علت عدم رأی آوری زنان در انتخابات تهران

زهره طبیب زاده، در واکنش به برخی پیشنهادات درباره ریاست زنان بر مجلس در یادداشتی که پایگاه اطلاع رسانی جبهه متحد منتشر کرده، نوشته است:

1- بنده به شدت مخالف ریاست زنان بر مجلس نهم هستم، زیرا این حرف غیراصولی و غیرعملی است چرا که ما خانمی نداریم که در آن حد از توانایی باشد که با درایت و تجربه مجلس را مدیریت کند. این دیدگاه بنده است و شاید عده‌ای از این طرح هم حمایت و استقبال کنند اما باز هم عرض می‌کنم خانمی نداریم که در قد و قواره ریاست مجلس باشد. البته بنده با وزارت زنان هم مخالف بودم و این را یک کار غربی می‌دانم.

2- بنده فکر می‌کنم برخی از مسائل مربوط به حوزه زنان را طبیعتاً خود خانم‌ها درک می‌کنند و هر چقدر هم مردان در این رابطه دغدغه داشته باشند نمی‌توانند به مانند زنان در این عرصه فعالیت کارشناسی و متخصصانه انجام دهند. مشکلات و برخی دغدغه‌های زنان برای مردان ملموس و حتی پذیرفتنی نیست لذا بنده بر این اساس فکر می‌کنم حضور زنان به جهت آگاهی و تجربه‌شان از دغدغه‌ها و نیازمندی‌های زنان واجب و ضروری است و برای حل کردن مشکلات زنان نیازی مبرم به حساب می‌آید.

3- انتخابات مجلس نهم در واقع رأی مردم به رهبری و مقام عظمای ولایت بود. مطالبات رهبر معظم انقلاب در طول ماه‌های قبل از انتخابات را مردم به گوش جان سپردند و با حضوری گسترده در پای صندوق‌های رأی به درخواست‌های ایشان پاسخ مثبت دادند. حساسیت‌های زیادی در آن مقطع باعث شد که مردم ترغیب به حضور در پای صندوق‌های رأی شوند و از جمله آن تحریم‌های پردامنه سیاسی و اقتصادی غرب علیه کشورمان، اوضاع نابسامان کشورهای منطقه و بحث بیداری اسلامی بود.

نوع آرایی که مردم به صندوق‌های رأی انداختند، باز هم نشان داد اصولگرایان همچنان مورد اعتماد و وثوق مردم هستند و در اکثر استان‌ها لیست اصولگرایان رأی آوردند صرفنظر از علایق آنها درباره برخی مسائل. در مورد عدم استقبال جامعه در انتخابات اخیر به زنان باید عرض کنم در انتخابات گذشته هم استقبال خوبی از زنان در بسیاری از شهرستان‌ها و استان‌ها نمی‌شود و کمتر خانم‌ها به عنوان نماینده در شهرستان‌ها به مجلس راه یافته‌اند و عمده‌ خانم‌های نما‌ینده در ادوار گذشته از تهران انتخاب می‌شده‌اند.

اما درباره عدم رأی آوری خانم‌ها در انتخابات ۱۲ اسفند در تهران باید عرض کنم که در انتخابات سال‌های گذشته ما دو لیست داشتیم به عنوان اصلاح طلبان و اصولگرایان. در هر کدام از لیست‌ها حدود پنج نفر خانم جا می‌گرفت و چون مردم عمدتاً لیستی رأی می‌دادند، کل لیست مورد توجه قرار می‌گرفت و اکثر آن پنج نماینده خانم هم رأی می‌آوردند. مثلاً در مجلس ششم که اصلاح طلبان مورد اقبال عمومی قرار گرفتند اکثر خانم‌های آن لیست هم رأی آوردند، یا در مجلس هشتم هم که اصولگرایان رأی آوردند وضع به همین شکل بود. اما این دوره یک ویژگی کاملاً متفاوت داشتیم و آن اینکه اصلاح طلبان معروف و مشهوری در انتخابات شرکت نکردند و در سمت مقابل اصولگرایان با دو لیست وارد شدند و انتخاب مردم کمتر بر اساس لیست صورت گرفت و مردم به صورت گزینشی کاندیدا را انتخاب کردند.

انتخاب گزینشی به این منجر می‌شود که کسانی رأی می‌آورند که مشهورترند، تریبون‌های بیشتری در اختیار دارند و به اصطلاح معروفترند. آقایان هم از این حیث که بیشتر سابقه اجرایی و نمایندگی دارند از خانم‌ها جلوترند و به همین دلیل بیشتر رأی می‌آورند. مردم با چهره، سابقه و عملکرد آقایان بیشتر آگاهی دارند لذا وقتی میدان رقابت به این شکل می‌شود قطعاً به آقایان رأی می‌دهند و همین منجر به عدم رأی آوری زن‌ها می‌شود.