مذاكرات هسته‌ای و لزوم جلوگیری از طرح موضوعات انحرافی

به گزارش نما،در شرایطی که هفته آینده تیم جدید سیاست خارجی جمهوری اسلامی ایران برای اولین بار به طور جدی با طرف‌های غربی در ژنو رو به رو می‌شود، یکی از مهمترین ملاحظاتی که در پیش روی تیم سیاست خارجی ظریف قرار گرفته، منع طرح موضوعاتی است که طرف غربی عموماً از آنها برای اتهام‌زنی و امتیاز گرفتن از جمهوری اسلامی استفاده می‌کند.

موضوعاتی نظیر حقوق بشر در ایران، حمایت ایران از دولت سوریه، ائتلاف ایران با گروه‌های لبنانی و فلسطینی، نگرانی‌های کشورهای عرب حاشیه خلیج‌فارس و ... از جمله فهرستی است که احتمال دارد 3 کشور ایالات متحده، بریتانیا و فرانسه قصد طرح آنها را در کنار مسئله هسته‌ای داشته باشند. به عبارت دیگر این احتمال دور از ذهن نیست که طرف غربی قصد داشته باشد به رسمیت‌شناختن حق هسته‌ای جمهوری اسلامی ایران را منوط به مسائلی خارج از حوزه هسته‌ای کند.

چنین رویکردی از همان ابتدا نباید اجازه بروز و ظهور یابد چرا که بازی برد-برد هسته‌ای اقتضاء می‌کند که تمام حقوق ایران تنها در برابر شفاف‌سازی هسته‌‌ای به رسمیت شناخته شود. اگر ما به دنبال بازی برد-برد هستیم باید خواسته اصلی خود را در برابر تامین خواسته اصلی طرف مقابل برآورده سازیم یعنی حقوق هسته‌ای در برابر رفع نگرانی. البته این بدان معنا نیست که برنامه هسته‌ای ایران تاکنون شفاف نبوده است. به‌واقع جمهوری اسلامی با اقدامات بیشتر طرف غربی را در برابر آزمونی جدی قرار داده و بهانه‌ها را از او می‌ستاند. این پروسه شاید به‌جای شفاف‌سازی بتواند «بهانه‌زدایی» نام گیرد.

اجازه طرح سایر موضوعات در این کشاکش عملاً ابتکار عمل را در مذاکرات از ایران می‌گیرد چون هر طرح ایران با مطرح شدن موضوعات جدید ابتر باقی می‌ماند و طرف مقابل این اجازه را می‌یابد که هر ابتکاری را از روی میز برداشته و مذاکرات را با هدف به نتیجه نشستن هر چه بیشتر تحریم‌ها طولانی کند.

یکی از اهداف احتمالی طرف غربی آن است که با طولانی‌ کردن مذاکرات به تحریم‌ها اجازه دهد تا فشار بیشتری بر طرف ایرانی وارد آورند. وقتی ایران از حل 3 تا 6 ماهه موضوع هسته‌ای سخن می‌گوید؛ به همین خاطر است که خانم کاترین اشتون می‌گوید که حتی یک سال هم برای حصول توافق کافی نیست. طولانی کردن مذاکرات راه‌های مختلفی دارد که طرح مطالب بی‌ربط و جدید یکی از روش‌های آن است.

نکته دیگر آنکه اگر یکبار و تنها یکبار به طرف مقابل اجازه ورود به مسائل بی‌ربط داده شود، دیگر بعید است بتوان از ادامه این روند جلوگیری کرد. مذاکره‌کنندگان ایرانی باید دقت کنند که هرگز به این روش از مذاکره مشروعیت نبخشند.

ایران یک بار و برای همیشه باید نشان دهد که در یک فرصت محدود و با مدالیته‌ای مشخص حاضر است نگرانی‌های طرف مقابل را برطرف کند، آن هم تنها و تنها در حوزه هسته‌ای و انتظار متقابلش رفع تحریم‌ها و به رسمیت شناخته شدن حقوق هسته‌ای است.




محتوای بیشتر در این بخش: « ادعای وال استریت ژورنال درباره جزئیات بسته پیشنهادی ظریف در ژنو ایران و آمریکا در آستانه توافق هسته‌ای! »