‌لشكریان امام حسن(ع) بی‌بصیرت بودند

به گزارش نما عضو هیئت علمی جامعة المصطفی العالمیه گفت: توجه لشکریان امام حسن(ع) به مقام‌های دنیوی نقش موثری در پذیرش و زیربار رفتن صلح با معاویه شد.

محمد الله‌اکبری امروز با اشاره به اینکه پذیرش صلح امام حسن(ع) یکی از رخدادهای مهم تاریخی است و گاهی درک آن برای برخی مخاطبان سخت است اظهار کرد: با توجه به شرایط موجود در آن زمان و عدم یاری پیروان و یاران و زیرکی معاویه، امام حسن(ع) چاره‌ای جز پذیرش این صلح نداشتند، در واقع این صلح بر ایشان تحمیل شد.

وی گفت: خداوند حجت را بر ائمه اطهار(ع) و عالمان تمام کرده و از آنها خواسته است در برابر ظلم و جور سکوت نکنند و به یاری مظلومان بپردازند و ائمه (ع) نیز برای رسیدن به این هدف نیازمند یاری پیروان و یارانی هستند که همواره در صحنه باشند.

عضو هیئت علمی جامعة المصطفی العالمیه افزود: در صورتی که مردم حمایت نکنند نیروی بالقوه بالفعل نمی‌شود، از این رو در کنار استقامت و حرکت ائمه اطهار (ع) حمایت یاران و پیروان نیز لازم است تا بدین وسیله تحقق اهداف میسر شود.

الله‌اکبری با اشاره به اینکه رفع ظلم و ستم از وظایف مهم حکومت امام حسن (ع) است بیان کرد: با تلاش یاران خالص امام حسن مجتبی(ع) که به 5 هزار نفر می‌رسیدند تعداد 40 هزار نیرو به ایشان پیوستند، اما از آنجایی که این افراد دارای عقاید ناهمگون و با نیات خاص خود به امام حسن (ع) پیوسته بودند به راحتی فریب وعده و وعیدهای معاویه را خورده و میدان را خالی کردند و به سمت معاویه رفتند.

وی به زیرکی معاویه اشاره و خاطرنشان کرد: او در تمام مدت تنها به دنبال جانشینی پیامبر بود و قصد داشت با مقبولیت و مشروعیت به هدف خود برسد، از این رو همه تلاش خود را به کار می‌گرفت تا خود را فردی غاصب جلوه ندهد و می‌خواست ثابت کند حق به حق‌دار رسیده است.

عضو هیئت علمی جامعة المصطفی ادامه داد: معاویه برای نیل به اهدافش بهترین راه را صلح با امام حسن (ع) دانست از این رو با نوشتن پیشنهاداتی به ایشان خواستار صلح شد و برای رسیدن به حاکمیت حاضر به قربانی کردن خانواده، مذهب و همه داشته‌هایش بود.

الله‌اکبری با اشاره به اینکه وجود شایعات میان لشکر مبنی بر صلح میان امام حسن(ع) و معاویه موجب ایجاد تزلزل در میان لشکر امام حسن(ع) شد گفت: همین موضوع منجر به فروپاشی لشکر و گرویدن آنها به لشکر معاویه شد.

وی گفت: از طرفی نیز امام حسن (ع) با دیدن شرایط و بی‌وفایی لشکریان راضی به پذیرش صلح شدند زیرا در صورتی که ایشان تن به مبارزه با معاویه می‌دادند ثمره‌اش شهادت بنی‌هاشم، اسارت و منت کمک معاویه به بازماندگان بود.

عضو هیئت علمی جامعة المصطفی العالمیه تاکید کرد: هدف معاویه دستیابی به حکومتی بدون بدنامی و با مقبولیت بود و برای دستیابی به این هدف از هیچ کاری فروگذاری نمی‌کرد.

امام حسن مجتبی (ع) به دلیل سست اراده بودن لشکریان که فریب وعده‌های معاویه را خوردند با توجه به شرایط موجود چاره‌ای جز پذیرش صلح را نداشتند از این رو تسلیم این صلح شدند.

مفاد این صلح چنین است: معاویه طبق کتاب خدا و سنت پیامبر و خلفای صالح عمل کند، معاویه نمی‌تواند برای خود جانشینی انتخاب کند و این کار را باید به شورا واگذار کند، برای همگان در هر جایی امنیت باشد و معاویه نباید آشکارا یا نهان حسن یا هیچ یک از یاران او را مورد ارعاب قرار دهد.