هراس غرب از این مرد

به گزارش نما ،آذرماه 1389، نزديك به یک ماه پس از آنکه جان ساورز رئیس سازمان جاسوسی خارجی انگلیس MI6 در اظهاراتی بی‌سابقه در مقابل دوربین‌ها و خبرنگاران از استفاده روش‌های اطلاعاتی برای ممانعت از پیشبرد برنامه هسته‌ای ایران خبر داد، دکتر مجید شهریاری و دکتر مهدی عباسی دو تن از دانشمندان برجسته ایرانی علوم فیزیک هسته‌ای در عملیات‌های مشابهی ترور شدند.
استفاده از ترور برای حذف مسئولین کلیدی جمهوری اسلامی امر تازه‌ای نیست اما، ترور دانشمندان و عناصر دانشگاهی مسئله‌ای جدید در مواجهه با حرکت جمهوری اسلامی محسوب می‌شود. پس از اظهارات جان ساورز، معمای ترور شهید علیمحمدی استاد فیزیک دانشگاه تهران نیز خود به خود حل شد. تقابل راهبردی غرب با جمهوری اسلامی در تمامی سطوح وجود داشته و دارد.
حتی در حوزه علمی، ممانعت‌ها و محدودیت‌های دسترسی برای بهره‌مندی از دستآوردهای علمی سابقه داشته است، ولی استفاده از روش‌های نیمه سخت بر ضد اساتید دانشگاه جمهوری اسلامی نیاز به واکاوی دارد. به همین دلیلی مراسمات یادبود و بزرگداشت شهید شهریاری و دیگر شهدای هسته‌ای، از اهمیت بالاتری نسبت به بزرگداشت دیگر شهدای عزیز کشورمان برخوردار است.
براي شناخت شهيد شهرياري شايد اين جملات دکتر علی اکبر صالحی است " شهید شهریاری برای پروژه تولید می‌له سوخت هسته‌ای بیست درصدی که یک عملیات بسیار پیچیده علمی و صنعتی، حتی یک ریال دستمزد دریافت نکرده است. در حالی که اگر نیاز جمهوری اسلامی به این توانمندی به حدی است که ۱۰میلیارد هم تقاضا می‌کرد، کشور مجبور به تأمین آن بود.” این شهید زنجانی، حافظ کل قرآن و مداوم بر استفاده از تفسیر آیت الله جوادی آملی بوده‌اند که به روایت همکاران و شاگردانشان در آنات مختلف زندگی‌اش متجلی بوده است.
از دیگر ابعاد مهم شخصیتی دکتر شهریاری، تحصیل ایشان در دانشگاه‌های ایرانی است. ایشان متولد شهر زنجان هستند و در مدارس همین کشور تحصیل کرده بود.
دکتر شهریاری به عنوان یکی از چند استاد برجسته بین المللی در رشته تخصصی خودشان در همین کشور تحصیل کرده‌اند و در همین کشور مدارج علمی و پژوهشی خود را طی کرده‌اند.
برای بسیاری از دانشجویانی که علاقه به علم آن‌ها را به سراغ تکمیل تحصیلات در دانشگاه‌های خارجی می‌کشاند آشنایی با شخصیت و زندگی شهید شهریاری درس‌آموز خواهد بود.
ایشان در کنکور سراسری سال ۱۳۶۳ با کسب رتبه دوم در سهمیه مربوطه در رشته الکترونیک دانشگاه صنعتی امیرکبیر پذیرفته شده و پس از فراغت تحصیل در کنکور کار‌شناسی ارشد مهندسی هسته‌ای شرکت کرده و با کسب رتبه اول تحصیلات خود را از سال ۱۳۶۹ در دانشگاه صنعتی شریف آغاز کرده است.
وی در سال ۱۳۷۱ نیز دوره کار‌شناسی ارشد خود را به پایان رسانده و با توجه به کسب رتبه اول در دوره مذکور با استفاده از آیین نامه دانشجویان رتبه اول، در دوره دکتری علوم و تکنولوژی هسته‌ای دانشگاه صنعتی امیرکبیر پذیرفته شده است.
همسر دکتر شهریاری ایشان را اینگونه معرفی می‌کند: «اوایل ازدواجمان بود نیمه‌های شب از خواب بیدار می‌شدم می‌دیدم مجید نیست می‌رفتم می‌دیدم در اتاق مشغول نماز شب است این رویه مجید بود، بسیار به ندرت اتفاق می‌افتاد نماز شب مجید قضا شود، بویژه در ماههای اخیر به شدت در نماز شب گریه می‌کرد و صدای الهی العفو شبانه او همچنان در گوش من زنگ می‌زند.
همسر دکتر شهریاری تواضع و حجب و حیای او را مثال زدنی می‌خواند و می‌گوید به جرات می‌گویم در تمام زندگی مشترکمان کلمه‌ای از مجید دروغ نشنیدم بهمین دلیل است که می‌گویم اگر مجید شهید نمی‌شد عجیب بود.
دکتر شهریاری سرپرستی مالی چند خانواده را برعهده داشت و مطمئنم تعداد دیگری هم تحت سرپرستی او بوده‌اند که ما از آن بی‌اطلاع هستیم.
وی می‌گوید: شهادت دکتر به خاطر تزکیه نفس وی بود، نه آن مدارج علمی. شهریاری شهید شد؛ زیرا مرگی جز شهادت برازنده وی نبود.
همسر دکتر شهریاری خود نیز یکی از اساتید دانشگاه است و اکنون به مقام جانبازی نائل آمده است، در جریان ترور همسرش، رشادت و شهامتی مثال‌زدنی از خود نشان می‌دهند و به دلیل تلاش برای نجات جان دکتر شهریاری مجروح می‌شوند.
انجام موفقیت‌آمیز وظیفه همسری و مادری و حضور مومنانه در جامعۀ خانم دکتر بهجت قاسمی نیز، می‌تواند الگویی برای جامعه زنان دانشگاهی باشد.
اگر چه شهرياري به ملأ علي شتافت و عند ربهم يرزقون است، اما شاگردان او زنده اند. شاگرداني كه براي غرب از اورانيوم غني شده بسيار هراسناك تر هستند.