر نیست که رهبر ایران در سوریه خطبه پیروزی بخواند
یک روزنامه سعودی سیاست خارجی عربستان طی 3 دهه گذشته در مقابل ایران را شکست خورده توصیف کرد.
الحیات چاپ لندن نوشت: چرا سیاست خارجی عربستان از بیش از سه دهه گذشته تاکنون ناکام بوده است؟ این شکست‌ها را در عراق و سرزمین شام، حتی در بحرین و یمن شاهدیم که در هیچ کدام ریاض هیچ موفقیتی به دست نیاورده است. چند دلیل مهم برای این ناکامی وجود دارد. اول از همه ضعف نظامی، این بدان معنا نیست که توانایی‌های نظامی عربستان به معنای کلمه‌ای و حرفی آن ضعیف است، بلکه برعکس، توانایی‌های نظامی عربستان قوی‌تر از هر زمانی است، عربستان از سلاح‌های هوایی و دفاعی‌ای بهره می‌برد که در منطقه بهترین هستند.
اما با این حال توانایی نظامی کلی‌اش نسبت به حجم جغرافیایی و دموگرافیک و اقتصادی آن کوچک است. همچنین نقش منطقه‌ای که این توانایی‌های نظامی می‌بایست ایفا کنند و مسئولیت‌هایی که بر عهده دارند نیز ناچیز است. به عبارت دیگر فاصله بسیار بزرگ دولت با توانایی‌های نظامی‌اش سبب شده تا سیاست خارجی عربستان توانایی مانور نداشته باشد، برای همین است که عربستان برای حل مشکلات منطقه‌ای نمی‌تواند به فکر استفاده از گزینه نظامی باشد.
الحیات با اشاره به نفوذ گسترده و پایدار ایران می‌نویسد: عربستان تاکنون در برابر این نفوذ ایران چه کاری از پیش برده است؟ چه بخواهیم چه نخواهیم باید بگوییم هیچ. ریاض نه برای کوتاه‌مدت، نه برای میان‌مدت و نه برای طولانی‌مدت هیچ سیاستی برای مهار توانایی‌ها و نفوذ ایران در منطقه نداشته است. عربستان فقط مشغول افزایش توانایی‌های نظامی خود با خرید اسلحه بوده بدون این که توجه کند چه نیازی به این سلاح‌ها دارد و قرار است از آنها در کجا و چگونه استفاده کند.
این روزنامه سعودی در تحلیل دیگری با اشاره به شکست سناریوی عبری-عربی-غربی نوشت: (آیت‌الله) خامنه‌ای، رهبر انقلاب اسلامی ایران با ایراد خطابه از بالای منبر مسجد بنی‌امیه در دمشق به آرزوی دیرین خود خواهد رسید. او اعلام خواهد کرد که به اتحاد اسلامی که از مدت‌ها پیش قولش را داده بود، جامه عمل پوشانده است. او با کبکبه از منبر پائین آمده و در کنار علمای سنی سوری خواهد ایستاد. با آنها دست داده و در مقابل دوربین‌های تلویزیون‌ها که این صحنه تاریخی را ضبط می‌کنند، دست‌هایشان را با همدیگر به هوا بلند خواهند کرد.
نشریه لوموند دیپلماتیک با اشاره به این تحلیل الحیات نوشت: در حالی که مقدمات برگزاری کنفرانس ژنو2 درباره سوریه فراهم می‌شود، پیروزی نیروهای دولتی به کمک حزب‌الله، اوضاع را تحت تاثیر قرار داده است. سرمقاله‌نویس سعودی اکنون از آینده فاجعه‌بار زیر ضربه پارسی‌ها و شیعیان می‌گوید. سوریه از زمان انقلاب 1979 ایران تنها متحد مطمئن عربی این کشور بود و در لحظات دشوار از جمله تهاجم عراق در سال 1980 از ایران حمایت کرد در حالی که برخی کشورهای حاشیه خلیج‌فارس به طرفداری از صدام بسیج شده بودند.
بنابراین دخالت جمهوری اسلامی در ماجرای سوریه، گزینش استراتژیکی و عقلانی است. اکنون آمریکا هم پس از شکست‌های عراق و افغانستان، مایل به ورود در ماجراجویی جدید در خاورمیانه نیست و به قول ریچارد هاس همکار سابق جرج بوش، «باید در آمریکا نظم برقرار کرد و سیاست خارجی را از داخل کشور آغاز نمود. مشکلات داخلی از خرابی سیستم حمل و نقل تا کمبود کارگر ماهر مانع از اعمال رهبری آمریکا در سطح جهانی است».
کار اصلاح‌طلبان به کجا کشیده که...
یک عنصر ضدانقلاب خارج‌نشین انتخاب دکتر روحانی را نشانه مهندسی شدن انتخابات ریاست جمهوری توصیف کرد!
