فضای این روزها همان چیزی ست كه نباید باشد

اين روزها فضاي سياسي دقيقا همان چيزي ست كه نبايد باشد. رهبر معظم انقلاب در ابتداي سال با تكرار مجدد ضرورت حفظ حريم مسئولان توسط يكديگر ؛ صريحا از دست به گريبان شدن ها گلايه كردند و فرمودند "هر گونه مخالفت ما با يكديگر، هر گونه دعوا و نزاع ما با يكديگر، دشمنان را اميدوار مي كند، خوشحال مي كند."

اين جمله را بايد در كنار جملات ديگر ديد كه از ضرروت وحدت؛ اصلي – فرعي كردن امور قبل از پرداختن به آن و ... در برابر اقدامات خود دانست.

هفته گذشته مشاور حقوقی و از همراهان دیرینه رئیس جمهور سخناني در خصوص اعضاي مجمع تشخيص مصلحت نظام گفت كه موجي از انتقاد را بر عليه خويش برانگيخت. اين عبارات شايسته مشاور رييس دولت نبود.

در ابتداي هفته حضور احمدی نژاد در مجمع تشخیص مصلحت نظام كه از تذكرات رهبري در هنگام صدور حكم دوره جديد بود، اميدي به عبور از تغيير رفتار دولت را پديد آورد و در راستای "وحدت" مسئولان تلقی شد اما مصاحبه مشاور مطبوعاتي وي با روزنامه "شرق" در همان روز حاوي موجي از اتهام افكني به مسئولان ديگر قوا بود كه مانع از گسترش اين موج اميد شد. اين اتهامات حتي حاوي برخي كنايه ها به انتصابات رهبري دارد و در ادامه برخي سخنان مي گويد "دست‌های آلوده‌ای به کار افتاده‌اند تا برنامه‌های او را برای رسیدن به اهداف انقلاب مختل کنند."

يك روزنامه براي سخنان وي پاسخي مي نويسد اما او در سايت شخصي توهين ها را متوجه منتقد خود مي كند و همان ادبيات با تغيير ضميرها با عنوان يادداشتي بدون نام با تيتر " فتنه‌گري عليه اطرافيان رئيس جمهور " در ارگان دولت منتشر مي شود.

متاسفانه اين رويكردها مختص چند نمونه ياد شده نيست. ادبيات غالب كشور بر خلاف خواست رهبري متمركز بر تخريب و توهين گشته و هر يك ديگري را به بي اخلاقي متهم مي سازد و آنچه در اين ميان مغفول عنه باقي مي ماند؛ مسائل اصلي است.

خواست رهبري در سال گذشته "جهاد اقتصادي" بود و در سال جاري با محقق نشدن بسياري از الزامات آن جهاد؛ رهبري برخي اجزاي آن جهاد را برشمرده و نام سال قرار دادند.

تاكيد مقام معظم رهبري بر وحدت مسئولان نظام يك تقاضاي اخلاقي صرف نيست. يك ضرورت راهبردي براي تحقق نيازهاي كشور است. همه اقتصاددانان معتقد به ترسو بودن سرمايه هستند و به فرار سرمايه از تشنجات معتقدند. اينكه چهره هاي سخنگوي مسئول يك قوه بر عليه ديگر قوا حملاتي را آغاز كنند و در مقابل پاسخ بشنوند؛ فضاي تشنجي را حاكم مي كند كه نه كار و نه سرمايه در آن امكان حضور نخواهد داشت و در نتيجه توليد مطلوب حاصل نخواهد شد.

سياست يك بام و دو هوا در اين ميدان تنها حاصلش صلب اعتماد مردم است؛ اگر مسئولان به واقع معتقد به اجراي سخنان رهبري هستند بايد مسائل فرعي را رها كرده و به مسائل اصلي بپردازند، نه آنكه گامي در جهت وحدت و گامي در جهت افزودن بر شكافها برداشته شود.