نسخه چاپی

مذاكره نیز جنگ است؛ دیپلمات ها هم سرباز

نكته ای كه به تدریج دارد از حاشیه به اصل تبدیل می شود اینكه شعار مرگ بر آمریكا در حال گره خوردن به مذاكره ایران و 1+5 است به گونه ای كه عده ای چنان گمان می كنند كه مذاكره كنندگان ایرانی طرف آمریكا هستند و پشت به مهین مذاكره می كنند!

این روزها روزهای آبان است، آبانی که خواه ناخواه رنگ استکبار ستیزی در دل خود دارد که در همین ماه است که هم حضرت امام در روزگاری نه چندان دور بر قوانین مستکبرانه رژیم سابق اعلام اعتراض کرد و هم دانشجویان پیرو خط همان امام، بر رفتار مستکبرانه آمریکا شوریدند.

به گزارش «تابناک»، نکته ای که به تدریج دارد از حاشیه به اصل تبدیل می شود اینکه شعار مرگ بر آمریکا در حال گره خوردن به مذاکره ایران و 1+5 است به گونه ای که عده ای چنان گمان می کنند که مذاکره کنندگان ایرانی طرف آمریکا هستند و پشت به مهین مذاکره می کنند!

بر اساس این گزارش،در روزهای اخیر چنان در برخی رسانه ها تبلیغ می شود که گویی مذاکره کنندگان قرار است بروند ژنو و منافع ایران را به آمریکا بفروشند و بیایند، رویکرد غیر اخلاقی و غیر منصفانه ای که قطعا به زیان منافع این مردم است .

مذاکره کنندگان ایرانی فرزند این مرز و وبوم هستند و توسط بالاترین نهاد نظارتی مورد تایید واقع شده اند، افرادی هستند که در سربازی آنان برای این ملت کسی نباید به آنان شک داشته باشند، که آنان در مذاکره برای تحصیل منافع ایران می کوشند و می رزمند.زمانی با سربازی خود عده ای خاک این کشور را حفظ کرده اند و اینک عده ای دیر از همان سربازان به دنبال منافع این خاک و مردمانش هستند.

فرض کنید در زمان جنگ تحمیلی فرماندهان جنگ به یک استراتژی برای حمله یا دفاع می رسیدند،آیا به این استراتژی ها در کوچه و خیابان حمله می شد؟آیا در زندگی سرمایه ای بالاتر از جان وجود دارد؟ آیا برای یک کشور بالاتر از خاک وجود دارد؟ در جایی که در زمان جنگ یک تصمیم برگشت ناپذیر جان و خاک مردم را ممکن بود نابود سازد،فرماندهان جنگ ناچار به تصمیم گیری بودند و در حد توان هم برای اجرای موفقیت آمیز استراتژی خود می کوشیدند و می رزمیدند.استراتژهایی که گاه با شکست و گاه با ظفر همراه بود.

مهم ترین نکته زمان جنگ، علیرغم همه تنوع ها و گرایشاتی که منجر به یک تصمیم گیری می شد، اجماع مردمی و رسانه ای پشت جبهه ها بود،آنهم حمایت از تصمیماتی که بالاترین ریسک ممکن را برای کشور و مردم در برداشت.

اکنون نیز علی رغم همه تنوع در گرایشات و سلیقه ها درباره مذاکرات ایران و 1+5، سران کشور یک استراتژی را دنبال می کنند. استراتژی که در آن مهم ترین برنامه حفظ و ارتقاء منافع ایران و ایرانیان است.

این استراتژی توسط چه کسانی اجرا می شود مهم نیست؛ این یک استراتژی در قالب اجماع در درون هیات حاکمه ایران است و به اجماع رسانه ای و عمومی نیاز دارد.دیپلمات های ایرانی سربازانی هستند که برای ایران می جنگند.آنان به موقع خود و به زبان خود مرگ برآمریکا را سر خواهند داد.اینکه این شعار را به آنان گره بزنیم کار درستی نیست.چه کسی می داند که این دیپلمات ها اگر انقلابی تر از عده ای نباشند کمتر از آنان نیز استکبار ستیز نیستند.

طوری تبلیغ نکنیم که پیش از آغاز نبرد دیپلماتیک، سربازان خودی قالب تهی کنند. باور کنیم آنان نیز ایرانی هستند! چراغ شان در این خانه می سوزد.مذاکرات به معنای دوستی با هیچ کس نیست!مذاکره ابزاری مسالمت آمیز برای تحصیل منافع است.

این همه شتاب لازم نیست، به گاه نقد استراتژی ایران، این استراتژی نقد هم خواهد شد؛به گاه تصمیم گیری برای انجام یک عمل سران کشور مشارکت خواهند کرد و در نهایت تصمیمی به ضرر منافع ایران گرفته نخواهد شد.این طبیعت یک نظام مردمسالار عقلایی است که ارکان و سرانش جز منفعت و خیر مردم و کشور چیزی نمی خواهند.

۱۳۹۲/۸/۱۱

اخبار مرتبط
نظرات کاربران
نام :
پست الکترونیک:
نظر شما:
کد امنیتی:
 

آخرین اخبار...