پیاده نظام سازی برای فتنه آینده

هنوز دو سال از دولت خاتمي باقي بود و فضاي سياسي نشان مي داد كه شاهين اقبال انتخابات مجلس هفتم، بر شانه اصولگرايان خواهد نشست كه سعيد حجاريان در سخناني با موضوع "بعد از اصلاحات چه بايد كرد؟" گفت: نخبه‌گرایی و نگاه به بالا، اصلاح طلبان را از توجه به پایگاه وسیع اجتماعی خود غافل ساخت، بند نافشان را از توده مردم برید و امکان بهره‌گیری از مطالبات و فشارهای اجتماعی را از‌آنان سلب نمود.
او در حالي اين سخنان را مي گفت كه چهار سال قبل از اين سخنان؛ جرقه هاي فتنه در كوي دانشگاه زده شد؛ اما آتشي كه در 18 تير 78 آغاز شد، خيلي زود با حماسه حضور مردم خاموش شده بود و اصلاح طلبان فهميده بودند كه اگرچه توانسته اند با تكنيكهاي جنگ رواني تئوريزه شده در حلقه هاي خاص، آراي مردم را به سبد انتخاباتي خود هدايت كنند؛ اما قاطبه مردم حامي جدي انقلاب و ارزشهاي آن هستند.
هشدار حجاريان در اردوي تحكيم وحدت، سرآغاز رويكرد جديدي ميان اصلاح طلبان گشت كه امروز به اسم "سازمان راي" شناخته مي شود. اصلاح طلبان توانسته بودند طیّ سال های متمادی، بخصوص بین سال های 1384 تا 1388 كه يك فراغت بيشتر براي نيروهاي ارشدشان فراهم شده بود؛ یک سازمان و تشکیلات منحصر بفرد از سمپاتهای خود را تشکیل دهند، تا از این سازمان در بزنگاه های مورد نیاز استفاده ببرند. آنگونه كه در دادگاه از قول حجاريان نقل شد "این سازمان به صورت خوشه ای و مانند گلدکوئیست می باشد. طراح آن آقای میردامادی بود و با طرح آن در دفتر سیاسی ما به آن رأی دادیم و آن را تأیید کردیم."
اگر توصيه مكرر تاج زاده به الگوگيري از دموكراسي تركيه را به ياد آوريم؛ رد پاي اين رويكرد آشكار مي شود. حزب عدالت و توسعه در ترکیه با ایجاد سازمان رای قوی توانست در انتخابات شوراها و سپس در انتخابات پارلمان پیروز شود. بحث سازمان رای در حزب مشارکت نام سازمان مشارکت های اجتماعی گرفت تا فعالیت های فراتر از انتخابات هم انجام دهد، و سازمان مجاهدین انقلاب هم در کنگره خود تصویب کرد که سازمان رای تشکیل دهد. در این سازمان، نمایندگانی از میان گروه‌های سیاسی و مذهبی که دارای گرایش‌های مدافع کاندیدا هستند برای ساماندهی جمعیت‌های مشخص در شهرها و روستاها شناسایی و فعال می‌شوند. و در گام بعد روسای گروه‌های پیگیر و سازمان دهندگان محلی در اغلب نقاط شهری و وروستایی کشور مشخص می گردند.
از منظر اصلاح طلبان يكي از بهترين گروه هاي سازمان دهنده اين تشكيلات؛ دانشجويان شناخته شدند. زيرا از يك سو علاقه زياد به ورود به فعاليتهاي اجتماعي داشته و از سوي ديگر در كنار فراغت وقت نسبي و عدم نياز به پرداخت هزينه براي اين فعاليتها، داراي دو نقطه جغرافيايي فعاليت هستند؛ يك سو در جمع منسجم دانشجويي و سوي ديگر در وطن خويش. اين امر يك شبكه گسترده با مركز منسجم را ايجاد مي نمايد.
اگرچه این مدل از کار تبلیغاتی دارای مزایا و معایبی است، اما اصلاح طلبان نقطه قوت فعاليت خود را در اين سازمان راي يافتند؛ سازماني كه بخش هاي تندرو آن در انتخابات 88 توان ايجاد اغتشاش را داشت و در انتخابات 92 نيز بخشي از سبد راي آنها را تامين كرد.
اين مقدمه براي آن است كه حساسيت اصلاح طلبان براي به دست آوردن وزارت علوم ، دانشگاه آزاد و معاونت دانشجويي وزارت بهداشت مشخص شود. حتما شما نيز در خبرها خوانده ايد كه برخي چهره هاي اصلاح طلب، دولت يازدهم را تنها پلي براي موفقيت در انتخاباتهاي بعدي مي دانند. آيا وقت آن است كه اجلاسي با شعار "بعد از اصولگرايي چه بايد كرد" برگزار گردد؟