داوداغلو برای هماهنگی با ایران درباره نشست آینده ژنو به تهران سفر كرد

به گزارش نما؛ الجزیره در گزارشی اعلام کرد: پیش از برگزاری نشست ژنو- دو، احمد داود اغلو، وزیر امور خارجه ترکیه، راهی ایران شد. وی به منظور هماهنگ شدن با همتای ایرانی‌اش درباره برداشتن اولین گام در این خصوص، اما تعیین کننده که همان ضرورت اعلام آتش بس در سوریه است به تهران سفر کرد.

این شبکه ترجمه عربی بخشی از سخنان محمد جواد ظریف، وزیر امور خارجه ایران، را پخش کرد که گفت: «ایران و ترکیه دو کشور تاثیرگذار در منطقه هستند. دو کشور برای موفقیت حل و فصل سیاسی از همه ظرفیت های همکاری استفاده خواهند کرد. همچنین، پیش از برگزاری کنفرانس ژنو باید تلاش ها برای پایان دادن به خشونت و اعلام آتش بس متمرکز شود.»

در ادامه این شبکه بخشی از سخنان وزیر امور خارجه ترکیه را نیز پخش کرد که گفت: «باید شرایط میدانی در سوریه برای اعلام آتش بس آماده شود تا کنفرانس ژنو موفقیت آمیز باشد. موفقیت این کنفرانس به اعلام آتش بس و تشکیل دولت انتقالی در سوریه بستگی دارد.»

گزارشگر الجزیره در ادامه افزود: اهمیت نزدیکی موضع ایران و ترکیه درباره مسئله سوریه مبتنی بر این است که دو طرف بر ضرورت حل و فصل بحران در سوریه تاکید کنند. ترکیه بخش عمده مخالفان سوری را که همان ائتلاف ملی است در خود جای داده است. تهران نیز آن طور که مخالفان سوری می گویند درباره ادامه حضور حزب الله و گردان ابوالفضل العباس در سوریه یا خروج آن از این کشور سخن نهایی را می زند.

گزارشگر این شبکه گفت: بنابراین، دو طرف درباره اهمیت اعلام آتش بس به توافق رسیدند و این گامی است که کنفرانس ژنو دو بر آن تاکید کرده است، اما مشخص نیست که سرنوشت بشار اسد و دیدگاه دو طرف درباره او و چگونگی شکل دولت انتقالی آینده در سوریه نیز در این مذاکرات نیز مورد بررسی قرار گرفت یا خیر؟

در این خصوص و پیش از برگزاری نشست ژنو، دمشق اعلام کرد حضور آن در نشست به معنای این نیست که نظام از قدرت چشم پوشی کند بلکه به معنای مشارکت دادن دیگران در قدرت در ژنو حاضر خواهد شد.

این شبکه بخشی از سخنان وائل الحلقی، نخست وزیر سوریه، را در این خصوص پخش کرد که گفت: «ما برای واگذار کردن کلی قدرت در نشست ژنو حاضر نخواهیم شد بلکه برای مشارکت دیگران با ما در قدرت در نشست شرکت خواهیم کرد.»

گزارشگر این شبکه افزود: الحلقی به این سخنان بسنده نکرد بلکه دیدگاهی را مطرح کرد که بر اساس آن هر گونه حکومت انتقالی در آینده مشابه دولت هایی خواهد بود که نظام با ائتلاف با احزاب مخالف داخلی تشکیل می دهد، امری که مخالفان آن را رد می‌کنند.