تو را غریب می گویند، اما غریبه نیستی. همه تو را می شناسند. ای امام رئوف. جذبه ات همه را به سوی تو می کشاند. اگر مشهد نیستیم، دلمان آنجاست. گره خورده با پنجره فولادت. می گویند کبوترانی که به گرد بارگاهت می گردند، مأمور ابلاغ سلام عاشقان تو هستند. السلام علیک یا علی بن موسی الرضا.
بعد از هر نماز، رو به قبله ابتدا به رسول خدا ص و جدت حسین ع سلام می دهیم و بعد رو به خراسان، به تو سلام می کنیم. حتماً جواب می دهی. در زیارتت می خوانیم:«..اشهد انک یرون مقامی و یسمعون کلامی و یردون سلامی..» « شهادت می دهم که مکان مرا می بینی و صدایم را می شنوی و سلامم را جواب می دهی.»
تو را معین الضعفا می گویند. اما تو فقط به ضعفا کمک نمی کنی، بلکه دست اغنیا را هم در وقت ضعف، می گیری. فقیر و غنی به درگاه تو پناه می آورند. حرمت مثل مسجدالحرام است. همه جور زائری داری، چیزی از خانه خدا کم نداری. فاصله گلدسته هایت یادآور صفا و مروه. سقاخانه اسماعیل طلایی یادآور مقام ابراهیم. پنجره فولادت یادآور حجر اسماعیل. گنبد طلایت کعبه عشاق. درب های حرمت حجرالاسود و صحن هایت یادآور صحن مسجدالحرام. بی جهت نیست که تو را قبله هفتم می خوانند.
هر جای حرمت یک نشانی و صفایی دارد. ایوان طلا نشان ایوان نجف. سقاخانه ات نشان حرم عباس ع. ضریح مبارکت نشان حرم حسین ع. کبوتران حرمت نشان قبرستان بقیع. گنبد زیبایت نشان کاظمین و گنبد گوهرشاد نشان سامرا. ایوان مقصوره، میعادگاه عاشقان. پنجره فولاد، گنجینه رازهای پنهان.
مولای من! چقدر مهربانی. آنقدر مهمان نوازی می کنی که او را شرمنده می سازی. آنقدر محبت می کنی که فراق را دشوار می نمایی. تو را دوست دارم ای مولای مهربان. مرا دعوت کن. مرا بپذیر.
ای حرمت ملجأ درماندگان دور مران از در و راهم بده
لایق وصل تو که من نیستم اذن به یک لحظه نگاهم بده
تو را غریب می گویند، اما غریبه نیستی
محمد بومیان
۱۳۹۲/۶/۲۶
