تفاوت عملكرد دایی و قلعه نویی در نقل و انتقالات

به گزارش نما به نقل از فیفا دی، نکته اینجاست که استقلال و امیر قلعه نوعی در حال ریسک کردن هستند ،ریسکی که پارسال جواب داد اما امسال با مدیران جدید معلوم نیست که این ریسک جواب بدهد! اما ریسک کدام است؟

استقلال مجبور است برای ملی پوشان خود صبر کند. مجبور است که تا پایان جام جهانی برای پستهای کلیدی خودش منتظر بماند. استقلال ملی پوش زیاد دارد به ویژه ملی پوش فیکس تیم‌ملی. دوباره که نگاه کنیم متوجه می شویم که پستهای کلیدی در دست آبی‌هاست و البته کیست که نداند فیکس های تیم ملی در جام جهانی با پیشنهاد های خارجی مواجه خواهند شد.

در واقع جام جهانی برای تمامی بازیکنان بالاترین و برترین ویترین دنیاست و پس از جام قیمت‌ها و پیشنهاد های بازیکنان بالا می رود و به این ترتیب نمی توان روی ماندن همه آنها در تیمهای قبلی حساب ویژه ای باز کرد. آندرانیک همین دیروز از آرزوهایش گفت، از بازی در آرسنال و رویاهایی بزرگ! صادقی تمام توانش را می خواهد بگذارد تا حداقل به حوزه خلیج فارس برود،خسرو حداقل به ترکیه فکر می کند، بیگ‌زاده هم ایضا! این یعنی ریسک. شاید این بازیکنان به آرزوهایشان نرسند ،شاید موفق نشوند اما تلاش و هدف آنها امروز این است و تمام این مسئله برای استقلال ریسک دارد. آنها باید تا پایان جام جهانی صبر کنند و ممکن است پس از آن با پیشنهاد های فرامرزی مواجه شوند و به این ترتیب دست استقلال در پوست گردو بماند.

دایی این کار را نمی کند و به نظر می رسد بدون توجه به فیکس های تیم‌ملی، تیمش را می بندد. او حتی جایگزین سید جلال را که بهترین مدافع ایران است هم پیدا کرده و انگار بی توجه به نامها جلو می رود( البته شاید به همین دلیل هم باشد که دایی کمتر قهرمان می شود چرا که هم ترکیب تیمش را زیاد عوض می کند و هم نقش تجربه را نادیده می گیرد)اما امیر اینگونه نیست و معمولا نامدارها برایش مهمتر از زمان شکل گیری تیم است.

دایی تیمش را زودتر می بندد و امیر نامدارتر .باید دید امسال سال کدام آنهاست. اما به هر حال استقلال در حال ریسک انجام دادن بیشتر است. امیر با وجود آنکه تاکید کرده بود که استقلال جوانی می بندد اما هرگز از کنار نامدارانش که در جام جهانی هم بازی کرده اند نخواهد گذشت. صبر می کنیم تا ببینیم کدامیک موفق تر خواهند بود!