خداحافظی اجباری عموپورنگ بعد از فشارهای سیاسی

مسلم آقاجان‌زاده تهیه‌کننده مجموعه برنامه‌های «عمو پورنگ» دو روز پیش، با اعلام خاحافظی این برنامه از تلویزیون گفت: در حقیقت طی سال گذشته ما از سوی برخی جریانات سختی‌های بسیاری کشیدیم. مثلا در بحث کلید یکسری جریانات به ما حمله کردند در حالی که ما بارها اعلام کردیم این ماجرا به هیچ عنوان ربطی به مسائل سیاسی نداشته و ندارد. یا درباره حضور اسپانسر در برنامه اصلا ما مقصر نبودیم و تصمیم‌گیرنده در این مورد نبودیم. اما یکسری جریانات که می‌خواستند آقای ضرغامی یا سازمان صداوسیما را بزنند، این ماجرا را دستاویز خود قرار دادند. ساخت برنامه برای کودکان به فکر و خلاقیت نیاز دارد و در این رابطه ما به فکر یک یا دو سال استراحت یا خداحافظی برای همیشه هستیم. ما نیاز به تجدید قوا داریم و اگر آقای دارابی موافقت کنند، فعلا با آنتن خداحافظی می‌کنیم.

نامه مذکور به شرح زیر است:
به نام خدا
عمو پورنگ عزیزم سلام
در اخبار دیدم که آقای مسلم آقاجانزاده خداحافظی شما از سیما را به دلیل فشارهای سیاسی بر سر موضوع غیر سیاسی کلید می داند.
چقدر خبر تلخی بود؛
مرا چه به دنیای بزرگ تر ها که دوستدارش هستند و راس همه گناهان و خطاهایشان همین دوست داشتن دنیاست…
این نامه یک کودک که سعی میکند مثل بزرگترها بفهمد و همیشه هم ازین سعی ضرر کرده است و زودتر از موعد بزرگ شده است به عموی عزیزش است.
کودکی که برنامه شما به او “به نام خدا” گفتن، “دعا کردن” بویژه برای تعجیل در فرج امام زمان(عج)، “صلوات” فرستادن و”حدیث” های خوب را یاد داد.
کودکی که بجای سی دی های کارتون و فیلم، بازی های رایانه ای و برنامه های شبکه های بد ماهواره ای پای برنامه شما می نشست و برای مدتی هم که شده از آنها دور می شد.
کودکی که از برنامه شما “مثل های ناب” ایرانی یاد می گرفت. اهمیت “کتاب خواندن” می آموخت و…
کودکی که در سال فرهنگ، در لابلای هزاران اقدام ضد فرهنگی در سطح جامعه و … از برنامه شما فرهنگ دوستی و محبت و تلاش برای میهنش را می آموخت. کودکی که در برنامه شما با “روحانیت” آشتی کر و دانست یک روحانی فقط امام جماعت نیست ومی شود مثل “حاج آقا محمدی” بود…
عموجان چه وقت حدیث گفتن بود؟ شما را چه به این احادیث؟ بهتر نبود مثل بقیه مجریان برنامه های کودک مثلا مجری … سوار بر موج حاکم بر اجتماع، هر هفته یک بدی از ریاست جمهوری قبل می گفتید وحرف های مسخره سیاسی را وارد دنیای کودکان می کردید؟
شما را چه به بچه ها، شما باید در ستاد فلان کاندیدا فعالیت می کردید و از صدقه سر رای آوردن ایشان به نان و نوایی می رسیدید. این همه هم مورد هجمه قرار نمی گرفتید.

آخر چه موقع حدیث گفتن بود؟
چه موقع برنامه ای بود که شروعش با نام مقدس “فاطمه زهرا (س)” و” اباعبدالله الحسین(ع)” باشد و در میانه اش از”امام مجتبی(ع)” یادی شود و در وصف ایشان شعر خوانده شود؟
در دوره ای که منتقدان به معامله بر سر منافع ملی و خون شهدا را کم سواد و دلسوزان به نظام را افراطی و خشن و خودرای و قانون گریز معرفی می کنند شما را چه به بیان حدیثی از پیشوایان ما ؟؟
کاش کمی بد بودی عمو… دوره اینهمه خوب بودن سرآمده. البته از شما توقعمان همیشه خوب بودن است.
دیروز پدرم کتاب”منشور فرهنگ از دیدگاه مقام معظم رهبری” را میخواند. هرچند برای من سخت بود بفهمم چه نوشته اما کمی از آن را که خواندم، دانستم شما در بخش کودک میتوانستید به تحقق حداکثری شعار سال کمک کنید و توانایی هایی دارید که این را به اثبات می رساند.
خب هستند عده ای که دوست ندارند شما باشید و باید بجای شما و برنامه های خوبتان ، حرکات موزون و آهنگ های جلف از سیما پخش شود. نباید می گذاشتید آنها به هدفشان برسند.
شهدا به ما ایستادگی در آرمان را آموخته اند، غیر از این است ؟
البته می دانم دلتان شکسته و خسته اید …
عمو پورنگ عزیزم؛
هرچند رفتن شما قلب مرا به درد آورد و گریه کردم و میدانم خیلی از دوستانم هم همین حال را دارند، اما بدانید قلب کودکان این سرزمین همیشه برای شما می تپد و خدا را شکر میکنند که در این آشفته بازار، عمویی دارند که اعتقادات راسخ خود را ارج نهاده و به آنها پایبند است.