زحمت شایان وزارت خارجه !

اختصاصی/به گزارش نما ،هفته گذشته هیاتی پارلمانی از اتحادیه اروپا به سرپرستی تاریا کورنبرگ در سفری به ظاهر رسمی وارد کشور شد؛ سفری که اما پس از گذشت دو هفته همچنان در کانون توجه است و بحث ها پیرامون دیدار این هیات با دو فعال فتنه 88 ادامه دارد.
دیداری که البته از منظر رئیس فنلاندی این هیات مهمترین بخش سفر هیات اروپایی بوده است؛ ملاقاتی که طی آن جایزه ساخاروف سال 2012 به جعفر پناهی و نسرین ستوده به خاطر تلاش های آنان در راه اعتلای حقوق بشر از سوی پارلمان اروپا تحویل داده شد.
جایزه ای که به افتخار آندره ساخاروف دانشمند و البته مخالف شوروی سابق برای آزادی اندیشه در دسامبر سال 1988 توسط پارلمان اروپا بنیان نهاده شد و در سال 2012 به فعالان فتنه در ایران تعلق گرفت.
از روز اعطای این جایزه در پارلمان اروپا و البته به دلیل عدم حضور این دو محکوم فتنه، همواره هیات پارلمانی اروپا درخواست هایی را برای سفر به ایران البته با پیش شرط دیدار با این دو فعال فتنه مطرح می کردند که با مخالفت مقامات نظام روبرو می شد و حالا به لطف دولت یازدهم و غفلت مجلس شورای اسلامی این جایزه رسما به این دونفر اهدا شد.
جایزه ای که در واقع تقدیر از جریانی است که هدفی جز براندازی نظام جمهوری اسلامی نداشتند و گویا هیات پارلمانی اروپا تنها به همین دلیل تقاضای سفر به ایران را داشت.
البته اعطای جایزه تنها نتیجه این دیدار نبود چراکه نسرین ستوده نیز هدیه‌ای را به رئیس هیئت اعزامی پارلمان اروپا اهدا کرد؛ هدیه ای که وی در نشست خبری خود پس از پایان سفر، آن را با افتخار به خبرنگاران نشان داد و گفت که این را ستوده در زندان اوین با دستان خود ساخته است.
موضع گیری ای که در واقع نشان دهنده عدم احترام به جمهوری اسلامی و مسئولان آن است چراکه در غیر این صورت قطعا دیدار با فعالین فتنه مهم تر از دیدار با رئیس جمهور، رئیس مجلس، رئیس مجمع تشخیص مصلحت نظام و وزیر امور خارجه ارزیابی نمی شد.
هرچند مسئولان ذیربط هرکدام به طریقی گناه را به دوش دیگری انداختند و بهارستانی ها از عدم اطلاعشان از این برنامه گفتند و دولتی ها هم اعلام کردند که باید از بخش های مرتبط بپرسند اما شاید یکی از قابل توجه ترین موارد این سفر، انجام دیدار و اعطای جایزه به دو فعال فتنه در سفارت یونان باشد.
ملاقاتی پنهانی که از جهات مختلفی همچون زمان انجام ملاقات، دست های پشت پرده برای تدارک آن و مسائلی از این دست قابل بررسی است؛ ملاقاتی که جمعه شب 22 آذر یعنی همان شب ورود هیات پارلمانی به ایران صورت گرفت در حالی که قرار بود برنامه های هیات از روز شنبه 23 آذر آغاز شود.
نکته ای که البته کرونبرگ هم به آن اذعان دارد؛ اینکه این دیدار خارج از برنامه ریزی رسمی این هیات بوده است؛ مساله ای که نشان از دست های پشت پرده برای انجام این ملاقات دارد.
برگزاری یک مهمانی در سفارت یونان و حضور سفرای کشورهای اروپایی برای هماهنگی در آنجا البته با حضور تعدادی از ایرانیان به صرف ناهار.
ملاقاتی که به گفته آصفری عضو کمیسیون امنیت ملی و سیاست خارجی مجلس جرم آن به عهده دستگاه های امنیتی کشور است: وزارت اطلاعات وظیفه داشت هیات اروپایی را در این سفر کنترل امنیتی کند. در عین حال مباحث امنیتی باید در چنین سفرهایی به دقت بررسی شود، ضمن اینکه وزارت اطلاعات وظیفه دارد از سفارتخانه‌ها مراقبت کند. سفارتخانه یونان مجرمان امنیتی کشور میزبان را دعوت کرده در حالی که این اقدامات نباید از چشم وزارت اطلاعات دور بماند.
وی به این نکته هم اشاره داشته که اقدام نمایندگان اتحادیه اروپا برای دیدار با فتنه گران دخالت آشکار در امور داخلی کشور ماست از این رو وزارت اطلاعات، وزارت امور خارجه و نمایندگان دعوت کننده باید در این خصوص پاسخگو باشند که اعضای پارلمان اتحادیه اروپا با چه مجوزی به خود حق داده اند با عناصر فتنه دیدار کنند.
آصفری البته از وزارت امور خارجه خواسته بود تا سفیر یونان را برای ارائه توضیحات فرا بخواند و وزارت خارجه نیز تنها کاردار سفارت یونان را دعوت و مراتب ناخرسندی ایران را در این باره به اطلاع وی رساند.
کاردار یونان نیز ضمن تاکید بر لزوم احترام به مقررات داخلی جمهوری اسلامی ایران اعلام کرد مراتب را به مقامات ذیربط اتحادیه و پارلمان اروپایی منعکس خواهد کرد.
سخنان کاردار یونان البته بیشتر جنبه طنز دارد؛ آیا تنها تاکید بر ضرورت احترام به مقررات داخلی جمهوری اسلامی کافی است یا اینکه دیپلمات های حاضر در هر کشوری واقعا مکلف به رعایت قوانین آن کشور هستند؟ و اینکه آیا اتحادیه اروپا نمی دانست که این اقدام موجبات ناخرسندی مقامات ایرانی خواهد شد؟
البته این نکته هم قابل توجه است که دستگاه دیپلماسی به عنوان متولی اصلی سیاست خارجی نظام، نمی‌تواند و نباید در مورد تحرکات و اتفاقات حوزه مسئولیت خود بی‌تفاوت باشد.
هرچند این بی‌تفاوتی ها را می توان به نوعی موضع‌گیری نیز تعبیر کرد، همان موضع گیری هایی که تلاش برای رفع حصر سران فتنه و انتشار مطالبی همچون مطالب روزنامه های اصلاح طلب در دوران اصلاحات را شامل می شود.
وقتی به راحتی می توان در پس این دیدار مسائلی چون بسترسازی غربی ها برای ارتباط با اپوزیسیون، بازکردن فضا برای فعالیت عناصر فتنه و شبکه سازی برای فتنه گران همزمان با فعال شدن اپوزیسیون در فضای رسانه ای و سیاسی کشور را مشاهده کرد قطعا بی تفاوتی دستگاه های امنیتی محلی از اعراب ندارد.
آن هم وقتی که هیات پارلمانی که چهارسال پشت درهای بسته جمهوری اسلامی برای ملاقات با عناصر فتنه مانده بود قبل از سفر به ایران اعلام می کند که چنین دیداری را در دستور کار دارد.
اما تنها فعالیت مسئولان دستگاه دیپلماسی کشور در مقابل تعرض به مقررات و قوانین جمهوری اسلامی و زیر سوال بردن امنیت ملی تنها به دعوت کاردار یونان ختم می شود و بس.