كوچكی كه به بزرگی یاد می‌شود

به گزارش نما به نقل از مهر، وقتی تو را در آغوش دستانم لمس می‌کنم به خود اجازه تفکر می‌دهم به آرامش می‌رسم و با وجود تو در دستانم قدرت اندیشه‌ام با جوهری که در بدن داری نقش زمین می‌شود تا به حال با وجود تمام روزهایی که درکنارم بودی از تو اینگونه تقدیر نکرده بودم. امروز فهمیدم من، وجودم، احساساتم، باتو نقش می‌بندد و برروی فرش سپید خانه‌ات نقش می‌زند.

با وجود تو کاتبان می‌نویسند مدال می‌آورند نوشته‌هایشان را از آن خود می‌دانند افتخار می‌کنند بدون آنکه تو، تویی که آنقدر به ظاهر کوچکی ذره‌ای فخر فروشی کنی‏ «که بدون در دست گرفتن من اندیشه‌ات خودنمایی نمی‌کرد» هرچند تو با وجود به ظاهر ناچیز بودنت به مقامی رسیده‌ای که بزرگ‌ترین مقام روی زمین از تو در کتابش یاد کرده است.

حکایت عجیبی است حکایت تو به نظر ناچیز می‌رسی اما پروردگارت سرنوشت همگان را بر سینه لوحش باتو با جنبش اندامت برروی سپیدی شب در تنهایی که همه بندگان در خواب غفلت به سر می‌برند تو را محرم اسرار قرار داده است.

تو مقدسی، سخن می‌گویی، جنبش داری، تو را باید حرمت کرد‌‌ همان طور که در کتاب مقدس آمده است «زینهار، تا کلام را به خاطر نان نفروشی و روح را در خدمت جسم درنیاوری... اگر می‌‏فروشی،‌‌ همان بِه که بازوی خود را، امّا قلم را، هرگز» خداوند متعال در کتابش تورا را وسیله تعلیم خود برمی‏شمارد.

پس حسی که به تودارم درست است تو از پیش خدا آمده‌ای که با در دست گرفتنت به آرامش می‌رسم یا نه تو را خداوند اینگونه آفریده است که آرامش دهی چه بسا باتو توانسته‌ام چه دلهای شکسته‌ای را به دست آورم، چه صلح‌هایی که در عهدنامه‌ها در کتاب تاریخم خوانده‌ام... حال می‌فهمم بدون تو تویی که می‌گویی ارزش من به پیام و محتوای نوشته خالقم است، اما تو خزانه دار دانش‌هایی، تو با آمدنت حیات معنوی موجودی به نام انسان را رنگ وبو دادی و با تامل در تو، انسان راه خود را گم نمی‌کند تو عصایی برای من... با شناختن تو دیگر گمراه نمی‌شوم چون تو با هر عملم بر سینه لوح، سرنوشتم را می‌نویسی تو امروز مرا بینا کردی... از امروز صدای نیش تو را می‌شنوم، صدای گردش توجز آن سه صدایی است که حجاب‌ها را پاره می‌کند و به پیشگاه با عظمت خداوند می‌رسد.

در نخستین ارتباط رسول خدا(ص) با خداوند در غار حرا، سخن از قلم به میان می‌‏آید، تا جایی که خداوند خود را این‏گونه معرفی می‌‏کند: «الَّذی عَلَّمَ بِالْقَلَمِ؛ آن‏که با قلم آموخت.»

توجه و اهتمام عملی به نوشتن در زندگی پیامبر و امامان(ع)

حضرت امیر مؤمنان(ع) می‌‏فرماید: «سفیر و فرستاده تو، ترازوی بزرگواری توست و قلم تو، رسا‌ترین و گویا‌ترین چیزی است که از سوی تو سخن می‌‏گوید.» این روایت یادآور این است که، قلم، شیوا‌ترین و بهترین ابزاری و ماندگاری علوم و انتقال آن از نسلی به نسل دیگر است که در هر برهه‏ای از زمان می‌‏تواند رسالت خود را انجام دهد.

با نگاهی در زندگی پیامبر و امامان(ع) می‌‏توان توجه و اهتمام عملی به نوشتن را از متن سیره آنان دریافت‏ در صدر اسلام، پس از پایان برخی جنگ‏‌ها، پیامبر دستور می‌داده است «اسیرانی که به ده نفر از مسلمانان خواندن و نوشتن بیاموزند، آزاد شوند» این عمل یادآور جایگاه ویژه قلم در اسلام است.

قلم، زبان عقل و معرفت و احساس انسان‏‌ها و بیان‏ کننده اندیشه و شخصیت صاحب آن است. قلم، زبان دوم انسان‏هاست. هویت، چیستی و قلمرو قلم بسیار گسترده‏‌تر از آن است که در بیان بگنجد. هرگونه رشد و پیشرفت، پیروزی و آرامش و معرفت و شناخت، ریشه در قلم دارد.

روز قلم در تقویم رسمی ایران روز چهاردهم تیرماه نام گذاری شده است. این روز در سال ۱۳۸۱ پس از پیشنهاد انجمن قلم ایران و تصویب شورای عالی انقلاب فرهنگی به ثبت رسید. نام‏گذاری این روز به نام قلم، بی‌ارتباط با تاریخ کهن متمدن و فرهنگ‏ساز این سرزمین نیست. ابوریحان بیرونی در کتاب آثار الباقیه خود آورده است که چهاردهمین روز از تیرماه را ایرانیان باستان، روز تیر (عطارد) می‌‏نامیدند. از طرفی سیاره تیر یا‌‌ همان عطارد، در فرهنگ ادب پارسی، کاتب و نویسنده ستارگان است.

قرآن، بزرگ‌ترین معجزه قلم

مسئول آفرینش‌های ادبی حوزه هنری قم در گفتگو با خبرنگار مهر، با بیان اینکه یکی از بهترین راه‌های ارتباط انسان با کلمه از طریق بیان و زبان است‏‍، اظهار کرد: روابط انسان‌ها از طریق کلمه شکل گرفت که یکی از بهترین نوع ادای کلمات‏، متن مکتوب و نوشته‌ها است.

سید محمد جواد شرافت برخی از پیامبران الهی را صاحب کتاب دانست و گفت: بزرگ‌ترین معجزه در طول تاریخ اسلام‏، قرآن و کلمه و کلام بود که از طریق آن پیام الهی به مردم انتقال یافت.

مسئول آفرینش‌های ادبی حوزه هنری قم با اشاره به روز قلم، افزود: چهاردهم تیرماه روز ملی نویسندگان و اهل قلم نام‌گذاری شده است که این روز به تاریخ نگاری ابوریحان بیرونی باز می‌گردد.

باز هم می‌گویم تو آنقدر والا مقامی که می‌شود نام تورا در بزرگ‌ترین کتاب روی زمین دید، با وجود اندامی ناچیز خداوند برتو و آثارت سوگند یاد کرده است... ن والقلم و ما یسطرون... سوگند به قلم وآنچه می‌نویسند!

........................
فریده اریس