جمشید اسدی در گویا نیوز مدعی شد: «انتخاب حسن روحانی برای حاکمیت نه غافلگیرنده بود و نه ناخواسته. حسن روحانی یکی از گزینه‌های مورد پذیرش بود. تفاوت مهندسی و تقلب در انتخابات در همین جاست. پایوران نظام به مهندسی هوشمندانه انتخابات دست یازیدند تا مگر بدون تقلب در شمارش آرا رئیس جمهوری هماهنگ با حاکمیت نظام داشته باشد.
از همین رو، مهندسی انتخابات به گونه‌ای شد که نتیجه آن غافلگیرانه نباشد و نیازی هم به تقلب در شمارش آرا نباشد. با فرستادن هشت نفر نامزد دست چین شده به مبارزه انتخاباتی، دیگر نگرانی خواب نداشتند که کی برنده خواهد شد. چه همه آنها مورد پذیرش بودند. گیرم کمی بیشتر یا کمتر. یادآور می‌شویم که او یکی از گزینه‌های نظام بود در شرایطی که حتی هاشمی رفسنجانی هم رد صلاحیت شد.»
وی می‌افزاید: حالا با این حساب جای آن است که اپوزیسیون هموند نظام کف دست بر هم بساید که دیدید که در شمارش آرا تقلب نشد؟ نظام چه نیازی به تقلب در شمارش آرا داشت؟ همه نامزدها از یاران گزیده شده نظام ولایی بودند! اصولگرایان سرسخت از این مهندسی دو سود دیگر هم بردند. یکی اینکه به مشروعیت دست یافتند و دیگر این که رهبری اصلاح‌طلبی به دست یکی از شخصیت‌های مورد اعتماد نظام سپرده شد. مگر نه این که حسن روحانی که هرگز ادعای اصلاح‌طلبی نداشت، امروز رهبر اصلاح‌طلبی است؟
وی که خود از حامیان اصلاح‌طلبان و پیوند آنها با اپوزیسیون است،می‌نویسد: «پیروزی حسن روحانی در انتخابات پیروزی اصلاح‌طلبی نبود و نیست. وی که اصلاح‌طلب نبود! روحانی تاکنون برای دموکراسی و گشایش جامعه چه گفته و چه کرده،که نشانه‌ای از اصلاح‌طلبی باشد؟ این قبول که انتخاب او بهتر از انتخاب سعید جلیلی بود.
این هم قبول که مصلحت‌اندیشی و اعتدال او بهتر از تندروی محمود احمدی‌نژاد است. اما این‌ها که اصلاح‌طلبی نمی‌شود! نخستین اصلاح‌طلب برآمده از نظام محمد خاتمی بود که دست کم در گفتار مرزی برای آزادی نمی‌شناخت. رهبری نمادین اصلاح‌طلبی سپس به میرحسین موسوی و مهدی کروبی رسید که هر دو در گفتار و کردار کمتر از خاتمی در پی آزادی بودند.
امروز اما، کار اصلاح‌طلبی بدان جا رسیده که درفش آن در دست حسن روحانی است! او کی و کجا گفت که اصلاح‌طلب است. نیز جای یادآوری است که حکم حصر موسوی و کروبی از همان شورای عالی امنیت ملی جمهوری اسلامی ایران آمد که روحانی عضوش بود.»
روحانی هماهنگ با رهبری عمل خواهد کرد
«حسن روحانی 16 سال در این سیستم مسئولیت داشته و مطلقاً جدا از خواسته و نظر رهبری قدم برنمی‌دارد.»«محمد-ن» فیلمساز فرصت‌طلبی که پس از سوءاستفاده چند میلیارد تومانی به فتنه‌گران پیوست، مطلب فوق را در مصاحبه با رادیو فرانسه عنوان کرد. او می‌گوید: موضع‌گیری‌های حسن روحانی منطبق با خواست و اشارت رهبری خواهد بود. او یک شخصیت اطلاعاتی و امنیتی است که 16 سال در این سیستم مسئولیت داشته است. او در جایگاه دبیری شورای عالی امنیت ملی قرار داشت.
او اکنون یک ودیعه آسمانی برای حاکمیت است(!) و در موضوعاتی نظیر بحث هسته‌ای جدا از حاکمیت قدم برنمی‌دارد.نامبرده پیش از این هم در مصاحبه با یکی از رسانههای بیگانه تصریح کرده بود: متأسفانه مردم به یک روحانی و آخوند مضاعف که از ولایت‌فقیه اطاعت می‌کند، رای دادند. او هرگز با رهبری مخالفت نخواهد کرد.
"انتخاب روحانی یعنی مهندسی انتخابات"
۱۳۹۲/۴/۱۷
