"پاسخ های یك رییس"

بحث از درستی یا نادرستی توجه به جوانان و جوان پذیری در حوزه های اجتماعی حتی بر اساس نظام شایسته سالاری، نیست. چرا که نمی‌دانم اینجا کجاست! الآن، همه جلسه دارند، کسی پاسخگو نیست!

جلسه‌ام.

جلسه‌اند.

گفته‌اند جلسه‌ام.

شاید جلسه‌اند.

احتمالاً جلسه‌اند که جواب نمی‌دهند.

تداخل جلسه پیش می‌آید برای همین نمی‌توانند تشریف بیاورند.

دارند با تلفن‌ صحبت می‌کنند.

بگو دارند با تلفن صحبت می‌کنند.

شاید دارند با تلفن صحبت می‌کنند.

گفته‌اند تلفن ها را وصل نکنید.

انگار دارند با تلفن صحبت می‌کنند.

کسی را نمی‌پذیرند.

کسی پیشِ شان است.

کار واجب دارند.

میهمان دارند.

والله من هم خسته شدم از بس گفته‌ام: جلسه دارند؛ کار دارند؛ دارند با تلفن صحبت می‌کنند؛ میهمان مهمی دارند؛ گفته‌اند تلفن ها را وصل نکنید؛ دارند کارها را امضا می‌کنند... من نمی‌دانم! من رییس دفتر کی هستم!؟! ایشان حتی با من هم که رییس دفترشان هستم، همین برخورد را دارند؛ مثلاً دیروز از تلفن خاصِ مواردِ اضطراری، به داخلیِ مستقیمِ اختصاصیِ رییس، زنگ زدم که؛ اگه اجازه بدهید برسم خدمتتون جهت امضای برگ مرخصی‌ام!؟! انگار از پشت تلفن، توی چشام نگاه کرد و (با وقاحت تمام!) گفت؛ بگو گفته‌اند جلسه دارم!

به راستی! اینجا کجاست؟

و اما اینجا؛

اینجا، عده ی زیادی بر همین خط مشی، به ریاست رسیدند.

اینجا، عده ی زیادی بر همین خط مشی، رییس ماندند.

اینجا، عده ی زیادی بر همین خط مشی، به ریاست کل رسیدند.

اینجا، عده ی زیادی بر همین خط مشی، رییس کل ماندند.

اینجا، عده ی زیادی بر همین خط مشی، دارند به ریاست می‌رسند.

اینجا، عده ی زیادی بر همین خط مشی، دارند رییس کل می‌مانند.

به راستی! اینجا کجاست؟

الآن قصد ورود به بحث بسیار جدیِ درستی یا نادرستی توجه به جوانان و جوان پذیری در حوزه های اجتماعی را حتی بر اساس شایسته سالاری، ندارم ولیکن اگر نمی‌دانم که اینجا کجاست، مسؤولان بدانند؛ اینجا اتریش است.

یکی نیست بگوید؛ وقتی نه الآن که همه وقت، همه ی مسؤولان، جلسه دارند، کیست پاسخگو!؟

منبع/وبلاگ