بلوف بزرگی به نام روی میزبودن گزینه نظامی

به گزارش نما به نقل از رجا، یک سال از فتح شهر استراژیک القصیر می گذرد و شرایط با آنچه که پیش از فتح این شهر در سوریه رقم خورده بود، کاملا متفاوت شده است.

دقیقا یک سال پس از فتح نظامی القصیر ، نظام و مردم سوریه در عرضه سیاسی نیز با برگزاری انتخابات به «پیروزی بزرگ» دست پیدا کردند و بشار اسد برای هفت سال دیگر به عنوان رئیس جمهور این کشور انتخاب شد.

اما در تحولات یک سال گذشته به ویژه پس از فتح القصیر باید به سه نکته توجه داشت.

یک) عقب نشینی آمریکا از حمله نظامی به سوریه

دو) پیشرفت های ارتش در ریف دمشق، جبهه جنوب و جبهه شمال غرب

سه) پیروزی بشار اسد در انتخابات

این سه مساله از آن جهت دارای اهمیت است که تاثیر چشمگیری در سرنوشت سوریه و بقای نظام بشار اسد داشته است.

یکی از مهم ترین این عوامل هماهنگونه که گفته شد ماجرای تهدید سوریه به حمله نظامی توسط آمریکا بوده است .

ماجرا از آنجا آغاز شد که پس از فتح القیصر ارتش سوریه طرح بلندمدتی برای بیرون راندن تروریست ها و تسلط بر مراکز و شهرهای اصلی این کشور را در دستور کار خود قرار داد.

گام اول ارتش برای این طرح پاکسازی غوطه شرقی در ریف دمشق بوده است.

ارتش سوریه اعلام کرده بود که پس از پایان عید فطر (اواخرمرداد ماه سال ۹۲) پاکسازی این منطقه را آغاز خواهد کرد و به مردم دمشق نیز نوید داده بود که امنیت این شهر در ماه های آتی به صورت کامل برقرار می شود.

همزمان با آغاز این عملیات، رسانه های حامی گروه های مسلح و تروریستی صبح امروز مدعی شدند که در غوطه از سلاح شیمیایی استفاده شده است.

هر چند منابع دولتی سوریه هرگونه حمله شیمیایی یا کابرد گاز سمی را با قاطعیت رد کردند اما مخالفان با استفاده از رسانه های حامی خویش تصاویری از کشته ها و مجروحان "حمله شیمیایی" انتشار داده اند.

هر چند بعدها با حضور هیات تحقیق سازمان ملل در سوریه مشخص شد ارتش این کشور از سلاح شیمیایی استفاده نکرده است با این حال این موضوع بهانه ای شد تا آمریکا به صراحت اعلام کند که به سوریه حمله نظامی خواهد کرد.

قطعیت حمله نظامی به سوریه به میزانی رسیده بود که رئیس جمهور آمریکا ۹ شهرویور سال گذشته، صراحتا نقشه نظامی ارتش این کشور برای حمله به سوریه را اعلام کرد:

حمله به سوریه «فردا یا ظرف یک هفته یا یک ماه آینده» روی خواهد داد، گفت: ما آمریکا هستیم و نمی‌توانیم نسبت به آنچه در دمشق روی داد، چشم‌پوشی کنیم.... مداخله نظامی آمریکا در سوریه محدود و کوتاه‌مدت خواهد بود، آمریکا نیروی زمینی به سوریه نخواهد فرستاد. این حمله نامحدود نیست و به حضور آمریکا در سوریه نمی‌انجامد.

تهدید صریح سوریه به حمله نظامی البته با واکنش کشورهای حامی نظام اسد روبرو شد.

روسیه از اقدام آمریکا مبنی بر حمله به سوریه انتقاد کرد و بر حمایت از نظام سوریه تاکید کرد و ایران نیز صراحتا اعلام کرد در صورت حمله به سوریه کل منطقه خاورمیانه نا امن می شود.

در همین راستا آرون دیوید میلر مشاور وزرای خارجه شش دولت آمریکا و از پژوهشگران ارشد در اندیشکده وودرو ویلسون و عضو شورای مشورتی اسرائیل در آمریکا در مقاله ای برای سی ان ان نوشت: «اگر می خواهید بدانید که چرا باراک اوباما، رئیس جمهوری آمریکا نخواست به سوریه حمله کند و چرا توافق سوریه در مورد تسلیحات شیمیایی شاید به طور ناقص اما عملی خواهد شد، به یک کلمه فکر کنید: ایران.»

عدم حمله نظامی آمریکا به سوریه دو پیامد مهم داشت: اول) بی اعتباری گزینه های آمریکا در بعد بین المللی که وجهه این کشور را خدشه دار کرد و دوم) تقویت ارتش و نظام سوریه.

این دو گزاره پس از لغو حمله نظامی آمریکا به سوریه نیز تکرار شد.

پیشروی ارتش در صحنه تحولات میدانی و به شکست رسیدن طرح کشورهای غربی در ژنو ۲ که در نهایت به استعفای اخضر ابراهیمی کشیده شد، عملا گزینه ای را تقویت کرد که این گزینه روی میز آمریکایی ها نبود.

برگزاری انتخابات ریاست جمهوری و انتخاب بشار اسد به عنوان رئیس جمهور این کشور عملا گزینه ای بود که آمریکا و مخالفان اسد را درگیر چالش دیگری کرد و آن اینکه کشورهای غربی دیگر مطمئن شده اند نمی توانند اسد را از طریق حمله نظامی، تحریم و یا گزینه هایی شبیه به این کنار بزنند و دلخوشی آن ها به اقدامات تروریستی گروه های تکفیری است.

البته تکفیری ها هم برای آنها قابل پیش بینی نبوده و نخواهند بود و این گروه ها مانند چاقویی عمل می کنند که می تواند دسته خود را هم ببرد.