به گزارش نما ابو بصير روايت كرده است كه امام صادق عليه السّلام فرمود:
مداومت بر تلاوت سوره الرحمن را ترك مكنيد، زيرا اين سوره در دلهاى مردم منافق و دو رو قرار نمى گيرد، و پروردگار توانا در روز قيامت او را به صورت انسانى هر چه زيباتر و خوشبوتر مى آورد، تا در جايى كه هيچ كس را در پيشگاه الهى آن قرب و نزديكى نباشد بايستد،
سپس خداوند به او مى فرمايد: كيانند آنان كه تو را در نماز مى خواندند و تلاوت تو (در دنيا) كردند؟
عرض مى كند: بار الها! فلان و فلان (اسامى افراد را ذكر مى كند)، پس (به امر خداوند) رخساره آنها سپيد و فروزان مى گردد، و به آنان خطاب مى فرمايد:
شفاعت كنيد در حقّ هر كه خواهيد، و آنها شفاعت مى كنند تا اينكه كسى نماند كه شفاعتش نمايند، سپس خداوند مى فرمايد: وارد بهشت شويد و در هر جاى آن كه خواستيد اقامت كنيد.
هشام يا يكى از ياران ما از امام صادق عليه السّلام روايت كرده است كه فرمود:
هر كس سوره الرّحمن را تلاوت كند و پس از قرائت هر «پس كدامين آيات و نشانه هاى خدا را (باور نداريد) و تكذيب مى كنيد»، بگويد: «من هيچ يك از آيات و نشانه هاى تو را اى پروردگار من تكذيب نمى كنم»، اگر اين سوره را شب هنگام خوانده باشد و همان شب بميرد، شهيد از دنيا رفته باشد؛ و اگر آن را در روز تلاوت كند و همان روز از دنيا برود (باز هم) شهيد مرده است.
منبع:پاداش نيكيها و كيفر گناهان / ترجمه ثواب الأعمال، ص304.
ثواب تلاوت سوره الرّحمن
اگر این سوره را شب هنگام خوانده باشد و همان شب بمیرد، شهید از دنیا رفته باشد؛ و اگر آن را در روز تلاوت كند و همان روز از دنیا برود (باز هم) شهید مرده است.
۱۳۹۳/۱/۲۵
