غرقی در این کتاب شرح قابل‌توجهی از نخستین دیدارش با محمد جواد ظریف سفیر و نماینده وقت ایران در سازمان ملل ارائه کرده که در آن آمده است: «از قطار به سمت نمایندگی جمهوری اسلامی ایران در سازمان ملل رفتم تا به دفتر آقای ظریف سفیر ایران در سازمان ملل متحد بروم. وقتی وارد دفتر شدم، او سیگار برگی در دست داشت و به آن پک می‌زد. بو و دود سیگار فضای دفتر را پر کرده بود. پس از نیم ساعت گفت‌وگو به دفتر خودم بازگشتم. چیزی دستگیرم نشده بود؛ زیرا بیشتر روی مسائل کلی سازمان ملل و نوع برخورد آمریکایی‌ها و تلاش‌های خصمانه آنها ضد جمهوری اسلامی متمرکز شدیم که حرف تازه‌ای نبود. غرقی همچنین در بخش دیگری از خاطرات خود در مورد هزینه سفر محمود احمدی‌نژاد به نیویورک نوشته است:
جمعه چهارم شهریور 1386 از مسوول تشریفات نمایندگی ایران در سازمان ملل در مورد سفر آقای احمدی‌نژاد پرسیدم که هزینه سفر رئیس‌جمهور چند هزار دلار است، خندید و گفت: «بگو چند صد هزار یا چند میلیون دلار. از بررسی‌های بعدی متوجه شدم که پانصد هزار دلار یا کمی بیشتر قیمت بنزین و اجاره هواپیماست و هزینه پارکینگ و ... جداست.» هزینه هتل هم برای این هیات صد نفره شبی دویست تا پانصد دلار برای هر نفر برآورد می‌شود و هرینه‌های دیگر همچون میهمانی‌های بزرگ ایرانیان و خارجی‌ها و هزینه اتومبیل لیموزین اجاره‌ای که روزانه پانصد دلار است نیز از دیگر هزینه‌های اضافی سفر است و می‌توان گفت هزینه این سفر هر بار بیش از یک تا یک و نیم میلیون دلار برآورد می‌شود.»
از سفرهای پر هزینه احمدی‌نژاد تا سیگار برگ ظریف
موسسه فرهنگی هنری و انتشارات مركز اسناد انقلاب اسلامی به‌تازگی كتاب خاطرات مرتضی غرقی، خبرنگار واحد مركزی خبر در نیویورك در فاصله سال‌های 83 تا 89 را با عنوان «خیابان42» منتشر كرده است.
۱۳۹۳/۴/۲۲
