تداوم آمریكا مسیر علیه ایران

گروه ترجمه - روزنامه نیویورک‌تایمز 20 ژوئیه 2014 (۲۹ تیر) در مقاله‌ای به روند توافق هسته‌ای جامع ایران و گروه 1+5 و راهبردهای آمریکا برای تحقق آن پرداخت و نوشت: پشت تصمیم روز جمعه باراک اوباما برای تمدید چهارماهه گفت‌وگوهای هسته‌ای، این محاسبه وجود دارد که دولت آمریکا آمیزه‌ای از فشار و تشویق را در پیش گرفته است به این معنا که تحریم‌های شدید را حفظ کرده؛ اما در عین حال به ایران دسترسی کمی به منابع مالی داده است. کنگره و برخی از کارشناسان هسته‌ای بر موضع‌گیری سخت‌تر تأکید می‌کنند و به‌شدت مخالفند. از نظر آ‌ن‌ها، تحریم‌های شدید و فشار اقدامات پنهان علیه برنامه هسته‌ای ایران بود که این کشور را به پای میز مذاکره کشاند. آن‌ها استدلال می‌کنند که به‌منظور رسیدن به توافق‌نامه نهایی، فرمول ساده است: تحریم‌های بیشتر، فشار بیشتر؛ و پشتوانه این اقدامات باید تهدید پنهان به اقدام نظامی باشد.

در ادامه مقاله آمده است: آقای اوباما در کوتاه‌مدت برنده خواهد بود. تمدید چهارماهه برای اقدام جدی کنگره کافی نیست و آقای اوباما نشان داده که تحریم‌های بیشتر را وتو خواهد کرد؛ اما در بلندمدت، مقامات دولتی می‌دانند که مسئله‌ای عمیق‌تر دارند. هیچ توافقی با ایران دربرگیرنده تضمین‌های مورد نظر کنگره برای جلوگیری از دستیابی ایران به تسلیحات هسته‌ای نخواهد بود. تاریخ نشان داده که چنین تضمین‌هایی امکان‌پذیر نیست؛ سایر مسیرهای ساده برای کشوری که برای دستیابی به تسلیحات هسته‌ای مصمم است، وجود دارد. در صورتی که توافقی حاصل شود، قطعاً آقای اوباما باید کنگره را به معکوس‌سازی تحریم‌ها علیه ایران ترغیب کند.

در پایان مقاله آمده است: ایران طی دوره تمدید گفت‌وگوها، به‌نسبت فشار کمتری احساس خواهد کرد؛ اما در مجلس بیش از سیصد نفر از نمایندگان، نامه‌ای را در مخالفت با لغو تحریم‌های آمریکا امضا کرده‌اند و لغو تحریم‌ها به مهار برنامه موشکی ایران و توقف حمایت این کشور از حماس و دیگر گروه‌های تروریستی منوط شده است. این مسائل حتی در گفت‌وگوهای هسته‌ای در وین مطرح نشده است. یک کارشناس راهبردی که نخواست نامش فاش شود، گفت: «مخالفتی تعجب‌برانگیز و ذاتی با هرگونه توافق وجود دارد و این مخالفت تنها در میان جمهوری‌خواهان جریان ندارد.» تضمینی وجود ندارد که طی تمدید گفت‌وگوها، توافقی حاصل شود. گری سیمور، مشاور ارشد سابق اوباما در امور نابودی تسلیحات کشتارجمعی که در حال حاضر ریاست مرکز اتحاد علیه ایران هسته‌ای را بر عهده دارد، می‌گوید: «شرکای گفت‌وگوکننده با ایران باید پا را فراتر بگذارند و در صورتی که ایران طی چهار ماه آینده توافق نکند، در مورد تحریم‌های شدید که به محاصره اقتصادی جدی علیه ایران منجر شود، توافق کنند.»


تحلیل‌: گروه مذاکره‌کننده ایرانی ضمن شناخت روابط موجود بین کنگره و دولت آمریکا و بازی که نمایندگان خیال‌پرداز کنگره راه انداخته‌اند، بدون اعتنا به آنچه که بین کنگره و دولت آمریکا می‌گذرد و بدون اعتنا به بزرگ‌نمایی کنگره درباره دیدگاه‌های هسته‌ای‌اش، مسیر منافع ایران را دنبال کرد بدون آنکه کنگره از بازی‌اش سودی ببرد. کنگره در نظر دارد این بازی شکست‌خورده را برای زمان تحدید شده نیز تکرار کند که وظیفه طرف ایرانی هم همان رفتار پیشین است. تفاوت دولت با کنگره در مذاکرات، آگاهی دولت آمریکا از واقعیات مذاکرات و دور بودن کنگره از این واقعیات است؛ بنابراین ضروری است تمرکز طرف ایرانی به رفتار دولت آمریکا باشد؛ زیرا تصمیم‌گیر اصلی است.