نظرهای كیهانی

در ایامی که بضرورتی در کسوت معلمی بودم، شنیدم مشاور یکی از کلاسها والدین دانش آموزی را احضار کرده تا در خصوص ضعف تحصیلی او با آنان گفتگویی کند. دوست همکار من جلسه را با این کلمات آغاز کرده بود که امروز به سبب اشتغال مفرطانه ی دانش آموزان به تلویزیون شاهد افت تحصیلی بسیاری از محصلان هستیم. و با این مقدمه ساعتی را به بيان مضرات تلویزیون پرداخته و از هر دری سخنی و از هر کشکولی شاهدی آورده بود. پس از حدود یک ساعت خطابه، پدر دانش آموز به همکار من گفته بود: فرمایشهای حضرت عالی متین و مورد قبول. ولی ما اساسا در منزل تلویزیون نداریم! همكار زیرک بنده هم برای اینکه قافیه را نبازد بیدرنگ فرموده بود:خب... البته بی تاثیر هم نیست!!
پس از تبریک جنجالی سال نو یهودی توسط وزیر خارجه و پاسخ یک یهودی آمریکایی به وی و جواب او به خانم یهودی که: "مردی که هلوکاست را انکار میکرد رفته است" یکی از صاحبان قلم، مقاله ای غراء منتشر کرده بود و در مقدمه ای عتاب آلود جناب وزیر را مورد نکوهش قرار داده بود که چرا به رییس جمهور پیشین توهین کرده ای؟ و در ادامه فصلی مشبع را به اثبات عدم وجود هلوکاست و اینکه هلوکاست دروغی بیش نیست اختصاص داده بود و در پایان هم به رسم سنت مالوف(!) او را به خواندن قرآن و مطالعه در سوره بروج و نگاهی بر احوال اصحاب اخدود دعوت کرده بود.
فارغ از تحلیل محتوای نوشتار روزنامه مزبور و
شتابزدگی مقرون به هیجان نویسنده ی آن یادداشت، من هرچه جمله ی کوتاه جناب وزیر را از صدر به ذیل و از ذیل به صدر خواندم اظهارنظری در رابطه با "نفی نفی هلوکاست" یا "اثبات نفی هلوکاست" یا "نفی اثبات هلوکاست" نیافتم و همه ی آنچه دریافتم این بود که:"مردی که هلوکاست را نفی میکرد، رفته است"، همین.
طرفه آنکه نویسنده دیگری، بازهم به سنت مالوف، خود را به آب و آتش زده بود تا شواهدی بر نفی هلوکاست از دیدگاه رهبری دست و پا کند. همه ی استنادها و اسنادش را خواندم. آنچه پس از مرور سخنان رهبری در خصوص هلوکاست دستگیرم شد این بود:"در غرب که تا این اندازه به آزادی بیان اهمیت میدهند چرا مانع از تحقیق در مورد هلوکاست میشوند". چنانچه می بینید، سخن حکیمانه ی رهبری معطوف به چرايي عدم اجازه ى غرب به تحقيقات علمي حول يك نگاره ی تاريخي است و اشارتي به راستي يا ناراستي ادعاي يهودي سوزي ندارد.
در خاتمه، نکته ای که تذکرش را به جناب وزیرخارجه لازم میدانم این است که شاید بهتر بود ایشان برخلاف عادت دیپلماتیک و بمنظور پیشگیری از چنین سوء برداشتهایی، کمی بیش از مختصر اظهار نظر میکردند و در ادامه میفرمودند: "مردی هم که خود را دوست مردم اسرائيل ميدانست، رفته است".