تك فرزندها عموما لوس و دمدمی مزاج هستند

به گزارش نما به نقل از قدس آنلاین، تک فرزندان عموما بچه هایی بسیار لوس، کاملا تحت حمایت خانواده، خودخواه و دمدمی مزاج هستند. دلیل این موضوع نیز روشن است. با تولد نوزاد، شرایط زندگی و عادات پدر و مادر تغییر می کند. در طول چند سال نخست زندگی کودک، والدین مجبورند خود را با حضور او وفق دهند و کارهای های خود را با توجه به فرزند برنامه ریزی کنند. فرزند مرکز نگرانی و دل مشغولی پدر و مادر می شود. او این موضوع را درک می کند و یاد می گیرد که به آن تظاهر کند.
وقتی دومین فرزند خانواده به دنیا می آید، فرزند اول جایگاه ممتاز خود را از دست می دهد. او باید یاد بگیرد که پدر و مادر، اتاق، اسباب بازی ها و هر چه را که تا پیش از این، تنها متعلق به خودش بوده است را با خواهر یا برادرش تقسیم کند و دیگر نمی تواند به راحتی هر کاری دوست دارد انجام دهد و شرایط را مطابق میل خود تنظیم کند.
زندگی در اجتماع
بچه های یکی یه دونه نیاز دارند که حتما با همسالان خود در ارتباط باشند تا زندگی در اجتماع را بیاموزند. مهدکودک و مدرسه، اولین مکان هایی هستند که کودک با قوانین زندگی اجتماعی آشنا می شود. بسیار مهم است که ارتباط این کودکان با اجتماع فقط به مهدکودک، مدرسه و والدین محدود نشود. رفتن به مهمانی های دوستانه، گردش با یکدیگر و... این شرایط را برای او فراهم می کند که با دیگران برخورد پیدا کند. در این مواقع، اختلافات جزئی که بین بچه ها به وجود می آید، می تواند برای آنها مفید باشد.
اهمیت این مسئله در خانواده های تک والد دو چندان می شود، خصوصا هنگامی که مادر با پسرش زندگی می کند. در این صورت، پسر نقش مرد خانواده را بر عهده دارد. خطری که موقعیت اجتماعی و خصوصی مادر را تهدید می کند، این است که فرزندش از ارتباط با دیگران به عنوان مثال همسر آینده مادرش، امتناع می کند؛ چرا که در واقع او موقعیت خود را زیر سؤال می بیند.
آیا تک فرزند در قفس است؟
از آنجا که تک فرزندان در جمع بزرگسالان زندگی می کنند، برخی رفتارها را از اطرافیان خود می آموزند که باعث می شود تصور کنند از دیگر دوستان کوچک خود، بیشتر می فهمند و بزرگتر هستند. علاوه بر این، یادگیری خواندن در این بچه ها پیش از موقع دیده می شود و در تحصیل نیز پیشرفت خوبی دارند. وقت بیشتر والدین برای رسیدگی به کودک و شخصیت او عاملی برای این موفقیت است.
اما توجه داشته باشید که حمایت بیش از اندازه بعضی والدین باعث می شود که فرزندان آسیب پذیر شده و اعتماد به نفس نداشته باشند.
پی آمد محبت های بسیار زیاد نیز نباید دست کم گرفته شود. انتظارات والدین ممکن است برای کودک سنگین باشد و او را به مسیری کاملا متفاوت با علائق و خواسته هایش بکشاند. در کنار این که احساس ناامیدی در وجودش شکل می گیرد، اما نباید شرایطی فراهم شود که مغرور و خودخواه نیز شود.